Στο λυκόφως της αποικιοκρατίας το 1974, στην πορτογαλική αφρικανική αποικία της Αγκόλα, κάποιοι στρατιώτες αναστοχάζονται το νόημα της πα-τρίδας και τη «μάταιη δόξα της διαταγής». Μέσα από τις αναμνήσεις τους, απεικονίζονται τα βασικά γεγονότα της πορτογαλικής ιστορίας.
Ο Αλφόνσο, θυμάται τον προ πολλού πεθαμένο πατέρα του και την καταγωγή του από ένα φτωχό χωριό εκεί κοντά. Αποφασίζουν να επισκεφτούν το χωριό, και η επανασύνδεση του Αλφόνσο με τη θεία του συνδυάζεται με τις αναπο-λήσεις του Μανοέλ για το συγκριμένο μέρος της βόρειας Πορτογαλίας
Αυτό το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει μία σπάνια και μη αναγνω-ρισμένη εικόνα του προεπαναστατικού δημοφιλούς ιρανικού κι-νηματογράφου, πριν απαγορευτεί το 1979.
Ενας χωρισμενος αθεος ζωγραφος πληροφορειται οτι η μητερα του ειναι πιθανον να ανακυρηχθει αγια.
Μια νεαρή κοπελα, η Marion, έχοντας βαρεθεί τη ζωή που κάνει κλέβει 40.000$ από το αφεντικό της και κατευθύνεται προς την Καλιφόρνια, όπου μένει ο εραστής της, Sam. Κουρασμένη καταλήγει στα μισά του δρόμου σε ένα motel. Ιδιοκτήτης και διευθυντής είναι ένας ήσυχος νεαρός ο Norman Bates.
Σε οικογενειακές διακοπές στην παραλία, ο Sam συναντά την Tess, η οποία μεταφέρει μαζί της τα μυστικά της και του δείχνει πως η παρούσα στιγμή μπορεί να κερδίσει τις αναμνήσεις και το άγχος για το τι πρόκειται να έρθει.
Η πολιτεία της Iowa είναι η μεγαλύτερη παραγωγός σόγιας και καλαμποκιού στις Η.Π.Α. Στην πόλη του Eldon της Iowa, δύο πολυεθνικές εταιρείες είναι οι πιο σημαντικοί εργοδότες, κυρίως όσον αφορά δουλειές χαμηλού εισοδήματος.
Το μουσικό πορτρέτο του μετανάστη κλαριτζή Περικλή Χαλκιά και της ηπειρωτικής κοινότητας εξερευνά τις φιλοδοξίες και τις αμφιθυμίες των Ελληνοαμερικανών. Κινούμενο μεταξύ Κουίνς, Νέας Υόρκης και Βόρειας Ελλάδας, παρουσιάζει την παραδοσιακή μουσική της Ηπείρου, δείχνοντας πώς η μουσική ενώνει την ηπειρώτικη κοινότητα σε όλο τον κόσμο. Τ
Η ξενιτειά κι ο θάνατος, διάχυτα στον αέρα, στο φως. Οι άνθρωποι που απόμειναν, λίγοι. Μορφές που μοιάζουν να έγιναν μέρος του τοπίου, ή να το περιέχουν. Σε εναν τόπο περικυκλωμένο από βουνά: τα πολυφωνικά τραγούδια.
Η συνοριογραμμή, το σημείο ελέγχου στα σύνορα μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού, είναι το διεθνές σύνορο με τις περισσότερες διελεύσεις στον κόσμο. Είναι εδώ που εκατοντάδες πωλητές κερδίζουν τα προς το ζην παρέχοντας αγαθά και υπηρεσίες σε εκείνους που βρίσκονται στην πλευρά της Τιχουάνα (Μεξικό) και περιμένουν να διασχίσουν το σύνορο για να περάσουν στις ΗΠΑ.
Ο Γκάρι πουλάει μπαλόνια στον υπόγειο σιδηρόδρομο της Νέας Υόρκης και ονειρεύεται να σπουδάσει ταχυδακτυλουργός. Οι κινηματογραφημένες συνομιλίες φέρνουν τον Βραζιλιάνο ντοκιμαντερίστα πιο κοντά σε αυτόν τον κάτοικο του Μπρούκλιν με την κουβανική καταγωγή, που στις μακρές διαδρομές του μετρό αναρωτιέται για την περιπλάνησή του σε αυτό τον κόσμο.
Το φιλμ αφηγείται την ιστορία των κατοίκων του Συγκροτήματος Κατοικιών του Πάρκου Μινττάουν, που απέχουν από την καταβολή μιθωμάτων (απεργία ενοικίου) από τον Αύγουστο του 2015. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απεργία ενοικίου στο Σαν Φρανσίσκο από το 1978. Το συγκρότημα κατοικιών για δεκαετίες ήταν ουσιαστικά ένας συνεταιρισμός τον οποίο διαχειρίζονταν οι ένοικοι
Βασισμένο σε μια ανθρωπολογική έρευνα, η ταινία καταγράφει τις πρακτικές γέννας των Bunong στην επαρχία Mondulkiri, βορειοανατολικά της Καμπότζης
Aν ο Γούντι Άλεν αποφάσιζε να κάνει ένα εθνογραφικό ντοκιμαντέρ στο Καμερούν, το αποτέλεσμα θα ήταν κάτι σαν το «Funeral Season» του Καναδού σκηνοθέτη Μάθιου Λάνσιτ. Εδώ ο κινηματογραφιστής τοποθετεί τον εαυτό του, ως ένας ξένος εξερευνητής που αναζητά τα απομεινάρια των δικών του νεκρών και των δικών του ιεροτελεστιών.
Ένα απομονωμένο χωριό στα βουνά του Πακιστάν. Περιτριγυρισμένο από μια τεράστια λίμνη με γαλαζοπράσινα νερά ανάμεσα σε τραχιές και απόκρημνες πλαγιές. Κάποτε μια κατολίσθηση έφραξε τον ρου ενός ποταμού.
Το Τρόμος στις Άνδεις είναι ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τη διαδικασία δημιουργίας ενός φιλμ τρόμου στο Αγιακούτσο του Πέρου, στοχεύοντας «πίσω από τις σκηνές»
Τι συμβαίνει όταν η γη σου διεκδικείται ως χώρος τέλεσης των δύο μεγαλύτερων αθλητικών διοργανώσεων του πλανήτη; Μια ερώτηση που αφορά την πολυεθνική αστική ιθαγενή κοινότητα του Aldeia Maracanã στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία, καθώς αντιμετωπίζει την εντεινόμενη πίεση ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2014 και των Ολυμπιακών αγώνων του 2016.
Το Δεν είναι κάθε Μέρα Γιορτή είναι ένα χρονικό της καθημερινής ζωής στα Άνω Ραβένια, ένα ορεινό χωριό στην Ελλάδα. Αν και το χωριό παρουσιάζεται να είναι ουσιαστικά αύταρκες, η αλήθεια είναι ότι η οικονομική, κοινωνική και οικογενειακή ζωή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον εξωτερικό κόσμο.
Ο Ανδρέας είναι ιδιοκτήτης μιας αίθουσας κινηματογράφου στο Κουκάκι. Η οικογένειά του κατοικεί στην αθηναϊκή συνοικία επί τρεις γενιές. Σήμερα ωστόσο φοβάται ότι είναι υποχρεωμένος να φύγει από την περιοχή
Το ακρωτήριο Κόρακας στο νησί της Λέσβου βρίσκεται απέναντι από την τουρκική ακτογραμμή. Κάθε μέρα χιλιάδες μετανάστες αποβιβάζονται στις ακτές του και περπατούν μέχρι το χωριό της Κλειώς, το πρώτο βήμα για το ευρωπαϊκό τους ταξίδι.
Το Σκοπελίτης εξπρές είναι το πλοίο που τροφοδοτεί την άγονη γραμμή των Μικρών Κυκλάδων. Εδώ και 60 χρόνια κάνει καθημερινά τη διαδρομή του για να προσφέρει τα απαραίτητα στους κατοίκους των μικρών νησιών.
Το Girls in flower είναι ένα πειραματικό ντοκιμαντέρ ή ένα χειρόγραφο σημείωμα, που εμπνευσμένο από το έργο του Προυστ «Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών» εξερευνά τη θηλυκότητα στην ώριμη ηλικία.
Το Βάθος από Κάτω το Ύψος από Πάνω συνιστά μια εξερεύνηση της αλπικής περιφέρειας του Robiei, στη νότια Ελβετία. Το φιλμ, το οποίο έχει δημιουργηθεί ως έργο αισθητηριακό, επικεντρώνεται ιδιαίτερα στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, ζώων, υποδομών και φυσικών στοιχείων που συγκροτούν το ιδιαίτερο τοπίο του Robiei
Το Da Hillsook Wedeen, είναι ένα εθνογραφικό φιλμ που ολοκληρώθηκε στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού διπλώματος εξειδίκευσης στην Οπτική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Το Σέτλαντ είναι ένας τόπος άγριος, αδυσώπητα τοπία, υπερφυσικές πίστεις και ένα ηχοτοπίο που έχει πολύ λίγο αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου
Η συνάντηση της σκηνοθέτιδος και άλλων ψωριασικών γίνεται ένα ποιητικό και αισιόδοξο ταξίδι σχετικά με μια πολύ ορατή αν και κρυμμένη ασθένεια, για ένα ταξίδι που εξευρευνά το δέρμα ως μια μεταφορά του ανήκειν και της πίστης.
Μία οικεία συνάντηση σε μία αποθήκη, σε ένα κόσμο αντικειμένων όπου η ξυλουργική λαμβάνει χώρα. To σημάδι του ήχου σε κάθε αντικείμενο μπορεί να φανερωθεί μεμονωμένα μέσα στον χώρο, όπου κάθε υλικό λαμβάνει την δική του υφή, μυρωδιά και ακουστικές ιδιότητες
Το Τετουάν είναι μια πολύμορφη, ασύμμετρη και διαπολιτισμική συνοικία της Μαδρίτης. Η απουσία επιπεδότητας χαρακτηρίζει την τοπογραφία της και η ανισότητα τους ανθρώπους της, μικρά σπίτια επιβιώνουν στη σκιά των πύργων από γυαλί και μέταλλο. Το ντοκιμαντέρ Τetuaneros κάνει την εμφάνισή του σε αυτό τον λαβύρινθο στενών δρόμων, εκεί που δουλεύει το χωνευτήρι διαφορετικών γενιών, […]
Οι Χαμάρ έχουν επιλέξει να ζουν απομονωμένοι, περιορίζοντας τις κινήσεις και τις επιλογές τους. Μέρος της παράδοσής τους, αποτελεί η παραδοχή της ανδρικής ανωτερότητας. Οι άνδρες είναι κυρίαρχοι, οι γυναίκες σκλάβες.
Το φιλμ τοποθετεί τον θεατή στον αυτοσχέδιο χώρο ενός ζωοπάζαρου στην Αλγερία. Παρασυρμένος μεταξύ ταΐσματος και αναμονής, συντονίζεται με τον ρυθμό των γιδιών και των καμήλων, των παλαιότατων συντρόφων του Άραβα.
Ο Ζογκλέρ αναφέρεται σε ένα κοινωνικό τσίρκο στη Νότια Αφρική. Το κοινωνικό τσίρκο Σισονκέ επιδιώκει να παρακινήσει την κοινωνική ενσωμάτωση κάνοντας τα παιδιά να κινούνται μαζί στις πρακτικές ενός τσίρκου.
Το φιλμ παρουσιάζει μια συλλογή τρομακτικών ιστοριών για συναντήσεις με λύκους σε ένα χωριό στη βόρεια Πορτογαλία.
Τα θρησκευτικά σύνορα δεν είναι αναγκαστικά τόσο αιχμηρά και ανταγωνιστικά όσο τα ειδησεογραφικά μέσα μάς οδηγούν να πιστέψουμε. Το φιλμ δείχνει την καθημερινότητα μέσα και έξω από έναν ναό της θεάς Κάλι στην πόλη του Κανπούρ, στο Ούταρ Πραντές της Ινδίας.
Τον Δεκαπενταύγουστο οι απανταχού Συρρακιώτες ανταμώνουν στον τόπο καταγωγής τους και στήνουν το πανηγύρι στην πλατεία του χωρίου τους.
Πρόκειται για μια παρουσίαση της απαρχής και της διαδρομής, του έργου και της προσφοράς του Πολυφωνικού Καραβανιού, με στόχο την έρευνα, προβολή και μεταλαμπάδευση του Ηπειρώτικου Πολυφωνικού Τραγουδιού.
Μέσα σε δεκαετίες από την πρώτη κατασκευή της, η ηλεκτρική κιθάρα έγινε ένα εξαιρετικά συλλεκτικό, κλασικής αξίας τεχνούργημα και ένα σύμβολο της ποπ/ροκ μουσικής, το σήμα κατατεθέν της μεταπολεμικής γενιάς αλλά και μία ευκαιρία επένδυσης.
