Με σολίστ τον Βαντίμ Ρέπιν σε έργα Σοστακόβιτς – Ραχμάνινοφ η ΚΟΑ στο Μέγαρο
Τιμώντας την επέτειο των 50 χρόνων από τον θάνατο του Σοστακόβιτς, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με επικεφαλής τον Πολωνό αρχιμουσικό Μιχάλ Νεστερόβιτς, σε μια συναυλία ρωσικών έργων, την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου.
Στο πλαίσιο του επετειακού έτους για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, φιλοξενώντας ως σολίστ τον Βαντίμ Ρέπιν, έναν από τους σημαντικότερους Ρώσους βιολονίστες της γενιάς του («τον τελειότερο βιολονίστα που άκουσε ποτέ», όπως αποφάνθηκε γι’ αυτόν ο Γεχούντι Μενουχίν). Στη συναυλία η ΚΟΑ θα ερμηνεύσει το Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα του Σοστακόβιτς, ενώ στο δεύτερο μέρος θα παρουσιαστεί η Συμφωνία αρ. 2 σε μι ελάσσονα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ. Την ορχήστρα θα διευθύνει ο Πολωνός αρχιμουσικός Μιχάλ Νεστερόβιτς.
Μιχάλ Νεστερόβιτς
Το έργο του Σοστακόβιτς που θα παρουσιαστεί στο πρώτο μέρος γράφτηκε το 1948, αλλά η πρεμιέρα του πραγματοποιήθηκε το 1955, αφού τον Φεβρουάριο του 1948 αρκετοί σοβιετικοί συνθέτες, ανάμεσά τους ο ίδιος και ο Προκόφιεφ, κατηγορήθηκαν από τις αρχές για «φορμαλιστικές διαστροφές» και «αντιδημοκρατικές τάσεις», όπως αναφέρει ο Τίτος Γουβέλης. Ήταν η δεύτερη φορά που ο Σοστακόβιτς έπεφτε σε δυσμένεια από τη σταλινική ηγεσία (μετά τον Ιανουάριο του 1936, όταν η «Πράβντα» σε άρθρο της κατακεραύνωνε την όπερά του «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ»). Ο συνθέτης είχε πλήρη επίγνωση ότι η κατηγορία αυτή δεν μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Έτσι, αναγκάστηκε για τα επόμενα πέντε χρόνια να συνθέτει κυρίως «εύπεπτη» μουσική για τον κινηματογράφο και να κρατά μακριά από το φως της δημοσιότητας κάποια έργα που ο ίδιος εκτιμούσε.
Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί, που είχε αρχίσει να γράφεται πριν τη διατύπωση αυτών των κατηγοριών και ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα. Μετά τον θάνατο του Στάλιν, το 1953, ο μεγάλος βιολιστής Ντάβιντ Όιστραχ, φίλος και συνεργάτης του συνθέτη, αλλά και ο καλλιτέχνης του οποίου η τέχνη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του έργου, ήταν ο σολίστ στη θριαμβευτική πρεμιέρα του Κοντσέρτου, στις 29 Οκτωβρίου 1955 στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της πόλης υπό τη διεύθυνση του Γεβγκένι Μραβίνσκι.
Βαντίμ Ρέπιν
Έχοντας οδηγηθεί σχεδόν σε ψυχική κατάρρευση μετά την οικτρή αποτυχία της πρεμιέρας της Πρώτης του Συμφωνίας (1897), ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ κατάφερε με πολύ κόπο να ανακάμψει και να επιστρέψει στη μουσική δημιουργία. Έχοντας εγκατασταθεί, στα τέλη του 1906, οικογενειακώς στη Δρέσδη, καταπιάστηκε, υπό άκρα μυστικότητα, με τη σύνθεση μιας νέας συμφωνίας. Μόνο τον Φεβρουάριο του επόμενου χρόνου παραδέχτηκε τα σχέδιά του σε έναν φίλο του, εξηγώντας πως δίσταζε να μιλήσει ανοιχτά για το νέο έργο, πριν αυτό ολοκληρωθεί. Η ενορχήστρωσή της ολοκληρώθηκε λίγο πριν την πρεμιέρα της, στις 26 Ιανουαρίου 1908 στην Αγία Πετρούπολη και η επιτυχία της ήταν μία απερίφραστη δικαίωση για τον Ραχμάνινοφ. Η Δεύτερη Συμφωνία αποτελεί ένα από τα πιο λυρικά έργα του ρώσικου συμφωνικού ρεπερτορίου, όπου το πάθος και ο μελωδικός οίστρος συναντούν την αριστοτεχνική δόμηση του πλούσιου υλικού και μια δυναμική ενορχήστρωση.
Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ.1 σε λα ελάσσονα, έργο 77/99
- Νυχτερινό: Moderato
- Σκέρτσο: Allegro
- Passacaglia: Andante –
- 4. Burlesque: Allegro con brio – Presto
Συμφωνία αρ. 2 σε μι ελάσσονα, έργο 27
- Largo – Allegro moderato
- Allegro molto
- Adagio
- Allegro vivace
