Οι Πενήντα αποχρώσεις του γκρι είναι γνωστό ότι αποτελούν την πιο μεγάλη ένοχη απόλαυση των σημερινών γυναικών (μεγάλη ως προς το απόλαυση και όχι ως προς το ένοχη). Σε αυτήν δεν μπόρεσε να αντισταθεί ούτε η πρώτη κυρία της Γαλλίας, η σύντροφος του Φρανσουά Ολάντ, η οποία θέλησε να γράψει κριτική και στα τρία βιβλία της Ε. Λ. Τζέιμς.
"Δε θα μου το κάνετε εδώ μέσα αμέρικαν μπάρ" έλεγε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, παίζοντας το ρόλο του αστυνομικού διοικητή στη Βίλα των Οργίων του Ψαθά. Έπρεπε να δω το "La Chunga" στο θέατρο Επι Κολωνώ, του νομπελίστα Μάριο Βάργκας Λιόσα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, για να καταλάβω τι πάει να πει αμέρικαν μπαρ- ή, μάλλον, λατίνο... αμέρικαν μπαρ (ακόμα χειρότερα δηλαδή).
Το γυμνό και το σεξ πάντα αποτελούν θέματα του σύγχρονου θεάτρου. Έτσι φέτος η σεξουαλικότητα είχε την τιμητική της σε αρκετές παραστάσεις, ενώ πολύ φορέθηκε και ο πιο ακραίος συγγραφέας και στοχαστής της αποχαλίνωσης των παθών, ο Μαρκήσιος ντε Σαντ. Γεγονός είναι ότι είδαμε μερικές αρκετά προκλητικές παραστάσεις, αν και καμία δεν έφτασε σε ακραία επίπεδα, που να σε σοκάρει πραγματικά. Σχεδόν οι μισές από αυτές είναι το Φεστιβάλ Αθηνών, δείγμα ότι το γυμνό έχει γίνει πια τελείως mainstream.
