Ψυχολογία Συριανού Συζύγου του Εμμανουήλ Ροΐδη στο Θέατρο Σταθμός

Γραμμένο το 1894, πρωτοεκδόθηκε στην εφημερίδα “’Αστυ”.

Ο Συριανός σύζυγος ερωτεύεται κεραυνοβόλα για πρώτη φορά στη ζωή του την όμορφη Χριστίνα, την οποία λίγο καιρό μετά το γάμο του αρχίζει να ζηλεύει παράφορα. Υποπτεύεται ότι τον απατά, αλλά σύντομα διαπιστώνει ότι δεν διατρέχει τέτοιο κίνδυνο αφού η Χριστίνα δεν είναι …ερωτικά άστατη αλλά άμετρα φιλάρεσκη. Αρχίζει δε να συνειδητοποιεί ότι η αγωνία και τα βασανιστικά συναισθήματα που του γεννά ο χαρακτήρας της γυναίκας του αντί να κάμψουν την ερωτική του διάθεση προς αυτήν, την αναζωπυρώνουν. Πρόκειται για ένα ανάλαφρο, αλλά συνάμα εύστοχο και βαθύ ψυχογράφημα της ερωτικής ζωής ενός άντρα. Οι πιθανοί συμβιβασμοί που πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας, μοιάζει να μας λέει ο Ροΐδης, δε βγαίνουν απαραίτητα σε κακό…

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Η εικόνα που είχα για τον Ροΐδη ήταν λίγο “δαντελωτή”, “αφρώδης” και “ανάλαφρη”… έναντι του “βαρέος πυροβολικού” των Βιζυηνού και Παπαδιαμάντη. Διαβάζοντας όμως κείμενά του, διέκρινα αμέσως πλάι σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά το βάθος, τη διεισδυτικότητα, τη συγκίνηση και την ευαισθησία της γραφής του. Καθώς επίσης και την έντονη θεατρικότητά της, που σχετίζεται νομίζω αφ’ ενός με την καλώς εννοούμενη υπερβολή της γλώσσας του Ροΐδη, το κύρος, το μέγεθός της και, αφ’ετέρου, με την αμεσότητα και την ακρίβεια της σκέψης του. Η ειρωνεία του και μια υποφώσκουσα θλίψη που υπάρχουν στο έργο του είναι δύο χαρακτηριστικά του ύφους του που με γοήτευσαν επίσης. Εψαχνα να βρω ένα κείμενο, δεν θα έλεγα ακριβώς για να αυτοσκηνοθετηθώ (ίσως ακουστεί βαρύγδουπο) αλλά, εμπάσει περιπτώσει, να ασχοληθώ με πιο δικούς μου όρους με το ανέβασμά του και, διαβάζοντας την Ψυχολογία Συριανού Συζύγου, σκέφτηκα να κάνω το βήμα…