Αγγελική Παπαδάτου: «Είναι η εποχή να ανοίγουμε τα όρια, όχι να τα κλείνουμε!»

Πρόσφατα, με την Oμάδα Αυτοσχεδιασμού της Very Special Arts Hellas (Εταιρεία Καλλιτεχνικών Προγραμμάτων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) σε συνεργασία με φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών παρουσίασε την Αυτοσχεδιαστική Παράσταση «Ότι…Συμβεί…» στο Βρυσάκι. Στην παράσταση συμμετείχαν εικαστικοί, μουσικοί, χορευτές αλλά και άνθρωποι κάθε ιδιότητας χρησιμοποιώντας τεχνικές αυτοσχεδιασμού. Η Αγγελική Παπαδάτου είχε την σύλληψη και την επιμέλεια του εγχειρήματος.

Η Αγγελική Παπαδάτου μας παραχώρησε συνέντευξη, στην οποία μας μίλησε για το χορό και τη σχέση του με τις άλλες τέχνες, την ομάδα Αγγελόσκονη, τις επιδιώξεις του σύγχρονου χορού αλλά και την τάση σε πολλές χορευτικές παραστάσεις να παρουσιάζουν το σώμα γυμνό.

-Μιλήστε μας για τις σπουδές σας και την πορεία σας στον χορό.
Ξεκίνησα τις σπουδές μου σε σχετικά μεγάλη ηλικία και κατευθείαν με ένα πανεπιστήμιο χορού στην Αγγλία, στο Λάμπαν Σέντερ. Ήταν ένα άλμα για μένα. Έμαθα πάρα πολλά από όλη τη διαδικασία του χορού. Τη σπουδή του σώματος, της κίνησης… Θεωρώ ότι ακόμα συνεχίζω τις σπουδές μου. Αυτό το πράγμα δεν σταματά.

-Βλέπουμε ότι και στο αντροκρατούμενο ποδόσφαιρο ένας πολύ προικισμένος ποδοσφαιριστής χαρακτηρίζεται «χορευτής». Μία από τις αποστολές του χορού είναι να δείξει τα επίπεδα αρμονίας και ικανότητας του ανθρώπινου σώματος. Και σε τι διαφέρει ο μοντέρνος χορός με τις πιο κλασικές φόρμες.
Για μένα ο χορός δεν είναι συνώνυμος της όμορφης κίνησης, γιατί η όμορφη κίνηση είναι υποκειμενική. Ο χορός είναι κίνηση. Το αν είναι όμορφη ή άσχημη, έγκειται στον θεατή πώς το προσλαμβάνει. Ο σύγχρονος χορός θέλει να σπάσει ορολογίες σχετικές με την αρμονία και την ομορφιά της κίνησης. Και μιλάμε πλέον για έκφραση της σκέψης και του σώματος. Ο χορός πλέον είναι πιο πολύ έκφραση του όντος. Ως προς τις δύσκολες κινήσεις: Μπορεί να είναι μια δύσκολη κίνηση που έχει έρθει από τις ανάγκες έκφρασης ή να έχει έρθει από την ανάγκη επίδειξης. Νομίζω, πάντως, υπάρχουν σύγχρονες ομάδες που συνδυάζουν πολύ καλά και τα δύο. Ιδίως οι βέλγικες ομάδες.

-Ο χορός είναι η πιο σωματική τέχνη ή όλες οι τέχνες θεωρούνται πια σωματικές;
Δεν θεωρούνται όλες οι τέχνες σωματικές. Δεν θα έλεγα ότι η εικαστική τέχνη είναι σωματική. Μπορεί όμως να γίνει. Ο χορός είναι η κατ’ εξοχήν σωματική τέχνη. Το σώμα υπάρχει πολύ έντονα και στο θέατρο. Αλλά τώρα έρχονται και μπλέκονται οι τέχνες, κάτι που είναι θετικό στοιχείο. Κι εγώ το κάνω. Μου αρέσει… Είναι η εποχή να ανοίγουμε τα όρια, όχι να τα κλείνουμε! Και το σωματικό όριο το ανοίγουμε.

-Η χορευτική σας ομάδα ονομάζεται «αγγελόσκονη». Τι θέλει να πει με αυτόν τον όρο;
Για μένα ήταν ένα πάντρεμα του πάνω με το κάτω. Γιατί η σκόνη είναι μια ύλη της γης και αυτό που φέρνουν οι άγγελοι είναι το «άλλο». Τα έργα μας έχουν μια ποικιλία και στη θεματολογία και στον τρόπο προσέγγισης και στα άτομα που καλούνται να συμμετέχουν. Θέλουμε το κοινό μας να μην είναι αμιγώς χορευτικό. Κι επίσης θέλουμε να μπορεί να συμμετέχει ο καθένας, ασχέτως background και σωματικής διάπλασης. Ανάλογα με την θεματολογία, μπορεί να επιλεγεί ένας άνθρωπος χωρίς καμία κατάρτιση κινητική.

-Ποιες τέχνες χρησιμοποιεί η ομάδα Αγγελόσκονη στα έργα της;
Κατ’ αρχάς, η εικαστική τέχνη. Βίντεο αρτ. Φωτογραφία. Ένα έργο, το «φωτόσωμα» ήταν σε συνεργασία με τη σχολή φωτογραφίας των Καλών Τεχνών. Επίσης, συνεργάζομαι με μουσικούς. Και παράλληλα με το έργο, παράγεται και η μουσική. Σκηνοθεσία υπάρχει έτσι κι αλλιώς, αλλά εμείς προσπαθούμε να το έχουμε ακόμα πιο πολύ. Οπότε είναι χοροθέατρο, ως ένα βαθμό. Επίσης, υπάρχει ένα σχέδιο να γίνει ένα έργο για κινηματογραφική ταινία.

-Ποια θέματα σας απασχολούν και δείχνετε;
Το καλό, το κακό, ο κύκλος της ζωής… Πιο προσωπικά θέματα: ιστορίες σώματος. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε αυτό. Προσωπικές ιστορίες σώματος. Η μνήμη του σώματος και πώς εκφράζεται μέσα από την κίνηση. Έχει βάση στην ψυχολογία. Μια έντονη εμπειρία, η οποία περνάει και στο σώμα, είναι μια αφετηρία για να φτιαχτεί ένα έργο. Αυτές οι προσωπικές ιστορίες, επειδή έρχονται από ένα υλικό, το οποίο είναι έντονο, συνήθως συγκινούν. Είναι πολύ ωραίο να δίνουμε λίγο χρόνο, για να αφήσουμε το σώμα να μιλήσει. Γιατί συνήθως όταν γίνονται κάποια πράγματα, πάμε να τα καπελώσουμε.

-Μία τάση στον χορό τελευταία είναι να υπάρχει έντονα το γυμνό σώμα. Γιατί;
Είναι κάτι που εγώ δεν το έχω αγγίξει. Κι εγώ το παρατήρησα, έχεις δίκιο. Υπήρχαν πολλές παραστάσεις με γυμνό σώμα. Δεν θεωρώ ότι σε όλες υπήρχε ανάγκη για γυμνό σώμα. Αλλά θεωρώ ότι αν ένας καλλιτέχνης πιστεύει ότι πρέπει να το κάνει, γιατί όχι; Θέλεις, πολλές φορές, το σώμα να είναι καθαρό. Ιδίως αν θες να μιλήσεις για την ηλικία του. Μπορεί επίσης να υπάρχει γυμνό, αλλά να είναι τόσο όμορφα δοσμένο, ώστε δεν κάθεσαι να σκεφτείς ότι είναι γυμνό ή όχι. Κι αυτή είναι η επιτυχία…

-Τα επόμενα σχέδια σας;
Τα επόμενα σχέδια μας είναι να ξαναπαίξουμε την παράσταση του Ιουνίου… Επίσης, έχω στο νου μου να κάνω σε ταινία τη συνέχεια ενός εκπαιδευτικού έργου, του Ιστορίες από σκουπίδια.

-Είναι δύσκολο το παιδικό κοινό;
Μία ομάδα μόνο κάνει επαγγελματικά παραστάσεις χορού για παιδιά. Κι εμείς το κάναμε πειραματικά. Δύο παραστάσεις κάναμε μόνο, οι οποίες είχαν πολύ καλή ανταπόκριση από τα παιδιά, που ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα σε μια παράσταση που έχει λιγότερα λόγια και παραπάνω κίνηση. Ιδίως αυτά που έχουν μικρή ηλικία. Τα παιδιά είναι δύσκολο κοινό, γιατί αυτό που τους αρέσει ή δεν τους αρέσει το εκφράζουν κατευθείαν. Πρέπει να το συνηθίσεις αυτό, αν χορεύεις για παιδιά. Κι επίσης χρειάζεται να ανοίξεις τελείως την φαντασία σου, τόσο την κινησιολογική, όσο και την δημιουργική, που είναι ένας πολύ πλούσιος κόσμος. Κι έρχεσαι λίγο σε επαφή με το παιδί μέσα σου.