Θέλημα Θεού

Ο Αλεξάντερ ζει στη Λιόν με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Μια ημέρα μαθαίνει τυχαία ότι ο ιερέας που τον κακοποίησε, όταν ήταν πρόσκοπος, εξακολουθεί να δουλεύει με παιδιά. Αποφασίζει να αναλάβει δράση και τον ίδιο δρόμο ακολουθούν άλλα δύο θύματα του ιερέα, ο Φρανσουά και ο Εμανουέλ. Οι τρεις τους ενώνονται για να «σηκώσουν το πέπλο της σιωπής» γύρω από τη δοκιμασία τους.

Όπως και οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες, τα θύματα του ιερέα Μπερνάρ Πεϊνά, συναντούν διάφορα εμπόδια (η επίσημη εκκλησία σιωπά, κάποια μέλη των οικογενειών τους προσπαθούν να τους αποθαρρύνουν, μερικοί φίλοι ή συνάδελφοι τους βλέπουν με άλλο μάτι) έτσι και ο Φρανσουά Οζόν στην προσπάθεια του να ολοκληρώσει την ταινία, βρέθηκε απέναντι σε ισχυρές δυνάμεις που εκτός ότι επιχείρησαν να λογοκρίνουν το «Θέλημα Θεού» δεν ήθελαν το φιλμ να βγει στις αίθουσες. Τελικά η ταινία όχι μόνο ολοκληρώθηκε αλλά απέσπασε την Αργυρή Άρκτος στο τελευταίο φεστιβάλ Βερολίνου ενώ εδώ και 3 βδομάδες πραγματοποιεί θαυμάσια πορεία στις γαλλικές αίθουσες καθώς μέχρι σήμερα την έχουν δει παραπάνω από 700.000 θεατές.

Ο Οζόν αρχικά ήθελε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ γύρω από την υπόθεση του καθολικού ιερέα από τη Λιόν Πεϊνά που κατηγορήθηκε από 70 άτομα τον  Ιανουάριο του 2016 για σεξουαλική επίθεση και τέθηκε υπό δικαστική εποπτεία. Όταν συνειδητοποίησε την έντονη δραματουργία της υπόθεσης αποφάσισε να μετατρέψει το φιλμ τεκμηρίωσης σε μυθοπλασία. Η επιλογή του τον δικαιώνει απόλυτα αφού πρόκειται για το πιο ολοκληρωμένο, πολιτικό και άρτιο φιλμ της καριέρας του, το οποίο δεν αποτελεί μόνο ένα δριμύ κατηγορώ για την σιωπηρή συνενοχή της επίσημης καθολικής εκκλησίας αλλά και μια στιβαρή ματιά πάνω στους θεσμούς εξουσίας (ο ρόλος της οικογένειας επίσης μπαίνει στο μικροσκόπιο του γάλλου). Τέλος, εντυπωσιάζει ο τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης διαχειρίζεται την εύθραυστη ψυχολογία και τις ανοιχτές πληγές των θυμάτων. Ούτε μια στιγμή δεν γίνεται μελό, ούτε για ένα λεπτό δεν περνάει από το μυαλό του ο εύκολος διδακτισμός ή η μονόπλευρη καταγγελία.