Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Μότσαρτ, το οποίο λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Προσφέρει χαρά στα παιδιά -δεν είναι τυχαίο που θεωρείται η ιδανική εισαγωγή στον κόσμο της όπερας-, ενώ την ίδια στιγμή επιτρέπει στους μεγάλους να απολαύσουν την εξαιρετική μουσική και ένα συμβολικό κείμενο με προεκτάσεις.
Η υπόθεση αφορά την προσπάθεια του Ταμίνο να ελευθερώσει την όμορφη Παμίνα από τον Ζαράστρο. Η μητέρα της, η Βασίλισσα της Νύχτας, παρέχει γι’ αυτόν το σκοπό στον Ταμίνο ένα μαγικό αυλό και στον ακόλουθό του Παπαγκένο ασημένια καμπανάκια, των οποίων ο ήχος βοηθά να ξεπεραστούν κάθε είδους δοκιμασίες. Σταδιακά οι στερεότυπες απόψεις για το καλό και το κακό ανατρέπονται. Αυτό, το οποίο αποδεικνύεται καλό θριαμβεύει και το κακό κατακρημνίζεται.
Η υψηλής αισθητικής παραγωγή, σε σκηνοθεσία του διακεκριμένου γάλλου Αρνώ Μπερνάρ, πρωτοπαρουσιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, την καλλιτεχνική περίοδο 2010-11 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Ο Μαγικός αυλός είναι η τελευταία από τις δεκαεπτά όπερες που έγραψε ο Μότσαρτ, ενώ λίγο πριν τον θάνατο του κατάφερε να τη διευθύνει στην πρεμιέρα που δόθηκε στην Βιέννη στις 30 Σεπτεμβρίου 1791. Η αδελφοσύνη, η ελευθερία, η αγάπη, η νίκη του καλού, η αναζήτηση της αρετής, το μεγαλείο της σιωπής και η επικράτηση της αλήθειας είναι οι αξίες που περιγράφει η μεγαλειώδης όπερα.
