ΔΕΥΤΕΡΑ
20
ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Από αστροναύτης, μέχρι και χασάπισσα! Η Νομική τελικά ήταν ένας κλάδος που με γοήτευε, οπότε και επέλεξα τα θεωρητικά μαθήματα. Με τα χρόνια όμως, βλέποντας πολλές παραστάσεις και ζώντας κυριολεκτικά μέσα στο θέατρο, έβλεπα ηθοποιούς να γίνονται “υπεράνθρωποι”! Και είπα μέσα μου θέλω να αποκτήσω κι εγώ τέτοιες δυνάμεις και να προκαλώ στον κόσμο τόσο έντονα συναισθήματα χωρίς να είμαι καν εγώ η ίδια, αλλά πίσω από τον ρόλο!
Ήθελα πολύ να μπω στη δραματική σχολή του ΕθνικούΔεν πέρασα! Όνειρό μου επίσης ήταν και είναι να παίξω στην Επίδαυρο, δεν έχω παίξει ακόμη. Από το 2007 δουλεύω και η ζωή μου έφερε ανθρώπους και συνεργασίες που αγάπησα, και που δεν χρειάστηκε τελικά να τους ονειρευτώ αλλά να πιστέψω στον εαυτό μου, να δουλέψω σκληρά και να μην τα παρατήσω.
Ηθοποιούς στις κουίντες, ενδύτριες στα καμαρίνια και μεγάλα σκηνικά στα παρασκήνια. Κοστούμια να περιμένουν να φορεθούν! Έχω εικόνες από μεγάλους ηθοποιούς να παίζουν κάθε βράδυ στη σκηνή και να μαγεύουν και εμένα και το κοινό τους. Οι γονείς μου θυμάμαι να βοηθάνε πολύ ο ένας τον άλλον “κρατώντας τα λόγια” που λέμε.
Νομίζω είναι ένα στερεότυπο που πιστεύει ο κόσμος. Σίγουρα δεν είναι μονόδρομος κάθε παιδί να θέλει αυτή την αγωνία και την ανασφάλεια στη ζωή του. Μόνο αν το δεις σοβαρά, ακολουθήσεις πιστά το ένστικτο σου και πιστέψεις σε αυτό μπορείς να καταφέρεις κάτι. Κι όχι απλά επειδή έτυχε.
Σκηνή από το Blue Train που παρουσιάζεται στο θέατρο Άλμα
Καταρχάς χαίρομαι πάρα μα πάρα πολύ γι’ αυτή τη συνεργασία, τόσο για τον ρόλο μου, την Λου που την λατρεύω και την αγάπησα από την πρώτη στιγμή που την διάβασα, όσο και για την γνωριμία μου με τους συντελεστές που πραγματικά και με υποδέχτηκαν με αγάπη και αγκαλιά και που κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι με το “μπλε τραίνο” μας.
Η Λου είναι η ευαίσθητη πλευρά του Μιχάλη (Σπύρος Χατζηαγγελάκης)Η ανάμνηση των εφηβικών του χρόνων. Είναι ένα κορίτσι που έζησε τη ζωή έντονα, χείμαρρος συναισθημάτων, πήρε βιαστικές αποφάσεις πάνω στην τρέλα της, μικροπαντρεύτηκε και έβαλε ένα “πρέπει” στη ζωή της για το οποίο δεν ήταν έτοιμη. Ένα παιδί! Είναι η προβολή, ο καθρέφτης του Μιχάλη απέναντι στην κοινωνία και στην ίδια τη ζωή.
Πιστεύω αυτή της η ρομαντική και ταυτόχρονα η ανάγκη της – η δίψα της για ζωή, είναι αυτό που με συνδέει με την ΛουΟι φίλοι είναι άνθρωποι που μένουν στη ζωή μας. Όλοι οι άλλοι φεύγουν, είτε για να ανοίξουν τα φτερά τους – όπως τα παιδιά μας, που αυτό είναι το λογικό και φυσιολογικό – είτε γιατί κάποιες σχέσεις τελειώνουν και χρειαζόμαστε ανανέωση για να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε και να πάμε παρακάτω.
Με συγκινεί πολύ το έργο αυτό του Γεράσιμου ΕυαγγελάτουΚάθε μέρα ξυπνάμε και ενώ θα έπρεπε να γελάμε και να λέμε ευχαριστώ που αναπνέουμε, ζούμε σε ένα συνεχές άγχος επιβίωσης
Γιατί αγγίζει το θέμα της μοναξιάς, της ανθρώπινης ύπαρξης, της αθωότητας που χάνεται και το πόσο μας έχει επηρεάσει σαν κοινωνία όλο αυτό! Κάθε μέρα ξυπνάμε και ενώ θα έπρεπε να γελάμε και να λέμε ευχαριστώ που αναπνέουμε, ζούμε σε ένα συνεχές άγχος επιβίωσης. Η ανάγκη να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, να επικοινωνήσουμε πραγματικά με τον άλλον.
Θα πω κάτι κλισέ, αλλά η ηλικία είναι όντως ένας αριθμός. Όπως είπε ο Καζαντζάκης, «ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο και καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή». Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το διάστημα εμείς οφείλουμε στον εαυτό μας να περάσουμε όλα τα στάδια και αυτό μοιραία μας οδηγεί στην ενηλικίωση.
Είναι άλλη η ταχύτητα της πληροφορίας και της γνώσης πλέον
Η κάθε γενιά κάτι χάνει και κάτι κερδίζει!
Γιατί με κάνει πιο ώριμη και σαν γυναίκα και σαν μάνα, αλλά και σαν καλλιτέχνιδα. Δεν με φοβίζει ο χρόνος! Τον έχω κάνει φίλο και δόξα τω Θεό, ενώ μου έχει πάρει, μου δίνει τόσα όσα χρειάζομαι για να είμαι καλά και ήρεμη.
Οι “Σέρρες” στον β’ κύκλο σου δίνουν την γλύκα και την αγάπη που χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος που έχει ανάγκη για να υπάρχειΕίναι μια πολύ συγκινητική θα έλεγα ιστορία με αστείες ανάλαφρες στιγμές, γιατί και η ζωή έτσι είναι. Σε αυτή τη σεζόν ψάχνουμε την αγάπη και τον έρωτα!
Και ο Γιώργος Καπουτζίδης για άλλη μια φορά μου εμπιστεύθηκε κάτι δικό του και χαίρομαι πάντα να δουλεύω μαζί του. Είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε από το 2019 με το θεατρικό του “Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του” την ευκαιρία και να δουλεύω και να αναγνωρίσουν οι άνθρωποι του χώρου και μη την δουλειά μου και αυτό που μπορώ να προσφέρω ως ηθοποιός.
Δεν βάζω ταμπέλες. Δεν σκέφτομαι ότι κάνω κάτι διαφορετικό ή κάτι ιδιαίτερο. Δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία να σκεφτώ ότι είμαι η φίλη κάποιου gay! Όταν μάθεις να επικοινωνείς και να αγαπάς, σε νοιάζει ο δίπλα σου να είναι ευτυχισμένος και ότι εσύ ο ίδιος προσφέρεις το καλύτερο που μπορείς.
Σε μια τυπική μέρα μου, ετοιμάζω το παιδί για το σχολείο, άρα έχω το καλύτερο ξύπνημα που θα μπορούσα να έχωΚαι μετά πέρα από τα επαγγελματικά βρίσκω χρόνο για την ψυχική και σωματική υγεία μου. Και όσο μπορώ να βρίσκω χρόνο για αγαπημένους μου ανθρώπους.
Η Μαριλού Κατσαφάδου πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Blue Train”, του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, η οποία συνεχίζει, για δεύτερη χρονιά, στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σουλεϊμάν.
Μαζί της πρωταγωνιστούν επίσης: Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Λάμπρος Κωνσταντέας, Γιάννης Τσουμαράκης, Μαρία Αλιφέρη
Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Προπώληση εισιτηρίων στο https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/blue-train-2os-xronos
Επιπλέον, πρωταγωνιστεί στην θεατρική παράσταση “Οικογένεια Τσεκμέ” του Τόλη Παπαδημητρίου. Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη στις 20:00, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18.00 & στις 21:00, Κυριακή στις 19:30
Μαζί της παίζουν οι: Tόλης Παπαδημητρίου, Πηνελόπη Πλάκα, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Αντώνης Στάμος, Αντώνης Καλομοιράκης και Άννη Θεοχάρη.
Τέλος, συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά “Σέρρες” του Γιώργου Καπουτζίδη, η οποία έχει επιστρέψει με β’ σεζόν στον ANT1 και προβάλλεται κάθε Τρίτη με διπλό επεισόδιο.
