MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
29
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Θεατρική “haute couture” στην Πινακοθήκη!

Αν σας συναρπάζουν η υψηλή ραπτική, τα θεατρικά κοστούμια και οι ιστορίες ηρώων της λογοτεχνίας, μην χάσετε την έκθεση κοστουμιών του Γιάννη Μετζικώφ, που παρουσιάζεται στην Εθνική Πινακοθήκη.

Monopoli Team

«Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ»! Ακόμα και κάποιος που δεν πολυασχολείται με τα πολιτιστικά, συνδυάζει αυτόματα από μνήμης τα δύο μέρη! Κάτι ανάλογο δηλαδή με το «Απόδοση διαλόγων: Νατάσα Συρεγγέλα»! Για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι γιατί η τέχνη της δημιουργίας θεατρικών κοστουμιών ταυτίστηκε με το όνομα του Γιάννη Μετζικώφ, αλλά και για να θαυμάσετε σχέδια, υφάσματα, υλικά και τεχνικές που συναντώνται στην haute couture, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε την έκθεση με τίτλο «Θεατρικά Ενδύματα και Προσωπεία. Από τη σκηνή στο Μουσείο», που φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη έως τις 15 Οκτωβρίου, και παρουσιάζει δημιουργίες του διεθνούς φήμης σκηνογράφου και ενδυματολόγου.

 

Βρεθήκαμε στα εγκαίνια της έκθεσης, και αυτό που έχουμε να μεταφέρουμε με την «αθωότητα» με την οποία θα αντιμετώπιζε ένα «μέσο» μάτι τα εκθέματα, είναι η εντελώς διαφορετική εντύπωση τού να βλέπεις ένα κοστούμι ως θεατής σε μια παράσταση, απ’ ό,τι να το παρατηρείς από τόσο κοντά, ειδικά όταν προέρχεται από μια «κλασικότροπη» σκηνική παραγωγή. Γιατί ακόμα κι αν θεωρείται δεδομένο και αυτονόητο ότι κάτι «χάνεται» λόγω απόστασης, εκπλήσσεται κανείς όταν διαπιστώνει διά ζώσης πόση δουλειά απαιτείται για να αποκομίσει τελικά ο θεατής μια γενική εντύπωση για το ένδυμα που ντύνει τον ήρωα του εκάστοτε έργου. Ο επισκέπτης της έκθεσης μπορεί να θαυμάσει ακριβά υφάσματα και υλικά, συνδυασμένα με «ταπεινούς θησαυρούς» από παλαιοπωλεία και ραφτάδικα, και φυσικά τις ικανότητες και τη ματιά του καλλιτέχνη. Περίτεχνα κεντήματα, σχέδια με χάντρες, εξεζητημένες ραφές και λεπτομέρειες αναβιώνουν χαρακτήρες από το ελληνικό και παγκόσμιο θεατρικό ρεπερτόριο: από την ήρεμη δύναμη της Τατιάνα του «Ονιέγκιν», και την μεγαλοπρέπεια της βασίλισσας Ελισάβετ, μέχρι την απελπισία των Τρωάδων και του Οιδίποδα, και το σκοτεινό «προφίλ» της Λαίδης Μάκβεθ, όπως «ζωντάνεψαν» σε σκηνές από την Επίδαυρο μέχρι την Αγία Πετρούπολη. Σημειώνεται ότι οι μάσκες, που αποτελούν το δεύτερο στοιχείο της έκθεσης μετά τα κοστούμια, κατασκευάστηκαν ειδικά για την περίσταση, αφού προηγουμένως υφίσταντο μόνο ως σχέδια. Αυτή η απροσδιόριστη ταυτότητά τους, η απουσία χρηστικής εκμετάλλευσης και αναφοράς σε κάποιον ήρωα ή σκοπό, είναι που τους προσδίδει και την ονειρική τους αύρα. Εν ολίγοις, πρόκειται για μια «πλούσια» “mainstream” έκθεση που αξίζει να επισκεφθεί κανείς.

 

Αυτό που θα παρατηρούσαμε, είναι ότι ίσως χρειαζόταν μια επιπλέον μέριμνα και μελέτη ως προς τον φωτισμό και την χωροταξική «διανομή» των ειδώλων, ώστε να σκιαγραφούνται καλύτερα και πιο ατμοσφαιρικά οι χαρακτήρες στους οποίους αντιστοιχούσαν τα κοστούμια, και να ξεφεύγει ακόμα περισσότερο η παρουσίαση από την απλή μουσειακή παράθεση (η στάση στην οποία είναι τοποθετημένες ορισμένες κούκλες βοηθά εν μέρει σε αυτή την κατεύθυνση). Ίσως φταίει και η τοποθέτηση της έκθεσης -αναγκαστικά- στον υπόγειο χώρο τής Πινακοθήκης, ή το μονότονα «απειλητικό» χρώμα της πορφύρας στους τοίχους. Έτερο «παράπτωμα», η παράλειψη αναφοράς των τίτλων των παραστάσεων που εικονίζονται στις φωτογραφίες-αφίσες που συμπληρώνουν τα κύρια εκθέματα. Και, τέλος, δεδομένης της πλούσιας δραστηριότητας του Γιάννη Μετζικώφ στον τομέα του, θα περίμενε κανείς τα εκθέματα να έχουν αντληθεί από περισσότερες παραστάσεις (κοστούμια από 3-4 συγκεκριμένες παραγωγές καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης), αν και αυτό προφανώς έχει να κάνει με την ευχέρεια παραχώρησης των κομματιών από τους φορείς οι οποίοι κατέχουν τα δικαιώματα χρήσης. Αναφορικά πάντως με τον αριθμό των παρουσιαζόμενων κομματιών, τα εκθέματα κρίνονται επαρκή και αντιπροσωπευτικά.

 

Φεύγοντας πάντως από μια τέτοια έκθεση, δεν μπορούσαμε να μην συγκρίνουμε τέτοιες «πολυτελείς» σκηνικές δουλειές από τη μία, με μίνιμαλ ενδυματολογικές προσεγγίσεις από την άλλη. Αντιπροσωπευτικό μπορεί να είναι ένα κοστούμι ιστορικά ακριβές (και στις περισσότερες περιπτώσεις ακριβό), αλλά και ένα πιο λιτό, που καταφέρνει να μετουσιώσει με απλά μέσα αλλά με οξυδέρκεια στην ικανότητα χειρισμού των αισθητικών εντυπώσεων, την «ψυχή»του έργου και του ήρωα για τον οποίο δημιουργήθηκε. Σε καμία περίπτωση οι δύο «σχολές» δεν αντιπαρατίθενται αξιολογικά εξ ορισμού. Ευτυχώς που η οικονομική επιφάνεια μιας καλλιτεχνικής παραγωγής δεν αποτελεί τελικά τον καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας μιας παράστασης.

 

Αργυρώ Σταυρίδη

 

Σημείωση: Η έκθεση αποτελεί το τρίτο αφιέρωμα της Εθνικής Πινακοθήκης στην τέχνη της σκηνογραφίας και ενδυματολογίας, μετά την έκθεση με έργα του Φράνκο Τζεφιρέλι, που είχε επιμεληθεί ο Γιάννης Μετζικώφ, και την παρουσίαση των ιστορικών κοστουμιών από το βεστιάριο του Εθνικού Θεάτρου.

 

Photo: από την παράσταση “Ευγένιος Ονέγκιν” της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τα κοστούμια της οποίας επιμελήθηκε ο Γιάννης Μετζικώφ.

Video: από την παράσταση “Μαραθών-Σαλαμίς” της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τα κοστούμια της οποίας επιμελήθηκε ο Γιάννης Μετζικώφ.

 

Περισσότερα από Εκδηλώσεις
VIMA_WEB3b