Ένα Κουκλόσπιτο, του Χένρικ Ίψεν στη Σκηνή Μπέκετ

Ένα Κουκλόσπιτο, το αριστούργημα του Χένρικ Ίψεν παρουσιάζεται από την ομάδα Loxodox από τις 25 Δεκεμβρίου στη Σκηνή Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Αλκίνοου Δωρή.

Η ιστορία του έργου εκτυλίσσεται μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο Ίψεν αριστοτεχνικά τοποθετεί τον μεγεθυντικό του φακό εντός των τεσσάρων τοίχων ενός μεσοαστικού σπιτιού της Β. Ευρώπης. Οι μορφές των ανθρώπων στο Κουκλόσπιτο φέρουν τις πληγές που αφήνει πάνω τους η ζωή, ο χρόνος και η καθημερινότητα.

Αφίξεις, σχέδια για το μέλλον, μυστικά από το παρελθόν, συνταράσσουν την γιορτινή ατμόσφαιρα στο σπίτι των Χέλμερ. Παρακολουθούμε τα πρόσωπα να περνούν μέσα από την αίσθηση αυτοπεποίθησης και δύναμης, σε κάτι άγνωστο πέρα από τον έλεγχό τους. Αόρατες δυνάμεις στροβιλίζουν τον άνθρωπο-κούκλα μέσα σε κάτι απέραντο και αχαρτογράφητο, ενώ ο ίδιος  παλεύει να συγκροτήσει το μεγάλο του ¨Εγώ¨.

Στο κατώφλι του 20ου αιώνα, την εποχή που η χειραφέτιση της γυναίκας περνά από θεωρητική συζήτηση σε κοινωνική πράξη, ο Ίψεν δημιουργεί θεατρικά πρόσωπα που διανύουν μια πορεία προς την ανακάλυψη του αληθινού τους εαυτού.

Το Κουκλόσπιτο θεωρείται η αρχή του ρεαλιστικού δράματος στο σύγχρονο θέατρο. Ο Ίψεν, ως ένας πρωτομάστορας της θεατρικής τέχνης γράφει για την πανανθρώπινη ισότητα, την πίστη στην αλλαγή, την αγάπη και την γνώση.

[relart 1]

«Δουλέψαμε πάνω στο έργο «Ένα Κουκλόσπιτο» με σκοπό να βγάλουμε στην επιφάνεια μια ιστορία ενηλικίωσης και εσωτερικής αφύπνισης. Θέλαμε να φτιάξουμε μια παράσταση που αφηγείται μια ιστορία μέσα από τα βιογραφικά όλων των δραματικών προσώπων. Δεν θεωρώ πως η Νόρα είναι μια εγκλωβισμένη ψυχή που σπάει κάποια αόρατα δεσμά. Είναι κάτι πιο μεγάλο. Είναι η μισή καρδιά των άλλων. Είναι η σύζυγος, η φίλη, η αγαπημένη, η συνωμότρια. Ένα αόρατο νήμα φέρνει κοντά της όλα τα πρόσωπα στο κέντρο της σκηνής.  Οι ανθρώπινες κούκλες θέλουν πια να ονομάζονται άνθρωποι που πιστεύουν και ονειρεύονται μια ζωή γεμάτη πραγματικότητα, συναισθήματα και πάθη». 
Αλκίνοος Δωρής