Ήρθα στη Θεσσαλονίκη το 2004. Όλοι με νουθετούσαν: «αποκλείεται να βρεις δουλειά», «τι θα κάνεις;», «θα τελειώσεις επαγγελματικά» και άλλα τέτοια. Προσοχή: όλα αυτά το 2004. Τη χρονιά της Ολυμπιακής Ευφορίας, που όλοι (πάνω – κάτω) ζούσαμε σε unnatural high. Νομίζαμε ότι τα είχαμε καταφέρει. Και μετά κάηκε το δάσος στα Τουρκοβούνια. Εγώ δεν άκουγα. Έγινα ερωτική μετανάστρια.
13.09.2010
