Το Κρυφτό: To ψυχολογικό δράμα της Βάσιας Αργέντη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

Το Κρυφτό τελειώνει μόνο όταν δεν έχει πια πού να κρυφτείς…

Ένα ψυχολογικό δράμα που διερευνά τα οράματα της εξουσίας που πηγάζουν από μια αυταρχική οικογένεια ως τόπο καταφυγίου και καταστροφής και το πώς η σιωπή μετατρέπεται σε δηλητήριο και η αγάπη σε όπλο. Μια τραγωδία που γεννιέται από την αδυναμία να ειπωθεί η αλήθεια.

Η Βάσια Αργέντη γράφει και σκηνοθετεί το ψυχολογικό δράμα «Κρυφτό» με πρωταγωνίστριες τις Μαριάννα Τουμασάτου και Λένα Δροσάκη, που θα παρουσιάζεται στο Θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» κάθε Τρίτη και Τετάρτη.

Φωτογραφία: Γιώργος Καλφαμανώλης

Στα Ιωάννινα, δύο αδελφές ζουν υπό τη βαριά σκιά μιας αυταρχικής μητέρας και των μυστικών που στοιχειώνουν την οικογένεια. Η Ηρώ, μεγαλύτερη και καλλιτέχνις με ταλέντο στη ζωγραφική, παλεύει με τις αδυναμίες της και τη δική της ευαλωτότητα, ενώ η μικρότερη αδελφή της φαίνεται να γνωρίζει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει.

Το έργο κινείται διαρκώς μπρος και πίσω στο χρόνο, φωτίζοντας παρελθόν και παρόν, ενοχές και ψευδείς ερμηνείες, στιγμές αγάπης και ζήλιας, καθώς οι δύο γυναίκες παίζουν το δικό τους αδυσώπητο κρυφτό με την αλήθεια.

Όταν η μητέρα τους πεθαίνει, οι σχέσεις δοκιμάζονται και οι κατηγορίες γίνονται όπλα, οδηγώντας σε μια αλυσιδωτή τραγωδία που ξεπερνά τα όρια της συγγένειας. Στο τέλος, οι αλήθειες φανερώνονται αλλά η συνειδητοποίηση έρχεται πολύ αργά.

Φωτογραφία: Γιώργος Καλφαμανώλης

Το «Κρυφτό» είναι ένα έργο που ψυχογραφεί την παθογένεια της εν γένει κλειστής και αυταρχικής οικογένειας που συνεχίζει να υφίσταται στη σύγχρονη εποχή. Ίσως με έναν αλλιώτικο και πιο υφέρποντα τρόπο που να μην τον καθιστά αναγνωρίσιμο με την πρώτη ματιά. Πρόκειται λοιπόν, για ένα έργο που εστιάζει στην εργαλειοποίηση της ψυχής από τους ίδιους τους γονείς και την ανικανότητα αναγνώρισης αυτού.

Μιλά την ενοχή και την ταπείνωση, τα κρυφά συναισθήματα , την φθίνουσα υπόσχεση για μια καλύτερη ζωή, τα κρυμμένα μυστικά, το αδιάκοπο παιχνίδι αποσιώπησης και αποκάλυψης, τις σχέσεις που μας σώζουν ή μας καταστρέφουν και την αλήθεια που συχνά αποκαλύπτεται όταν δεν υπάρχει πια δρόμος επιστροφής.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για το “κρυφτό” που παίζεται ανάμεσα σε εμάς και τους άλλους , αλλά κυρίως σε εμάς με τον ίδιο μας εαυτό.

Η σιωπή είναι πάντα αδυναμία;

Η σιωπή μπορεί να μην είναι αδυναμία αλλά μια μορφή ανιδιοτελούς αγάπης.