Ίκαρος, του Δημήτρη Παγώνη στο Θέατρο Ροές

«Σήμερα έχω γενέθλια, σήμερα θα έρθουν οι φίλοι μου»

Ο μύθος του Ίκαρου παραλληλίζεται σε παιδικό πάρτι γενέθλιων, οι ερμηνευτές γυρνάνε το χρόνο πίσω.  Ένα έργο  φόρος τιμής στα παιδικά τραύματα , στην απόρριψη , στην μοναξιά. Ένα σκληρό ταξίδι ενηλικίωσης, μια απότομη προσγείωση από τα σύννεφα στο έδαφος. Το κυνήγι της ευτυχίας σε ένα λαβύρινθο που οι ίδιοι χτίζουμε. Ποσους ανθρωπους εχω αναγκη για να προσγείωθώ ευτυχισμένος. 

«Δέστε τις ζώνες σας, η πτήση  σας ξεκινάει σε 3, 2, 1…. χρόνια πολλά!»

ΚΕΡΙΑ [1893, 1899]

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)