Οι Puressence στη Μονή Λαζαριστών

Έπειτα από το sold out– αστραπή στην Αθήνα που ξύπνησε μνήμες και ανέδειξε ξανά τη μοναδική σχέση των Puressence με το ελληνικό κοινό, η αγαπημένη μπάντα επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη – την πόλη που τους αγκάλιασε όσο λίγες. Στις 20 Σεπτεμβρίου, στη Μονή Λαζαριστών, οι Puressence ανεβαίνουν στη σκηνή για μία και μοναδική συναυλία γεμάτη αναμνήσεις, πάθος και τραγούδια που τραγουδήθηκαν ξανά και ξανά σαν προσωπικές εξομολογήσεις: This Feeling, I Suppose, India, Don’t Know Any Better, All I Want…

Ένα live που δεν θα είναι απλώς άλλη μια συναυλία. Θα είναι σαν επιστροφή στο σπίτι. Αλλά παράλληλα, θα είναι αφορμή για καινούριες αναμνήσεις.

Γιατί μπορεί οι Puressence να γεννήθηκαν στο Μάντσεστερ, στην Ελλάδα, όμως, νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό βρετανικό συγκρότημα υπόσχεται να δώσει μια από τις καλύτερες συναυλίες της καριέρας του, για όλους εκείνους που αγάπησαν τη μουσική τους και συνδέθηκαν προσωπικά με τα τραγούδια τους από τον πρώτο τους κιόλας δίσκο, πίσω στα ένδοξα nineties.

Κομμάτια που τραγουδήθηκαν με πάθος, τραγούδια που εκφράζουν αληθινά συναισθήματα, άλλοτε όμορφα, άλλοτε σκληρά, όπως και η ίδια η ζωή άλλωστε. Κάθε στίχος και μια εμπειρία, κάθε στροφή και μια ανάμνηση.

Η ιστορία των Puressence είναι η ιστορία της ζωής μας. Γεμάτη με τραγούδια διαχρονικά, που αγαπήθηκαν τόσο για τον συγκινητικό τους στίχο όσο και για την ηλεκτρισμένη τους μελωδικότητα, όπως τα I Suppose, Casting Lazy Shadows, This Feeling, Don’t Know Any Better, All I Want, It Doesn’t Matter Anymore και India. Τραγούδια που με την επιστροφή της μπάντας στα live πρόκειται να μπουν σε έναν νέο κύκλο ένδοξης ζωής.

Μπορεί οι επανενώσεις συγκροτημάτων και οι νοσταλγικές επιστροφές σε δόξες περασμένων δεκαετιών να πληθαίνουν τελευταία, η άφιξη όμως των Puressence στη Θεσσαλονίκη υπερβαίνει αυτήν τη μονοσήμαντη νοσταλγική αναζήτηση καθώς έχει ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος και ξεχωριστή αξία για το ελληνικό κοινό.

Οι Puressence, είναι γνήσια τέκνα της δεκαετίας των 90s, της δεκαετίας που άλλαξε τον κόσμο, της δεκαετίας όπου κανένας χρόνος δεν ήταν ίδιος με τον προηγούμενο, που η καθεμία χρονιά ήταν πραγματικά καινούργια, της δεκαετίας που το νέο τα «έσπασε» για τα καλά με το παλιό, της δεκαετίας στην οποία όλοι λατρεύουμε να επιστρέφουμε.

Σύμφωνα λοιπόν με τον αστικό μύθο, ο James Mudriczki, ο Kevin Matthews, ο Neil McDonald και ο Anthony Szuminski, όλοι τους από το Failsworth του Μάντσεστερ, συναντήθηκαν σε ένα λεωφορείο, καθ’ οδόν για τη θρυλική συναυλία που έδωσαν οι Stone Roses τον Μάιο του 1990 στο Spike Island. O Kevin Matthews βλέποντας τον μπασίστα Gary ‘Mani’ Mounfield να παίζει, αποφάσισε να αγοράσει ένα μπάσο και ξεκίνησε να μαθαίνει … Και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Puressence.

Το όνομα της μπάντας είναι “δώρο” της ίδιας της πόλης τους – εκείνη την εποχή μπορούσες να δεις τα χάρτινα γράμματα ‘P’-‘U’-‘R’-‘E’-‘S’-‘S’-‘ E’-‘N’-‘C’-‘E’, σε διάφορα εγκαταλειμμένα κτίρια και γέφυρες παντού στο κέντρο του Μάντσεστερ (όπως και στη σιδηροδρομική γέφυρα απέναντι από το θρυλικό club Haçienda).

Είτε αυτή η εκδοχή των γεγονότων είναι και η πραγματική είτε όχι, η ιστορία ταιριάζει απόλυτα στο ύφος, την ατμόσφαιρα και την καθαρότητα της μουσικής των Puressence.

Οι πρώτες ηχογραφήσεις του συγκροτήματος σε ανεξάρτητα label και οι κυκλοφορίες των 3 πρώτων τους EP τράβηξαν το ενδιαφέρον της Island Records που έσπευσε να υπογράψει συμβόλαιο μαζί τους. Έτσι, το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο τους single I Suppose προαναγγέλλοντας το άλμπουμ που θα κυκλοφορούσε το 1996.

Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος, που τιτλοφορούνταν απλά με το όνομά τους, Puressence και χαρακτηρίστηκε χρόνια μετά από τη NMΕ ως «ένα υπέροχο ντεμπούτο άλμπουμ που εξακολουθεί να κατέχει πολύ υψηλή θέση στα αριστουργήματα που ξεχειλίζουν από θλίψη», θεμελίωσε από νωρίς τις ισχυρές γέφυρες επικοινωνίας με τους Έλληνες ακροατές. Ειδικότερα τραγούδια όπως τα I Suppose, India και Casting Lazy Shadows, που το 1996 και 1997 κυριάρχησαν σε όλους τους σταθμούς στα ελληνικά ερτζιανά, δημιούργησαν μια σχεδόν μεταφυσική αγάπη με το κοινό που αγκάλιασε με θέρμη τα εκλεπτυσμένα μελωδικά τους κομμάτια. Δέκα tracks περιείχε το άλμπουμ, τα 5 από αυτά κυκλοφόρησαν και σαν singles. ‘Όπως ήταν φυσικό, ακολούθησε ευρωπαϊκή περιοδεία.

Το δεύτερο άλμπουμ, Only Forever ήρθε το 1998 και κουβαλώντας μια πιο θετική, πιο ανάλαφρη, διάθεση έφτασε στο #36 στο UK Top 40. Καλά δουλεμένη παραγωγή, εκλεπτυσμένες συνθέσεις, μελωδίες γεμάτες ορμητική δύναμη. Ήταν φανερό ήδη: οι Puressence ήταν η μπάντα που ήξερε να γράφει τρυφερούς στίχους και παράλληλα είχε το ταλέντο να δημιουργεί εθιστικά ρεφρέν. Το τραγούδι των chart αποδείχτηκε ότι ήταν το This Feeling, που αφενός τους άνοιξε την πόρτα των τηλεοπτικών εμφανίσεων και αφετέρου ευτύχησε να γίνει το τραγούδι της εβδομάδας στο BBC Radio 1 και να πετύχει airplay στο MTV.

Η στοιχειωμένη ατμόσφαιρα και η άριστη παραγωγή κυριαρχούν στο Planet Helpless που ακολούθησε το 2002 και το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, γνώρισε επίσης τεράστια επιτυχία στην Ελλάδα, φτάνοντας στο νούμερο 4 στα charts. Στο βίντεο του Walking Dead εμφανίζεται ο Mani (The Stone Roses/Primal Scream) και ο Bez (Happy Mondays). Με αυτό το άλμπουμ στις αποσκευές τους, οι Puressence έφτασαν άλλωστε, εκείνη τη χρονιά και στη χώρα μας, στο πλευρό των Suede και του Iggy Pop. Μια αξέχαστη περιοδεία.

Ο Neil McDonald άφησε το συγκρότημα το 2003 και τον αντικατέστησε ο Lowell Killen, που παραμένει μέχρι σήμερα ο βασικός κιθαρίστας της μπάντας.

Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να κυκλοφορήσει ο επόμενος, τέταρτος στη σειρά, δίσκος τους, το Don’t Forget to Remember (2007), σε νέα δισκογραφική και με τον νέο κιθαρίστα. Οι Puressence και εδώ είναι συνεπείς αισθητικά, ειλικρινείς συναισθηματικά και πάντα αιχμηροί και αληθινοί. Μόλις το άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Αμερική μπήκε στο Top 30 και έτσι οι Puressence βρέθηκαν να δίνουν τις πρώτες τους συναυλίες στη Νέα Υόρκη.

Το φθινόπωρο του 2009, κυκλοφόρησαν τη συλλογή με τα «καλύτερά» τους, Sharpen Up The Knives και έπαιξαν στη μεγαλύτερη συναυλία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Apollo του Μάντσεστερ.

Το Solid State Recital (2011) ήταν ο πέμπτος δίσκος του συγκροτήματος – σε ένα τραγούδι μάλιστα συμμετείχε και η θρυλική Αμερικανίδα τραγουδίστρια Judy Collins. Οι βαθιά μελαγχολικές και λυτρωτικές μελωδίες τους, σε συνδυασμό με τις ταξιδιάρικες ερμηνείες, προσέφεραν και στους απαιτητικούς ακροατές μια δυνατή, αξέχαστη συναισθηματική εμπειρία.

Ωστόσο, το Νοέμβριο του 2013 το αγαπημένο συγκρότημα διαλύθηκε, μετά από περισσότερα από 20 χρόνια επιτυχημένης πορείας.

Δέκα χρόνια αργότερα, το 2023, ένα βίντεο εμφανίστηκε ξαφνικά στο διαδίκτυο με την ανακοίνωση «PURESSENCE 29.06.24». Το Σάββατο 29 Ιουνίου 2024 όλοι οι δρόμοι της πόλης οδηγούσαν στο κατάμεστο Albert Hall του Manchester. Έντεκα ολόκληρα χρόνια περίμεναν αυτή τη στιγμή οι φίλοι της μπάντας. Οι Puressence, σε αυτό το θριαμβευτικό live, που έγινε sold out μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, ξαναζέσταναν τις καρδιές των θεατών, με την απροσποίητη, ειλικρινή, γεμάτη παλμό και μουσική ζωντανή τους εμφάνιση, αποδεικνύοντας ότι… Τίποτα δεν ξεχάστηκε… όλα είναι εδώ! Θριαμβευτικά και με πάθος.

Κάπως έτσι, έφτασε και η ώρα της επιστροφής τους στην Ελλάδα. Στις 14 Δεκεμβρίου του 2024, η Αθήνα υποκλίθηκε στους περιζήτητους Βρετανούς φίλους της – οι Puressence επέστρεψαν στη «δεύτερη πατρίδα» τους και έπαιξαν ζωντανά τα τραγούδια που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά σε ένα αλησμόνητο συναυλιακό comeback.

Και τώρα, ήρθε η ώρα για τη Θεσσαλονίκη. Οι Puressence επιστρέφουν για μία και μοναδική συναυλία για την οποία ήδη ετοιμάζονται πυρετωδώς. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2025 θα βρεθούν στην Μονή Λαζαριστών.

Οι φίλοι τους στην πόλη – και όχι μόνο από αυτή – μετράνε ήδη τις μέρες μέχρι το live της μεγάλης συναυλιακής επιστροφής τους! Και περιμένουν να ζήσουν το συναυλιακό γεγονός του φθινοπώρου.