Το θεατρικό έργο «διήγηΜΑΣ», που βασίζεται στη νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου «Διήγημας», ανεβαίνει στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός σε σκηνοθεσία της Δέσποινας Μπισχινιώτη για έξι παραστάσεις.
Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια παράσταση για τη βία κατά των γυναικών και όλων των θηλυκοτήτων, για τις γυναικοκτονίες, τον βιασμό, τον σεξισμό, την τοξική αρρενωπότητα, τα καταπιεστικά έμφυλα στερεότυπα, για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλουμε.
Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια εξομολόγηση τραυματικών εμπειριών, ένα ταξίδι σε επώδυνες αναμνήσεις, αλλά και μια πορεία προς το coming out. Στην παράσταση όλα λέγονται χωρίς περιστροφές, στο στόχαστρο τίθενται καταστάσεις οικείες και τρομακτικές, η «αγία ελληνική οικογένεια» με το προβληματικό της πρόσωπο, ό,τι μας έχει εγκλωβίσει σε μια ανεπιθύμητη ζωή.
Η λύτρωση έρχεται χάρη στην αναγνώριση των πραγματικών επιθυμιών μας, καθώς και χάρη στην αλληλεγγύη, αλλά και στην καταφυγή σε τρόπους επιβίωσης, όπως είναι η τέχνη. Στο «διήγηΜΑΣ» μοιραζόμαστε τα τραύματά μας και έτσι ερχόμαστε πιο κοντά, πενθούμε μαζί και απελευθερωνόμαστε από τον πόνο.
“Μήπως έφτασε η ώρα οι θηλυκότητες να μιλήσουν ανοιχτά για τη βία που έχουν υποστεί από την εθνοπατριαρχία; Η παράσταση «διήγηΜΑΣ» εκκινεί από μια αναταραχή και μας προ(σ)καλεί σε μια ανατροπή. Είναι η δική ΜΑΣ διήγηση, μια εξομολόγηση και μια σκοτεινή αναδρομή στα τραύματα της παιδικής, εφηβικής και ενήλικης ζωής κάθε θηλυκότητας.
Με μια αφήγηση μοιρασμένη σε τέσσερις γυναικείες φωνές, το πρόσωπο που μέσω της μνήμης πραγματοποιεί αυτό το επώδυνο ταξίδι στα βιώματά του στρέφεται με πικρό χιούμορ προς καθετί οδυνηρό μέσα στην ελληνική πατριαρχική κοινωνία και αποδεσμεύεται από όσα το έχουν αλλοτριώσει φυλακίζοντάς το σε ανεπιθύμητες εμπειρίες και εγκλωβίζοντάς το σε ενέργειες συμμόρφωσης και πειθάρχησης στα έμφυλα στερεότυπα.
Τελικά, αφού απαλλάσσεται με θάρρος από όλα τα άχθη και τις αγκυλώσεις της πατριαρχίας, φτάνει στην ωρίμανση και στη συνειδητοποίηση της queer ταυτότητάς του και των πραγματικών του επιθυμιών.
Η παράσταση, που είναι φτιαγμένη από θραύσματα, από το μη ορατό και το προσωπικό, αποδομεί τον μύθο της ευτυχίας στο εθνοπατριαρχικό καθεστώς, ρίχνοντας φως στη βία των κοινωνικών δομών. Τοξική αρρενωπότητα, καταπίεση, φυσική και συμβολική βία κατά των γυναικών, ρατσισμός και σεξισμός, γυναικοκτονίες. Αφού ορίζονται οι τόποι της βίας, διερευνώνται οι σχέσεις μεταξύ ευαλωτότητας, χειραφέτησης και αλληλεγγύης, ενώ η χαρά ανακαλύπτεται στις ρωγμές και στις στρατηγικές της επιβίωσης.
Στο «διήγηΜΑΣ» επί σκηνής παρακολουθούμε την αναμέτρηση του φεμινιστικού υποκειμένου με τα άρρητα που επιτέλους λέγονται και ακούμε μια κραυγή για το δικαίωμα της/του καθεμιάς/ενός στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλει, μια κραυγή για το «είμαι ό,τι θέλω εγώ»”.
