Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού μας υπενθυμίζει τη μια γλώσσα που μιλάμε όλοι, μέσα από τα ίδια μας τα σώματα. Αυτή της επικοινωνίας μέσω της κίνησης.Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Γάλλου χορογράφου Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου. Το φετινό θέμα είναι «Χορός και πνευματικότητα», υπογραμμίζοντας την ανυψωτική, εκστατική διάσταση στην οποία μας μεταφέρει ο χορός. Είτε ως θεατές, είτε ως ερμηνευτές.
«Χορεύοντας, μεταφέρεται κάποτε κανείς στη σφαίρα του υπερφυσικού. Η μουσική σε συνδυασμό με την κίνηση ενώνουν σώμα και μυαλό και τα οδηγούν σε μια υπέρτερη κατάσταση. Αυτή η εκστατική εμπειρία απελευθερώνει, επεκτείνεται βαθύτερα στην εσωτερική μας διάσταση, ενώνοντας το άτομο με το σύμπαν. Δημιουργώντας, οι χορογράφοι μερικές φορές καταφέρνουν να εμφυσήσουν στον θεατή τη σύνδεση με το ιερό, το μυστηριακό, το μεγαλειώδες άγνωστο. Εκτός από ψυχαγωγία και τέχνη, ο χορός τότε γίνεται όχημα ανύψωσης του συνειδητού: αναζήτηση του απόλυτου νοήματος. Μια τέτοια χορογραφία οδηγεί πέρα από τα ορατά, τα βιωμένα και τα γνωστά», αναφέρει το μήνυμα του Δρ. Άλκη Ράφτη, Προέδρου του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού CID, της UNESCO
Με αυτή την αφορμή, επιλέγουμε ορισμένες από τις πιο εμβληματικές μορφές του κλασικού και σύγχρονου χορού, χορευτές και χορογράφους, θυμόμαστε τα λόγια τους και τις εκστατικές δημιουργίες τους.
“Πρώτο βήμα στη σκηνή. Σηκώνεται η αυλαία. Αυτό ήταν… Η σχέση που είχα με το κοινό, ήταν υπέροχη. Κι είναι πάντα τόσο παράξενο. Χορεύεις κι εκεί βρίσκεις μια απάντηση – αυτό ισχύει πάντα. Με βάζεις σε ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο και κρύβομαι στη γωνία. Ανεβαίνω στη σκηνή κι είμαι διαφορετική. Τόσο δύσκολο να το εξηγήσω”
—
“Χορέψτε, χορέψτε, αλλιώς είμαστε χαμένοι”
—
» Το μόνο όπλο που είχα, ήταν ο χορός. Με αυτό πολεμούσα σαν στρατηγός χωρίς στρατό»
—
Akram Khan:Η μόνη στιγμή που είμαι ακίνητος, είναι όταν χορεύω»
—
Martha Graham:«Κανείς δεν νοιάζεται αν δεν μπορείς να χορέψεις καλά. Απλώς σήκω και χόρεψε. Οι σπουδαίοι χορευτές είναι σπουδαίοι εξαιτίας του πάθους τους»
και
«Ο χορός είναι η κρυφή γλώσσα της ψυχής»
—
«Πρέπει να αγαπάς το χορό για να πορευτείς μαζί του. Δεν σου δίνει τίποτα πίσω, ούτε γραπτά να αποθηκεύσεις, ούτε πίνακες να εκθέσεις σε μουσεία, τίποτα παρά εκείνο τη μοναδική κι εφήμερη στιγμή που νιώθεις ζωντανός»
—
Gene Kelly:«Χορεύεις την αγάπη, και χορεύεις τη χαρά και χορεύεις τα όνειρα. Και ξέρω πως αν μπορώ να σε κάνω να χαμογελάσεις πηδώντας σε μερικούς καναπέδες ή τρέχοντας μέσα στην καταιγίδα, τότε είμαι ένας πολύ χαρούμενος άνθρωπος του χορού»
—
«Δεν προσπαθώ να είμαι καλύτερος από κάποιον άλλο. Προσπαθώ μονάχα να χορεύω καλύτερα από τον εαυτό μου»
—
George Balanchine:«Δεν θέλω ανθρώπους που θέλουν να χορεύουν. Θέλω ανθρώπους που πρέπει να χορεύουν.
—
Sergei Polunin:«Ο χορός είναι ένα παιχνίδι ακραίων συναισθημάτων και ψυχικής ελευθερίας, όπου τίποτα δεν είναι ποτέ το ίδιο»
—
Nicholas BrothersΚαι κλείνουμε με μια ωδή στον τζαζ αυτοσχεδιασμό. Με μια χορογραφία που ο Fred Astaire έλεγε πως ήταν η καλύτερη που είχε δει ποτέ στον κινηματογράφο. Οι Nicholas Brothers, ο Fayard (1914–2006) και ο Harold (1921–2000), χορεύουν χωρίς πρόβα, σε μια σκηνή που γυρίστηκε με την πρώτη!
