Με αφορμή τον θάνατο του σπουδαίου ηθοποιού και σκηνοθέτη Σερ Λόρενς Ολίβιε, στις 11 Ιουλίου 1989, κάνουμε ένα αφιέρωμα στις σημαντικότερες σαιξπηρικές «διαδρομές» της συνολικής θεατρικής του πορείας, ως πρωταγωνιστής.
Δύο διαφορετικοί υποκριτικοί κόσμοι, αυτός του σούπερ σέξι εμπορικού σινεμά κι εκείνος της άφθαστης τελειότητας στην ερμηνεία κλήθηκαν να συνυπάρξουν κάποτε με αμφίβολα αποτελέσματα. Ο λόγος για την σύμπραξη της Μέριλιν Μονρό και του Λώρενς Ολίβιε στην ταινία "Ο πρίγκιπας και η χορεύτρια" (1957).
"Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται" λένε οι Γάλλοι. Ωστόσο, στην περίπτωση του θεατρικού έργου Σλουθ του Άντονι Σάφερ, όπου όντως όλα επιτρέπονται, δεν ξέρουμε αν αυτό γίνεται για τον πόλεμο ή για τον έρωτα. Ίσως είναι πόλεμος για τον έρωτα, ίσως έρωτας για τον πόλεμο. Πάντως, σίγουρα είναι έρωτας για το παιχνίδι, ένα παιχνίδι που παίρνει διαστάσεις τέτοιες, που θυμίζουν πόλεμο.
Οι τραγωδίες του Σαίξπηρ θέλουν κόσμο πάνω στην σκηνή! Όχι μόνο πολλούς ηθοποιούς, αλλά και κομπάρσους πολλούς. Δεν είναι δυνατόν στη Μέδουσα και στο Νάρκισσο να υπάρχουν 20 εθελοντές – και μάλιστα πρόθυμοι να τα "πετάξουν" όλα- και στον Άμλετ να μην υπάρχει ούτε ένας κομπάρσος να παίζει τον στρατιώτη ή το φύλακα ή τον ευγενή στην Αυλή του "σήποντος" Βασιλείου της Δανίας!
