MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΕΜΠΤΗ
28
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Το Τέταρτο Κουδούνι: To «Blitz» or not to «Blitz»?

Είδα και το «6 a.m. How to Disappear Completely» των «Blitz» στην «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών».

author-image Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Μαγεύτηκα απ’ το σκηνικό -«εικαστικό περιβάλλον» θα το χαρακτήριζα μάλλον- της Έφης Μπίρμπα -μεγάλο τάλαντο, θαύμασα πέρσι τη δουλειά της και στον «Σωσία» που παρουσίασε ο Άρης Σερβετάλης στις «Ροές», όπου υπέγραφε και τη σκηνοθεσία-, γοητεύτηκα απ’ τους φωτισμούς του Τάσου Παλαιορούτα, απόλαυσα το sound design («σχεδιασμός ήχου» δεν το λέμε στα ελληνικά; Πολύ αγγλοφωνία έχει πέσει στους «Blitz»…) και τη μουσική που υπέγραφαν ο Γιώργος Kωνσταντινίδης κι ο Coti K. Αλλά πέραν αυτών; Εγώ το απόλυτο κενό συνάντησα εντός του γοητευτικού περιβλήματος. Στίχοι του Χέλντερλιν -και μάλιστα κακοτονισμένοι απ’ τους περισσότερους ηθοποιούς…-, ναι. Ε, και; Πού ήταν η δραματουργία; Εγώ δεν την πήρα μυρουδιά. Ούτε κατάλαβα τίποτα -πώς συνδέονται ολ’ αυτά.

Θ’ ακουστώ πιθανόν συντηρητικός και πασέ. Οι «Blitz» έχουν καταξιωθεί πανευρωπαϊκά, ίσως πρόκειται για το θεατρικό μέλλον αλλά -λυπάμαι- αυτό το θέατρο του φλου αρτιστίκ που δεν το βλέπω να διαφοροποιείται και να εξελίσσεται από παράσταση σε παράσταση τίποτα δε μου λέει. Και φοβάμαι μήπως απλώς μόδα είναι και ξεπεραστεί. Αφήστε μια έπαρση που νοιώθω να αιωρείται…

Οι τρεις «Blitz» -Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής– είναι ηθοποιοί ταλαντούχοι, το ’χω διαπιστώσει βλέποντάς τους να παίζουν -όχι στις παραστάσεις τους, όπου τα πάντα είναι ισοπεδωμένα, αλλά σε κάποιες άλλες. Ειδικά ο Χρήστος Πασσαλής είναι, νομίζω, μείζον τάλαντο της γενιάς του. Πίστευα πως οι «Blitz» τους είναι ένα στάδιο, μια «παιδική αρρώστια» που θα την ξεπερνούσαν, θα ανέρρωναν, θα την κρατούσαν ως εμπειρία λυτρωτική και θα πήγαιναν γι άλλα -νομίζω οι μεγάλοι ρόλοι ακόμα τους περιμένουν, ειδικά, επιμένω, τον Χρήστο Πασσαλή.

Και ότι δε θα κατέληγαν σε μανιέρα –στην οποία φοβάμαι πως έχουν καταλήξει. Πιθανόν, βέβαια, αυτός είναι ο θεατρικός τρόπος που τους εκφράζει και θα μου πούνε: «Και τι σε νοιάζει εσένα». Απλώς μια διαπίστωση κάνω. Και περιμένω. Υπομονετικά. Να διαψευστώ. Μακάρι! Θα το χαρώ.

Διαβάστε περισσότερα στο Τέταρτο Κουδούνι

Περισσότερα από Art & Culture
VIMA_WEB3b