MIRfestival 2025: 52 παραστάσεις σε 12 χώρους – Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ

Eξέπεμψε για πρώτη φορά το παράξενο σήμα του στο χώρο των παραστατικών τεχνών πριν από δεκαεπτά χρόνια, και από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησε να ανοίγει τα μάτια και να ξυπνά τις αισθήσεις μας, να αφουγκράζεται το νέο, να ανοίγει διόδους προς το μέλλον, να δημιουργεί «σκηνές» στους πιο απρόσμενους χώρους, να αποκαλύπτει πλευρές της πόλης που δεν είχαμε δει και δημιουργικές δυνάμεις που δεν ξέραμε ότι υπάρχουν. Είναι το MIR, το αθηναϊκό φεστιβάλ, που έρχεται και πάλι να προσγειωθεί στην πόλη από τις 21 μέχρι τις 30 Νοεμβρίου.

A ghost dance by TRAJAL HARRELL ┬σ Luz Soria

Σαν ένας μικρός διαστημικός σταθμός σε ένα παράλληλο σύμπαν, φέρνει μαζί του μοναδικά καλλιτεχνικά πρότζεκτ από τον χώρο όπου η περιπέτεια ανάμεσα στη σκηνή, στην εικόνα, στον ήχο, στους ερμηνευτές, στους «θεατές», στις ιδέες, στην πόλη και στους πολίτες ανοίγει νέους ορίζοντες. Κι ακόμα φέρνει στο φως μυστικές δραματουργίες, κρυμμένες δυνάμεις, γοητευτικές και αόρατες ιστορίες των πολιτών της Αθήνας αλλά και του κόσμου, και αναδεικνύει την ανάγκη για μια αναμέτρηση με την πραγματικότητα, καθώς το βλέμμα των καλλιτεχνών την ατενίζει και τη μεταμορφώνει. Το MIR προσκαλεί Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες με όραμα και άποψη, να δουν και να φωτίσουν τη ζωή μας με τον δικό τους τρόπο, πρεσβεύοντας ότι η σύγχρονη τέχνη δεν είναι κάτι απόμακρο που δεν μας αφορά, αλλά, αντίθετα, κάτι που μας αφορά βαθιά, μια γενεσιουργός δύναμη που πρέπει να την εμπιστευτούμε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, στο σκοτεινό τοπίο που έχει διαμορφωθεί από τους αλλεπάλληλους πολέμους.

Prometheus’Echo photo by Ian Harber

Για το MIR 2025 το επιμελητικό βλέμμα της Χριστιάνας Γαλανοπούλου συναντά τη δημιουργική ματιά δεκαέξι καλλιτεχνών ή σχημάτων και παρουσιάζει ισάριθμα πρότζεκτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το φεστιβάλ, σε δώδεκα διαφορετικά σημεία της πόλης, σε χώρους πολιτισμού αλλά και σε απρόσμενους χώρους της ευρύτερης Αθήνας. Πολύβουο, πολυσυλλεκτικό και πειραματικό, εξακτινώνεται σε ακόμα περισσότερες γειτονιές της Αθήνας, ανακατευθύνει το βλέμμα μας στην πιο συναρπαστική και ταυτόχρονα πολιτική πλευρά των παραστατικών τεχνών και βάζει στο κάδρο όσα αξίζει να ειπωθούν και όσα επιβάλλεται να παραμείνουν ανείπωτα: Μετά το χτύπημα η σιωπή, κι όσα χωρούν εκεί… Αυτό είναι το αόρατο νοηματικό νήμα που συνδέει τις παραστάσεις του προγράμματος.

Έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής, το MIRfestival 2025, με μεγαλύτερη διάρκεια και περισσότερες παραστάσεις απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, ανοίγεται σε νέες περιπέτειες προσκαλώντας το κοινό της Αθήνας να αφουγκραστεί τις μοναδικές φωνές Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών του θεάτρου, του χορού και της περφόρμανς που έχουν κάτι επείγον και ουσιαστικό να πουν για την πραγματικότητα γύρω μας και για την ανθρώπινη κατάσταση σήμερα. Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού διοργανώνει επίσης στο πλαίσιό του για πρώτη φορά την Πλατφόρμα KOSMOS για νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο, φέρνοντας τους νέους καλλιτέχνες σε επαφή με επαγγελματίες από ανάλογα φεστιβάλ και άλλους θεσμούς της Ευρώπης, και ενισχύοντας τον δίαυλο επικοινωνίας του «εντός» με το «έξω».

outliers by arisandmartha

Τα δεκαέξι έργα του προγράμματος που έχει επιμεληθεί η ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ Χριστιάνα Γαλανοπούλου συνδέονται με υπόγειες θεματικές συγγένειες.

«Το πρόγραμμα του MIR 2025 δημιουργήθηκε, όπως και τα προηγούμενα, με την έγνοια για το πού οδηγείται η ανθρωπότητα, με την ανησυχία για το αν θα μπορέσουμε ως ανθρώπινο είδος να αντικρίσουμε τους κόσμους που θα ανατείλουν. Γιατί, παρ’ όλα τα δυστοπικά έργα που έχουμε παρουσιάσει κατά καιρούς, και που συχνά έφερναν στο φως τον πόλεμο που υπόγεια διαβρώνει τη σκέψη των ανθρώπων στις δυτικές κοινωνίες του άγριου καπιταλισμού, δεν περιμέναμε να μας συμβούν όσα ραγδαία συνέβησαν το τελευταίο διάστημα στον πλανήτη. Το πρόγραμμα του MIR 2025 συγκροτήθηκε και θα υφαίνεται κατά τη διάρκειά του με το βλέμμα στραμμένο στην Ανατολή, στο Βορρά, στο Νότο, σε όσους παλεύουν με τα αποτελέσματα των φυσικών καταστροφών, σε όσους δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με την πραγματικότητα της χώρας τους και του κόσμου, στους λαούς που ταλανίζονται από πολέμους και αυταρχικά καθεστώτα· με την ελπίδα ότι θα έρθει μια μέρα που τα ουτοπικά έργα που θα παρουσιάζουμε θα είναι λιγότερο δυστοπικά. Με την ελπίδα ότι η χαραμάδα από την οποία κρυφοκοιτάζουμε το μέλλον στο MIR θα βλέπει προς το φως και όχι προς το σκοτάδι της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη. Και με το αίτημα για περισσότερο ανθρωπισμό, για περισσότερη περίσκεψη και ανθρωπιά, περισσότερη πολιτική υπευθυνότητα, για περισσότερο πολιτισμό και περισσότερη επανάσταση.

Τα δεκαέξι έργα του προγράμματος του MIR 2025 ανοίγουν το χώρο της σιωπής μετά το χτύπημα, κι όσων χωρούν εκεί, σ’ αυτή την παρένθεση του χρόνου όπου κανείς δεν μπορεί ούτε και θέλει να μιλήσει. Αυτή η συνθήκη έλλειψης ήχου, όπως η έλλειψη βαρύτητας, αυτή η τεράστια συμπαντική σιωπή –βαθιά καθησυχαστική όταν κανείς τη βάλει στην προοπτική της αιωνιότητας, μα συνάμα τρομακτική αν τη δει από την πλευρά της πεπερασμένης ανθρώπινης συνθήκης– είναι στην πραγματικότητα μια σιωπή εγκυμονούσα, μυστηριακή και γενεσιουργός, είναι μια οδός προς την ενδοσκόπηση και τη συνειδητοποίηση. Μια σιωπή-παγίδα και μυστήριο, όπως στον David Lynch, ή μια σιωπή-παραίσθηση, όπως στο Solaris του Ταρκόφσκι. Ή ίσως μια σιωπή λυτρωτική, όπως στον Bob Wilson. Αυτή η σιωπή είναι ο χώρος μέσα μας, είναι η κοσμογονία του επόμενου κόσμου. Είναι ο χώρος της γιορτής και της θυσίας, ο χώρος της καταγραφής της Ιστορίας, ο χώρος της αντίστασης, της ποίησης και της πολιτικής αναγκαιότητας.

heartbreakingheartbrokenartbreak by Mercedes Dassy @Svet Chassol

Κι αν τα σώματά μας καίγονται σαν πυροτεχνήματα, κι αν στον πάτο του πηγαδιού έχουμε χάσει την πίστη μας στις ευχές, κι αν φοβόμαστε ότι τα μάτια μας θα συνηθίσουν το σκοτάδι, το τερατώδες και την ασχήμια, η τόλμη με την οποία μιλούν τα έργα μας για την επικράτηση του ολοκληρωτισμού, για τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, για τον σύγχρονο μεσαίωνα, για την τερατογένεση, τον πόλεμο, την επιβολή, τον πόνο και τη βία, είναι τα νερά στα οποία αναβαπτιζόμαστε για να μπορέσουμε να δούμε μέσα στο σκοτάδι την ποίηση του κόσμου, την ακεραιότητα και την ομορφιά του. Είναι τα νερά που βρίσκουμε τελικά στον πάτο του σιντριβανιού των ευχών, είναι ο ήχος που κάνουν οι καρδιές μας που ανασυντίθενται αφού έχουν γίνει κομμάτια, είναι το αινιγματικό, το μαγικό και το μη ορατό, το συνωμοτικό κλείσιμο του ματιού απέναντι στη μάχη με το παράλογο, είναι η δυνατότητά μας να επιβιώνουμε χάρις στο χακάρισμα και το καμουφλάζ.

Ανοίγοντας το χώρο στην εκκωφαντική σιωπή του σύμπαντος μετά από ένα γενεσιουργό big bang, σ’ αυτή τη συγκλονιστική παύση, καλωσορίζοντας το μεσοδιάστημα, το αμφίβολο, το αμφίσημο, το άφατο και το ανείπωτο, ανοίγοντας το χώρο στη γόνιμη και τη λυτρωτική σιωπή και όσα φέρει εντός της, υποδεχόμαστε στον δορυφόρο MIR τους καλλιτέχνες και τα έργα του φετινού προγράμματος. 

Στις 21 Νοεμβρίου το MIR 2025 εκτινάσσεται προς το αναπόδραστο μέλλον».
Χριστιάνα Γαλανοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια MIRfestival (απόσπασμα από το εισαγωγικό κείμενο του καταλόγου).

When adjusted to darkness by RACHA BAROUD and KINDA HASSAN

Δεκαέξι καλλιτεχνικά πρότζεκτ ανοίγουν τη χαραμάδα από την οποία το MIR κρυφοκοιτάζει το μέλλον των παραστατικών τεχνών. Τα δώδεκα από αυτά κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους και έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το MIR.

Το πρόγραμμα ξεκινά με την περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρίζου Prometheus’ Echo/Ο απόηχος του Προμηθέα. Γνωστός στην Ελλάδα ως χορευτής σε ομάδες σημαντικών χορογράφων, έφυγε στο Μονπελιέ για το διάσημο μεταπτυχιακό exerce και συνέχισε την καριέρα του στη Γαλλία ιδρύοντας την ομάδα Futur Immoral και κερδίζοντας τις διακρίσεις τη μια μετά την άλλη. Σε συνεργασία με τον μουσικό Enrico Malatesta παρουσιάζει έπειτα από ανάθεση του MIR ένα έργο-κατάθεση και αποκάλυψη: το σώμα του εργάτη που καίγεται σαν πυροτέχνημα, η ανθρώπινη μορφή που αναμετριέται με ένα αδυσώπητο όσο και υπέροχο βιομηχανικό τοπίο, το σώμα του χορευτή που αναμετριέται με το θόρυβο, ένα σώμα γιορτή και θυσία. Ο Απόηχος του Προμηθέα είναι ένα ταξίδι σε ένα αποκαλυπτικό τοπίο, εσωτερικό, καλλιτεχνικό και πραγματικό. Μια ελεγεία για την ομορφιά και τη βία του εφήμερου.

Με ένα «big bang» από αυτά που ξέρει να κάνει το MIR έρχεται η ποστ-πανκ σκηνή της Αθήνας, των Βρυξελλών και του Άμστερνταμ. Η Ελένη Ρόμπερτς Καζούρη, γνωστή στο κοινό του MIR 2023 ως εξαιρετική παρτενέρ της Δέσποινας Σανιδά Κρεζία στο Down to Under σε μια υπόγεια στοά της Αθήνας, συνεργάζεται από το 2024 με τον περφόρμερ και εικαστικό καλλιτέχνη Vladimir Babinchuk σε μια κοινή έρευνα και πρακτική που επιχειρεί να συνδέσει την τέχνη της χορογραφίας με τους πολιτικούς αγώνες. Απόφοιτοι της διάσημης σχολής PARTS και κάτοικοι Βρυξελλών, παρουσιάζουν στο MIR έπειτα από ανάθεση την πρώτη τους χορογραφική δουλειά, το darkwaves, χακάροντας το χορό, το εικαστικό περιβάλλον και την ηλεκτρονική μουσική, αφού συμπράττουν και με την Κύπρια μουσικό Αντωνία Κάττου. Πώς αντιστέκονται τα σώματα; Πώς καταφέρνουν να σταθούν απέναντι σε κύματα βίας σκοτεινά; Συνθήματα, ανυπακοή και εξέγερση, χακάρισμα, διαρροή και λόγος που ψάχνει ή χάνει το νόημά του: μια περφόρμανς-πειρατεία, ένα αρχείο τρόπων θραύσης και ανακατεύθυνσης του κυρίαρχου «αφηγήματος».

Η Mercedes Dassy ανήκει σε μια νέα γενιά περφόρμερ και δημιουργών που έχουν δυναμιτίσει τη σκηνή των παραστατικών τεχνών του Βελγίου. Πολυτάλαντη, σαρωτική και ακούραστη, δραστηριοποιείται στο χορό, την performance, τον κινηματογράφο, τη μουσική, το θέατρο και το βίντεο. Το heartbreakingheartbrokenartbreak είναι μια περφόρμανς που φτιάχτηκε ειδικά για το MIR έπειτα από ανάθεση και εντάσσεται στο πλαίσιο της έρευνας για την τελευταία χορογραφική δουλειά της που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβρη στην Μπιενάλε της Λυών. Ερμηνεύοντας τα τραγούδια της και χορεύοντας, αυτή η εκθαμβωτική περφόρμερ έρχεται αντιμέτωπη με την ευαλωτότητα και με τη ραγισμένη καρδιά που δεν έχει καταγωγή και ταυτότητα. Ετοιμαστείτε να σας κάνει την καρδιά κομμάτια, για να την επισκευάσει αμέσως μετά και να νιώσετε καλύτερα από πριν.

Darkwaves by ΕΛΕΝΗ ΡΟΜΠΕΡΤΣ ΚΑΖΟΥΡΗ and VLADIMIR BABINCHUK

Και μετά τις τρεις περφόρμανς της έναρξης του φεστιβάλ, ας δούμε και το κλείσιμο, όπου το MIR υποκλίνεται μπροστά σ’ έναν μεγάλο δημιουργό που μας τιμά γενναιόδωρα με την παρουσία του σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από το συνηθισμένο… Βραβευμένος με τον Αργυρό Λέοντα της Μπιενάλε Χορού της Βενετίας, ο Αμερικανός Trajal Harrell θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του σύγχρονου χορού. Το έργο του παρουσιάζεται σε θέατρα, μουσεία, φεστιβάλ και γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Έγινε γνωστός στη διεθνή σκηνή του χορού μέσα από μια σειρά έργων που συνδύαζε την παράδοση του voguing με τον αναλυτικό μεταμοντέρνο χορό φέρνοντας στο προσκήνιο την αντεργκράουντ κουλτούρα των μαύρων της Νέας Υόρκης. Στα πρόσφατα έργα του συνδυάζει θεωρίες και φόρμες του butoh με τον πρώιμο μοντέρνο χορό διερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους το σώμα γίνεται δοχείο μνήμης, μυθοπλασίας, παρελθόντος, αλλά και του έργου των ιστορικών προσωπικοτήτων που τον έχουν εμπνεύσει. Mε τον μοναδικό του τρόπο, φτιάχνει στο A ghost dance με χιούμορ και απωανατολίτικη ευαισθησία ένα νέο, βέβηλο και συνάμα ονειρικό είδος χορού, πλέκοντας σύγχρονο χορό, butoh, χορούς του δρόμου, underground κουλτούρες και voguing. Σ’ αυτόν τον «χορό μυθοπλασίας», πνεύματα που αιωρούνται παίρνουν ζωή για μια στιγμή, για να θυμηθούν την ομορφιά της γήινης ζωής και να μας αποχαιρετήσουν.

Η χορογράφος Racha Baroud και η μουσικός Kinda Hassan από τον Λίβανο (Deaf-Tones) συναντήθηκαν ενώ μαινόταν ο πρόσφατος πόλεμος στη χώρα τους. Αυτό το γεγονός τις ανάγκασε να αντιμετωπίσουν την ταυτότητά τους, τις επιλογές τους και τις πιο προσωπικές πτυχές της συναισθηματικής τους ζωής. Στη σκηνή δημιουργούν έναν τρίτο χώρο, ένα έδαφος όπου ο ήχος και η κίνηση μπορούν να διατηρούν τις αντηχήσεις και τις αντιφάσεις τους. Πώς να μιλήσεις για το βίωμα του πολέμου όταν απλά θέλεις να μείνεις στη σιωπή; Με καύσιμο την ανάγκη να εκφραστεί αυτό που οι λέξεις δεν μπορούν να μεταφέρουν, οι δύο Λιβανέζες δημιουργοί και ερμηνεύτριες υφαίνουν με μουσική και κίνηση μια συγκλονιστική παύση, ένα διάκενο που αιωρείται ανάμεσα στην ανάγκη να παραμείνεις στη σιωπή και στην ανάγκη να συνεχίσεις να χτίζεις ενώ οι εσωτερικοί σου κόσμοι καταρρέουν, έναν αναστεναγμό που επιχειρεί να βρει το χώρο του μέσα στο διάβα της Ιστορίας. When adjusted to darkness: Δύο εξαιρετικές νέες δημιουργοί κάνουν για το MIR ένα σιωπηλό μα εκκωφαντικό έργο.

Η ανερχόμενη θεατρική συγγραφέας, δραματουργός και επιμελήτρια Rhianna Ilube από το Λονδίνο, παθιασμένη με την ιστορία των μαύρων της Αφρικής και τη «θεωρία της απο-αποικιοποίησης», θέλησε να φτιάξει μια περφόρμανς για όσα έχουν υποστεί οι λαοί της ηπείρου από όπου κατάγεται. Κατέληξε όμως να φτιάξει ένα έργο για την άνοδο του ολοκληρωτισμού στις δυτικές κοινωνίες και για τη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων με στόχο τη συγκάλυψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Αλλά τι έγινε το 1884 και γιατί επέλεξε αυτόν τον τίτλο; Εκείνη τη χρονιά έγινε το Συνέδριο του Βερολίνου (Berlin Conference) που καθόρισε την ιστορία της Αφρικής. Σε αυτό, οι δεκατέσσερις δυτικές χώρες που ήθελαν τα εδάφη της όρισαν τους κανόνες με τους οποίους θα τα διαμοίραζαν με βάση τα συμφέροντά τους και καταπατώντας κάθε δικαίωμα των λαών της. Έπειτα από τρία χρόνια έρευνας και συνεργασίας με μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών και ειδικών επιστημόνων, και με την καθοριστική συμβολή των ομάδων Coney και Koro, δημιουργήθηκε το έργο 1884 που έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο MIR. Σε αυτή τη συγκλονιστική περφόρμανς-παιχνίδι ρόλων, μια αποικία συγκροτείται, οδηγείται στον απολυταρχισμό και επαναστατεί. Τι θα φέρει η αντίσταση και η εξέγερση; Πώς θα καταγραφούν τα γεγονότα από την Ιστορία; Αυτή η συμμετοχική περφόρμανς κρατάει τρεις ώρες, αλλά είναι τόσο συναρπαστική που ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλάβει κανείς! Τολμήστε να παίξετε και δεν θα το μετανιώσετε!

Διόρθωση the director’s cut by Konstantinos Papanikolaou

Έχοντας στις αποσκευές του σπουδές χορού στο Paris 8 στη Γαλλία και ψυχολογίας στο ΑΠΘ, ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου έκανε αισθητή την παρουσία του ως ερμηνευτής σε διεθνείς παραγωγές σύγχρονου χορού. Άρχισε να χορογραφεί το 2021 αναπτύσσοντας αμέσως το προσωπικό του στιλ. Στο MIR 2023 τον απολαύσαμε μαζί με την ομάδα του στη Διόρθωση – Μέρος Ι. Και αφού έσπασε κόκκαλα, πώς ήταν δυνατόν να μη ζητήσουμε την ολοκληρωμένη εκδοχή; Η Διόρθωση – the director’s cut κάνει την πρεμιέρα της στο MIR 2025 καταλαμβάνοντας ένα θέατρο για να χωρέσει όλο το κοινό που πεθαίνει για απαντήσεις σε καυτά ερωτήματα: Τι είναι «υψηλή τέχνη» και τι «ποπ»; Πόσο σουρεάλ είναι το να προσπαθείς να επιβιώσεις στο καλλιτεχνικό στερέωμα του σύγχρονου πολιτισμού; Παραμένοντας σινεφίλ και χοροφίλ, οι επτά υπέροχοι περφόρμερ συνεχίζουν να ψάχνουν το φιλοσοφικό νόημα της τέχνης από το MIR 2023. Και αφού δεν δόθηκαν απαντήσεις την πρώτη φορά, σιγά μη δοθούν τη δεύτερη… Μοναδικός, απολαυστικός, κάνει την πιο απρόσμενη ανατροπή στις γνωστές φόρμες των παραστατικών τεχνών… Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου και η απίστευτη ομάδα του ειδικά για το MIR!

Η arisandmartha είναι το όχημα της καλλιτεχνικής σύμπραξης των χορευτών, περφόρμερ και χορογράφων Άρη Παπαδόπουλου και Μάρθας Πασακοπούλου. Ανάμεσα στη σκηνική και τη site-specific χορογραφική παραγωγή, το έργο τους θέτει προκλήσεις στη σύγχρονη χορογραφική πρακτική και στο πεδίο της διευρυμένης χορογραφίας, συνυφαίνοντας κίνηση, λόγο και εννοιολογικές προσεγγίσεις που διερευνούν την ταυτότητα, τη συνύπαρξη, την κατανάλωση της εικόνας, το σώμα ως αρχείο και τις τελετουργικές πρακτικές. Ύστερα από χρόνια πρωτοποριακής δουλειάς, οι arisandmartha δημιουργούν επιτέλους ένα έργο για το MIR! Το Outliers/Έκτροπα αποτελεί το πρώτο βήμα μιας ευρύτερης έρευνας για τη δυναμική της εξουσίας που αναδύεται μέσα από το σχήμα κυριαρχίας-υποταγής και για τα ρευστά όρια μεταξύ επιτρεπτού και απαγορευμένου. Το έργο δημιουργεί σκηνικά τέρατα για να ενεργοποιήσει καταστάσεις όπου οι ερμηνευτές και το κοινό καλούνται να επανεκτιμήσουν την άποψή τους για τον Άλλο και τη σχέση τους με το διαφορετικό, και να τοποθετηθούν μεταξύ αποδεκτού και μη, επιθυμητού και ανεπιθύμητου.

Οι La Tierce είναι μια ομάδα χορού από την κεντρική Γαλλία. Οι δημιουργοί και χορογράφοι της είναι οι Sonia Garcia, Séverine Lefèvre και Charles Pietri. Τα σώματα που φέρνει η La Tierce στη σκηνή είναι συμφιλιωμένα με την ευαλωτότητά τους και επιχειρούν να μειώσουν το χάσμα ανάμεσα στο χώρο της πλατείας και τη θεατρική σκηνή αντλώντας από ένα κοινό παρόν και από τη φαντασία. Στο Construire un feu/Για να «χτίσεις» μια φωτιά, έξι περφόρμερ αναζητούν τη στιγμή όπου διεστάλη ο χρόνος και γεννήθηκε αυτή η πύρινη ανάγκη έκφρασης, ο χορός και η παραστατική τέχνη. Κρατώντας μόνο το ουσιαστικό από την ποίηση, την ιστορία, την τελετουργία, επιστρέφουν στην πιο α-χρονική μορφή τέχνης, αυτή που μπορεί να ανήκει σε κάθε εποχή, παρελθούσα ή μελλοντική, ακόμα και σ’ αυτές για τις οποίες δεν γνωρίζουμε τίποτα: την τέχνη που μοιράζονται οι άνθρωποι γύρω από μια φωτιά.

Construire-un-feu- by LaTierce

Με μια αινιγματική χειρονομιακή γραφή που θυμίζει τους αντεστραμμένους κόσμους του David Lynch, η χορογράφος και φωτογράφος Monia Montali και ο σκηνοθέτης François Bodeux, δύο ιδιαίτεροι δημιουργοί από τις Βρυξέλλες, παρουσιάζουν ένα έργο γεμάτο ποίηση και ακατανόητη γοητεία που κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο MIR. Σε αυτό αναζητούν μια οπτική γλώσσα που να συνδέει τον άνθρωπο με τον μη ορατό κόσμο. Στο Sur la nature des choses invisibles/Περί της φύσης των μη ορατών πραγμάτων, δύο ερμηνευτές και μια μηχανική κατασκευή καταλαμβάνουν τη σκηνή για να ανοίξουν μια δίοδο προς το αινιγματικό, το ακατανόητο και το άφατο. Αιώνες ιστορίας επικάθονται σ’ έναν χορό σαν προσευχή και σαν πολεμική ιαχή, προσιδιάζοντας σε μια νέα τελετουργία μύησης.

Περιδιαβαίνοντας ανάμεσα σε κείμενα, αρώματα, αναμνήσεις και εικόνες, και αντλώντας από την αγαπημένη του πόλη, τις Βρυξέλλες, αλλά και από άλλα μέρη που έχει επισκεφθεί, ένας μοναδικός περφόρμερ και φωτογράφος, ο Antoine Neufmars, υφαίνει μια διακριτική εκμυστήρευση μεταξύ μυθοπλασίας και αυτοβιογραφίας, το Odorama: μια πρόσκληση να διερευνήσουμε τη μνήμη με αφορμή ένα άρωμα…

Η Ανδρονίκη Μαραθάκη διερευνά σε διάφορα πλαίσια τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την κίνηση, διαμορφώνοντας κοινωνικές σχέσεις και τον εαυτό τους. Τα τελευταία τρία χρόνια αναπτύσσει μια πρακτική αυτοσχεδιασμού χορού υπό τον τίτλο Let’s be comfortable in our own skin, ενώ επίσης επιμελείται τα nightscores, με τα οποία καλλιεργεί δίκτυα καλλιτεχνών. Μια χορογράφος που χρόνια χτίζει τη συνθήκη της αλληλεγγύης ως καλλιτεχνική πρακτική έρχεται στο MIR με το κατάλληλο έργο, που κάνει –και αυτό– την παγκόσμια πρεμιέρα του… Στο Η καρδιά μου ως αντίδοτο: Πρακτικές αλληλεγγύης, η καρδιά, ως το σημείο όπου αλλάζει η ροή του αίματος σε περιδίνηση, η καρδιά που διακρίνει τι την τρέφει και τι όχι, λειτουργεί ως οδηγός· φωτίζοντας την ετερότητα· απελευθερώνοντας την αγάπη, ως ενσώματη πράξη αντίστασης και επιθυμίας για μια κοινή ζωή.

ODORAMA by ANTOINE NEUFMARS _Photography Lola D’Estienne

Μια νέα γενιά δημιουργών αναδύεται κι εμείς την αφουγκραζόμαστε. Αποκαλύπτονται στο κοινό της Αθήνας οι πιο ενδιαφέρουσες δυνάμεις της πόλης πλαισιωμένες με συμπαραγωγές, με μια πλατφόρμα για νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο (KOSMOS) και με residency υποστήριξης για τη δημιουργία νέων έργων.

Ένα καλά καμουφλαρισμένο πολύτιμο πετράδι του ελληνικού χώρου των παραστατικών τεχνών, η περφόρμερ, θεωρητικός και επιμελήτρια Χριστίνα Καραγιάννη, τιμά το MIR με ένα πρώτο ολοκληρωμένο χορογραφικό έργο, το Καμουφλάζ. Δίνοντας χώρο στο κρυμμένο και το απαρατήρητο, «καμουφλάρεται», εξαφανίζεται και ξαναεμφανίζεται διαρκώς, εξαπατώντας και αποπροσανατολίζοντας το βλέμμα. Αυτή η αμφίσημη και ασταμάτητη φιγούρα μάς καλεί να αναστοχαστούμε μαζί της τις εμφανείς (και μη) πολιτικές ορατότητας και συγκάλυψης.

Όταν έχεις χάσει τα πάντα, τι μπορείς να ευχηθείς; Στη δίνη των στάσιμων νερών ενός σιντριβανιού στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, μπορείς ν’ ακούσεις τις ευχές που δεν ειπωθήκαν ποτέ, μέχρι που οι λέξεις γίνονται νερό. Κι ας το πάρει το ποτάμι… Μια μικρή κοσμογονία απ’ αυτές που μαγικά συμβαίνουν στο MIR: ένα βαθιά πολιτικό ον, η χορεύτρια και περφόρμερ Θεανώ Ξυδιά, κάνει τα πρώτα της βήματα στη χορογραφία με το Μέχρι οι λέξεις να γίνουν νερό…, σε ανάθεση και συμπαραγωγή του MIRfestival.

Μέχρι οι λέξεις να γίνουν νερό by Theano Ksydia
.jpg

O συγγραφέας και δραματουργός Γιώργος Δασκαλάκης και ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και drag artist Θέµης Θεοχάρογλου ενώνουν τις δυνάμεις τους με μια ομάδα ταλαντούχων νέων δημιουργών και ερμηνευτών για να μας προτείνουν ένα έργο-εμπειρία εντός και εκτός του θεατρικού χώρου, μια βόλτα σε μια Αθήνα που προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Ποιοι έχουν δικαίωμα στον δημόσιο χώρο; Και ποιοι αποφασίζουν ποιο κομμάτι της πόλης αξίζει να διασωθεί; Ένα σωματικό, πολιτικό έργο για την αθέατη πλευρά του αστικού μας τοπίου, για την ασχήμια της που κουβαλά τις ιστορίες της, για την πλατεία-«ομφαλό» αλλά και «τουαλέτα» της Αθήνας, για την καρδιά μιας πόλης που χτυπάει ακόμα – πιο δυνατά απ’ όσο νομίζουμε. Το POVerty guide/Οδηγός εξαθλίωσης είναι μια μετακινούμενη παράσταση πάνω και γύρω από την Ομόνοια από μια νεανική ομάδα που θα γράψει ιστορία.

Αναμφίβολα γνωστός στο πιο ψαγμένο κοινό του MIR, αλλά μια αποκάλυψη για όλους τους υπόλοιπους, ο Tsolimon, ή κατά κόσμον Νίκος Τσώλης, είναι ένας νέος περφόρμερ, μουσικός και δημιουργός που με μεγάλη χαρά συστήνουμε σε όσους δεν τον ξέρουν, με μια μουσική περφόρμανς που φτιάχτηκε για το φεστιβάλ: Tsolimon – Akida: Παντελής & Ερμής. Παίζει τόσα όργανα και φτιάχνει τόσο υπέροχη μουσική, με τόσα στρώματα ευαισθησίας, μελαγχολίας και κεφιού, που οι φαν του αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Τρανς, ελεκτρόνικα, ακουστική, απόηχοι από δημοτικά και λαϊκά, μουσικές που μας μεγάλωσαν: όλα χωράνε στον ετερόκλητο, μπεκετικό και αυθόρμητο μετά-το-μετά-κόσμο του. Μαζί με τα τραγούδια από τον δίσκο Akida, χωράνε αφηγήσεις, ήχοι, λέξεις, γεύσεις και ένα δίδυμο που παίζει μουσική ενώ επανεφευρίσκει τη φιλία μέσα από τις τελετουργίες της καθημερινότητας.

Tsolimon Akida Παντελής and Ερμής by Tsolimon

Οι Mercedes Dassy, Κωνσταντίνος Ρίζος _ Futur Immoral, Ελένη Ρόμπερτς Καζούρη & Vladimir Babinchuk, Racha Baroud & Kinda Hassan_Deaf-Tones, Monia Montali & François Bodeux, Antoine Neufmars, La Tierce, Rhianna Ilube & Koro παρουσιάζουν έργα τους ζωντανά για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Το MIR 2025 εξακτινώνεται σε ακόμα περισσότερες γειτονιές της Αθήνας και παρουσιάζει τα δεκαέξι πρότζεκτ του προγράμματός του σε δώδεκα διαφορετικά σημεία της πόλης, σε χώρους πολιτισμού αλλά και απρόσμενους χώρους της ευρύτερης Αθήνας, σε ακόμα περισσότερες παραστάσεις για να χωρέσουν όλο το πολύβουο κοινό του!

16 πρότζεκτ, 12 από τα οποία έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το φεστιβάλ και κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους, 52 παραστάσεις σε 12 θεατρικούς και μη χώρους, ιδιωτικούς και δημόσιους.

Πολυχώρος Λιπασμάτων Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας μπροστά στο Σιλό
Space Baby, Μεγάλου Αλεξάνδρου 80, Μεταξουργείο
Μ54, Μενάνδρου 54, Ομόνοια
opbo studio, Φίλωνος 86, Πειραιάς
ΤΟ ΟΧΤΩ, Πολυτεχνείου 8, Αθήνα
Θέατρο ΡΟΕΣ, Ιάκχου 16, Γκάζι
Dot wip, Ζαχαρίτσα 40, Κουκάκι
Rabbithole, Γερμανικού 20, Μεταξουργείο
Σιντριβάνι στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, Πλ. Αργεντινής Δημοκρατίας 8, Αθήνα (Παναθήναια)
PalmTree MCA, Κριναγόρου 13, Νέος Κόσμος
MAMMOT, Σίνα 52, Αθήνα
Cantina Social, Λεωκορίου 8, Θησείο

Σε όλη την πόλη
Σε παραλίες και πλατείες
Σε ένα βιομηχανικό πάρκο
Σε στούντιο και γκαλερί
Σε ένα σιντριβάνι
Σε φανταστικές πολιτείες
Σε έναν διαστημικό σταθμό

Sur la nature by MONIA MONTALI and FRANÇOIS BODEUX

Η εκτόξευση του MIR 2025 σηματοδοτείται από ένα από τα μαγικά ταξίδια του MIR σε απρόσμενους χώρους της Αττικής και σε διαφορετικά καλλιτεχνικά σύμπαντα.

Ένα ταξίδι σε ένα αποκαλυπτικό τοπίο, εσωτερικό, καλλιτεχνικό και πραγματικό,
Μια περφόρμανς-πειρατεία, ένα αρχείο τρόπων θραύσης και ανακατεύθυνσης του κυρίαρχου «αφηγήματος»,
Μια περφόρμανς που θα σας κάνει την καρδιά κομμάτια, για να την επισκευάσει αμέσως μετά,
Μια γιορτή για το εφήμερο,
Μια εκτόξευση MIR.

Το λεωφορείο του MIR θα ξεκινήσει φέτος από την οδό Φιλελλήνων στην Πλατεία Συντάγματος για να μας μεταφέρει στο Βιομηχανικό Πάρκο Λιπασμάτων μπροστά στο Σιλό, όπου θα παρακολουθήσουμε στο φως του ηλιοβασιλέματος την περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρίζου (Futur Immoral). Κατόπιν θα μας οδηγήσει στο φουτουριστικό στούντιο opbo στον Πειραιά για τις περφόρμανς των Ελένης Ρόμπερτς Καζούρη και Vladimir Babinchuk και της Mercedes Dassy, καθώς και για τη γιορτή και το πάρτι της εκτόξευσης μέχρι μετά τα μεσάνυχτα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη, η πρόσβαση είναι δυνατή και με ιδιωτικό μέσο και με τις δημόσιες συγκοινωνίες, και φυσικά το κοινό μπορεί να επιλέξει να είναι παρόν σε ένα μέρος της βραδιάς ή σε όλο το πρόγραμμα.

Στο πλαίσιο της Πλατφόρμας KOSMOS για νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο επιλέχθηκαν πέντε νέοι καλλιτέχνες/-ιδες και καλλιτεχνικά σχήματα που κάνουν τα πρώτα τους βήματα ως δημιουργοί για να υποστηριχθούν με συμπαραγωγή και residency στο τελικό στάδιο της παραγωγής τους, να παρουσιάσουν το έργο τους στο φεστιβάλ και να έρθουν σε επαφή με επαγγελματίες από ανάλογα φεστιβάλ και άλλους θεσμούς της Ευρώπης, ενισχύοντας τον δίαυλο επικοινωνίας του «εντός» με το «έξω».

Χριστίνα Καραγιάννη (GR)
Θεανώ Ξυδιά (GR)
Γιώργος Δασκαλάκης και Θέμης Θεοχάρογλου (GR)
Racha Baroud & Kinda Hassan_Deaf-Tones (LB)
Ελένη Ρόμπερτς Καζούρη και Vladimir Babinchuk (BE/GR)

Η Πλατφόρμα KOSMOS 2025 πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιone