Η παράσταση «Μήδεια» είναι μια απόπειρα ψηλάφησης του «συμπτώματος» του εμβληματικού προσώπου του Ευριπίδη σε ένα παράλληλο διάλογο με το σενάριο του Πιερ Πάολο Παζολίνι για το ομώνυμο έργο του, το έργο του Χάινερ Μύλλερ, «Μήδειας Υλικό» και τη «Μήδεια» του Ανούιγ. Τρεις άνδρες ηθοποιοί κατοικούν ένα νεκρό χώρο, ένα τοπίο γυναικών που πέρασαν, και επιχειρούν να ανασύρουν και να ανασυνθέσουν τα κομμάτια μιας εμβληματικής μορφής- να εισδύσουν στα επιχειρήματά της και εντέλει να βιώσουν και να αναπαραστήσουν τη διαδρομή της. Μια διαδρομή ανάκτησης της ιερής ταυτότητας της ηρωίδας, της πνευματικότητάς της και της επιστροφής στις ρίζες της, μετά από την σύγκρουσή της με μια πεπερασμένη, στερεοτυπική κοινωνία ανθρώπων. Η Μήδεια περισσότερο ως φυσικό φαινόμενο με ανθρώπινη ενσάρκωση, την οποία αρνείται και παλεύει να αποτινάξει για να επιστρέψει στο φως, στον Ήλιο, «τον πατέρα του πατέρα της». Οι τρεις ερμηνευτές θέτουν τη Μήδεια ενώπιόν τους και ενώπιόν μας και παλεύουν να συνθέσουν τα κομμάτια του μύθου της, σε μια ψιθυριστή παράσταση που εστιάζει στη μοιραία σύγκρουση του ιερού/θεϊκού και του ανθρώπινου.
Η παράσταση παρουσιάστηκε στη Μικρή Επίδαυρο στις 30 Ιουνίου και 1 Ιουλίου 2017, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017.
Το κείμενο της παράστασης –εκτός από τη Μήδεια του Ευριπίδη σε μετάφραση Μίνου Βολανάκη– περιέχει και χωρία από το έργο «Μήδειας υλικό» του Χάινερ Μύλλερ, σε μετάφραση του Νίκου Φλέσσα, από το σενάριο της ομώνυμης ταινίας του Πιέρ Πάολο Παζολίνι, σε μετάφραση Δημήτρη Αρβανιτάκη, (Εκδόσεις Καστανιώτη) και το ομώνυμο έργο του Ζαν Ανούιγ, σε μετάφραση Φώντα Κονδύλη (Εκδόσεις Δωδώνη).
