Φιλαρμονική του Μονάχου – Διευθύνοντας όχι μόνο την ορχήστρα αλλά και το κοινό!
Είδαμε τη συναυλία της Φιλαρμονικής του Μονάχου στο Ηρώδειο την Κυριακή 6 Ιουλίου.

Παρά την ιδιαίτερα ζεστή βραδιά της Κυριακής 6 Ιουλίου, οι κερκίδες του Ηρωδείου γέμισαν για άλλη μια φορά με ένα κοινό πολύχρωμο, αλλά και πολύγλωσσο, αφού η παρουσία ξένων επισκεπτών ήταν αξιοσημείωτη, το οποίο συνέρρευσε προκειμένου να παρακολουθήσει τη συναυλία της Φιλαρμονικής του Μονάχου, που φιλοξένησε το Φεστιβάλ Αθηνών.

Ορχήστρα που στη μακρά ιστορία της συνδέθηκε στενά με το ρομαντικό ρεπερτόριο, ιδιαίτερα με το έργο του Μπρούκνερ και του Μάλερ (τρεις από τις συνθέσεις του οποίου ερμήνευσε σε παγκόσμια πρώτη), στην αθηναϊκή της συναυλία παρουσίασε ένα από τα πιο απαιτητικά κοντσέρτα του ρομαντικού ρεπερτορίου, το Κοντσέρτο για βιολί του Γιοχάνες Μπραμς (1878), καθώς και την 9η Συμφωνία του Αντονίν Ντβόρζακ (1893), την αποκαλούμενη και «Συμφωνία του Νέου Κόσμου», που κινείται στο μεταίχμιο ρομαντισμού και πρώιμου μοντερνισμού.

Ο κολομβιανός μαέστρος Αντρές Ορόσκο-Εστράδα, αρχιμουσικός της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της RAI, διηύθυνε με κομψότητα και χάρη το Κοντσέρτο του Μπραμς, όπου η σολίστα, αμερικανίδα βιολονίστα Χίλαρι Χαν, στη διαρκή συνομιλία της με την Ορχήστρα, ενθουσίασε το κοινό του ρωμαϊκού ωδείου, ιδιαίτερα στο απαιτητικό μεγάλο σόλο του πρώτου μέρους, όπου προσέφερε έναν εξαίρετο συνδυασμό εκφραστικότητας και δεξιοτεχνίας. Η Χίλαρι Χαν καταχειροκροτήθηκε και επέστρεψε τρεις φορές στη σκηνή, προσφέροντας στο κοινό ένα ακόμη σόλο.
Στη συνέχεια, ο κολομβιανός μαέστρος οδήγησε την Ορχήστρα στη δημοφιλή 9η Συμφωνία του Ντβόρζακ, συνδυάζοντας τον δυναμισμό που απαιτεί το έργο με την κομψότητα που εμπεριέχει, για να εισπράξει θυελλώδη χειροκροτήματα.
Η απαίτηση του κοινού για ένα «ανκόρ» ικανοποιήθηκε με τον Ουγγρικό χορό αρ. 5 του Μπραμς, ένα πολύ δημοφιλές κομμάτι, που το κοινό συνόδευσε με ρυθμικά χειροκροτήματα, δειλά στην αρχή, που όμως δυνάμωσαν μόλις ο μαέστρος, πάντοτε χαμογελαστός, στράφηκε προς το κοινό, διευθύνοντάς το!
Προσέφερε έτσι η συναυλία της Κυριακής, πέρα από την ικανοποίηση της ακρόασης, μια θερμή ανάμνηση μέσα στη δροσιά της προχωρημένης νύχτας…
