Joan Didion: Έφυγε από τη ζωή η εμβληματική συγγραφέας και δημοσιογράφος
H σπουδαία δημοσιογράφος, σεναριογράφος και συγγραφέας της διασημότερης συλλογής δοκιμίων «The Slouching Towards Bethlehem», η οποία επηρέασε γενιές συγγραφέων και καλλιτεχνών «έφυγε» στα 87 στης χρόνια από τη νόσο Parkinson.
Η δυσάρεστη είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή από τον εκδότη της, Paul Bogaards, γεγονός που επιβεβαίωσε μέσω Instagram και ο φίλος της και επίσης συγγραφέας Hilton Als, αναρτώντας μία μαύρη εικόνα. Στη λεζάντα έγραψε «Joan Didion. 12.5.34–12.23.21».
Η Joan Didion γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1934, στο Σακραμέντο. Κατά τη διάρκεια της ζωής και της καριέρας της η σπουδαία Didion χρησιμοποίησε με μοναδικό τρόπο το βιογραφικό στοιχείο για να εξερευνήσει τη διάλυση της αμερικανικής ηθικής, το πολιτιστικό χάος, τον ατομικό και κοινωνικό κατακερματισμό, καταφέροντας να ξεχωρίσει σε έναν ισχυρά ανδροκρατούμενο κόσμο, αυτόν του ιστορικού κινήματος New Journalism της δεκαετίας του ’60.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Διηγούμαστε στον εαυτό μας ιστορίες για να ζήσουμε», έγραφε χαρακτηριστικά η Didion στην επίσης διάσημη συλλογή δοκιμίων «The White Album» που κυκλοφόρησε το 1979. Της άρεσε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία, παρ΄όλα αυτά η πρώτη της επίσημη επαφή με τη συγγραφή πραγματοποιήθηκε όταν κέρδισε σε έναν διαγωνισμό διηγημάτων του περιοδικού Mademoiselle, εξασφαλίζοντας έτσι τη θέση της guest μυθιστοριογράφου. Την ακριβώς επόμενη χρονιά, κέρδισε έναν ακόμη διαγωνισμό της Vogue αυτήν τη φορά, γεγονός που την οδήγησε στα γραφεία του περιοδικού στη Νέα Υόρκη.
Ζώντας μεταξύ Νέας Υόρκης και Λος Άντζελες, η Didion συναναστρεφόταν με ανθρώπους όπως η Sylvia Plath, ο Warren Beatty, ο Roman Polanski, η Janis Joplin και ο Tom Wolfe.
Το 1966, μετακόμισε με τον σύζυγό της John Gregory Dunne στο Λος Άντζελες, μετά τη δημοσίευση του πρώτου της μυθιστορήματος, «Run, River», τρία χρόνια νωρίτερα. Η πρώτη της συλλογή δοκιμίων, «The Slouching Towards Bethlehem» εκδόθηκε το 1968.
Ακολούθησαν αρκετά ακόμα μυθιστορήματα, από το μυθιστόρημα «Play It as It Lays» (το οποίο διασκεύασε και σε σενάριο μαζί με τον Dunne), μέχρι το «The Last Thing He Wanted» του 1996. Η Didion έγραψε πολλά σενάρια μαζί με τον Dunne, συμπεριλαμβανομένης της ταινίας του 1976 «A Star is Born».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η αιχμηρότητα της Didion ήταν το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι στα έργα της. Μετά το «The White Album» ακολούθησε το «Salvador» του 1983, σχετικά με την αμερικανική εμπλοκή στο Ελ Σαλβαδόρ. Άλλα πολιτικά γραπτά της περιλαμβάνουν αποστολές από προεδρικές εκστρατείες, σκέψεις για την επιτελεστική φύση της πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά και την ιμπεριαλιστική απάντηση της 11ης Σεπτεμβρίου.
Όταν ο Dunne πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή το 2003, η Didion έγραψε επίσης το συγκινητικό «The Year of Magical Thinking», που της χάρισε το Εθνικό Βραβείο Πεζογραφίας καθώς κι ένα Βραβείο Πούλιτζερ. Ο θάνατος της υιοθετημένης κόρης τους, Quintana Roo Dunne, το 2005 από παγκρεατίτιδα και σηπτικό σοκ, οδήγησε την Didion στην συγγραφή έργων με πιο προσωπικό ύφος, όπως είναι το «Blue Nights» του 2011, μέσα από το οποίο προσπάθησε να διαχειριστεί την απώλεια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο μακροχρόνιος αντίκτυπος των έργων της Didion έχει γίνει περισσότερο σαφής τα τελευταία χρόνια, όταν μάλιστα παρέλαβε και το Εθνικό Μετάλλιο για τις Τέχνες και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. «Με εκπλήσσει που δεν έχει ήδη πάρει αυτό το βραβείο», είχε πει χαρακτηριστικά ο Barack Obama, απονέμοντάς της το μετάλλιο το 2012. Το 2017, το ντοκιμαντέρ του Netflix, «The Center Will Not Hold» βοήθησε στο να πέσει ακόμη περισσότερο φως σε άγνωστες πτυχές της ζωής της σπουδαίας συγγραφέως.
Στον απόηχο του θανάτου της, συγγραφείς και άλλοι καλλιτέχνες αποτίνουν φόρο τιμής στην ίδια και την ευχαριστούν για την σπουδαία επιρροή της. «RIP Joan», γράφει η Phoebe Bridgers στο Twitter και μοιράζεται ένα απόσπασμα από το «The Slouching Towards Bethlehem». «Υπάρχει πάντα ένα βιβλίο με δοκίμια της Joan στην τσάντα μου», προσθέτει με τη σειρά της η μουσικός Maggie Rogers. «Μου υπενθυμίζει πάντα το πώς να βλέπω τον κόσμο, το πώς να είμαι μέσα σε αυτόν, το πώς να νιώθω».
