Viggo & the road

Θα περπατάει συνέχεια μέχρι το τέλος του κόσμου. Μάλιστα το έχει κάνει κι αυτό, στο The Road του John Hillcoat βασισμένο στο βιβλίο-αριστούργημα του Cormac McCarthy. Ο Viggo περπατάει μαζί με τον γιό του, μετά την μεγάλη καταστροφή, την πανωλεθρία του κόσμου, σε αποκαλυπτικό no hope σκηνικό, με κατεύθυνση το Νότο. Είναι το μόνο που μπορεί να κάνει αν υπάρχει έστω μια υποψία σωτηρίας.

Και μετά το δρόμο κι άλλος δρόμος. Στο Οn The Road του Walter Salles (Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας) και την δική του ματιά στο Οn the Road του Kerouac ο Viggo είναι ο Old Bull Lee, δηλαδή ο William Burroughs, που μπορεί να μην λειώνει σόλες_ όχι δε λειώνει σόλες είναι η αλήθεια_, αλλά, διάoλε!, παίζει στον On The Road!

Και κάπως έτσι, τα βήματα μας φέρνουν σε καινούργιους δρόμους, Αλγερινούς και αυτές τις μέρες σε μια αίθουσα κοντά μας εκεί έξω, όπου ο Viggo είναι ο Daru ένας δάσκαλος στα βουνά της Αλγερίας του ’54 και αναλαμβάνει να οδηγήσει τον κακότυχο Μοχάμεντ (Reda Kateb) στην κοντινή πόλη μέσα στον παραλογισμό του πολέμου, όπου το ποιος είσαι, πού βρίσκεσαι, με ποιους είσαι και ποιες είναι οι σχέσεις των ανθρώπων, παίρνoυν διαφορετικές, κάθε φορά, ερμηνείες. Όλα αυτά στην εξαιρετική ταινία, το “Μακριά Από τους Ανθρώπους (σκηνοθεσία David Oelhoffen και μουσική Nick Cave/Warren Ellis), που είναι βασισμένη στην ιστορία L’ Hôte από τη συλλογή L’ Exile et le Royaume του Albert Camus, που αν δεν τον είχα «συναντήσει» τότε που τον συνάντησα, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς-κι εγώ ποιος ξέρει πού-γιατί πρώτα από όλα ήταν ο Ξένος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία και δεν παίζει ο Viggo σε αυτή.

Στο «Μακριά από τους Ανθρώπους» ο Viggo πάλι περπατάει πολύ, σκαρφαλώνει, τσακίζεται, ξανασηκώνεται, κρύβεται, εμφανίζεται και συνεχίζει το δρόμο του σε ξερά τοπία, άγονα βουνά, χαμένα μονοπάτια, ράχες και κορυφές βαδίζοντας περήφανα ως τον επόμενο δρόμο που θα συναντήσει ίσως σε ένα road movie, που αν θέλει-λέμε, αν θέλει, ας το σκεφτεί- έχω έτοιμο το σενάριο.