Πιμπινόνε του Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν στον Πολυχώρο Δημαρχιακού Μεγάρου στο Παλαιό Φάληρο

Η μονόπρακτη μπαρόκ όπερα του Τέλεμαν, “Πιμπινόνε”, που αποτέλεσε πρότυπο για μια σειρά ανάλογων έργων, συνεχίζει τις παραστάσεις της σε επιλεγμένους χώρους των όμορων δήμων του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, με πρώτη στάση, αυτή την Κυριακή 3 Μαΐου, στον Πολυχώρο του Δημαρχιακού Μεγάρου στο Παλαιό Φάληρο.

Η παρουσίαση λυρικών έργων σε απρόσμενους χώρους είναι μία από τις βασικές επιλογές της εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που στόχο έχει να φέρει την όπερα κοντά σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, κάνοντας τη λυρική τέχνη κτήμα όλων των πολιτών. Στον άξονα αυτό εντάσσεται ο Πιμπινόνε του Γ. Φ. Τέλεμαν, η ελαφριά παραγωγή που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στη μορφή της “Όπερας Τσέπης”.

Πρόκειται για την ιστορία μίας καπάτσας καμαριέρας, της Βεσπέττα που καταφέρνει να “τυλίξει” έναν πλούσιο και φαντασμένο γέρο, τον Πιμπινόνε και να τον κάνει σύζυγό της. Το έργο, που βρίσκεται στον απόηχο των κωμικών τεχνασμάτων της Commedia dell’ Arte, παρουσιάζεται σκηνοθετημένο από τον Ίωνα Κεσούλη, σε μια εκδοχή που στηρίζεται στον θεατρικό αυτοσχεδιασμό και την άμεση απεύθυνση στον θεατή.

Σχεδόν τα πάντα για το μονόπρακτο αυτό κωμικό ιντερμέδιο μαρτυρά ο πλήρης τίτλος του: Ο άνισος γάμος ανάμεσα στη Βεσπέττα και τον Πιμπινόνε ή Η τυρρανική καμαριέρα. Κωμικά ιντερμέδια παρουσιάζονταν συνήθως ανάμεσα στις πράξεις σοβαρών έργων. Το συγκεκριμένο ακούστηκε για πρώτη φορά στις 27 Σεπτεμβρίου 1725 στο Αμβούργο ανάμεσα στις πράξεις της σοβαρής όπερας του Χαίντελ Ταμερλάνος. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία και άνοιξε το δρόμο για άλλα ανάλογα έργα, ανάμεσα στα οποία το πιο διάσημο είναι η Υπηρέτρια κυρά (1733) του Τζοβάννι Μπαττίστα Περγκολέζι.

pimpinone2

Το ποιητικό κείμενο του Πιμπινόνε είναι του Γιόχαν Φίλιπ Πραιτόριους, δομείται σε τρία μέρη και αφορά τα τεχνάσματα που επινοεί η καμαριέρα Βεσπέττα, προκειμένου να παντρευτεί το αφεντικό της, τον Πιμπινόνε. Μόλις γίνει ο γάμος η κοπέλα φανερώνει την τυραννική φύση της. «Βεσπέττα» στα ιταλικά σημαίνει «μικρή σφήκα», όνομα που παραπέμπει στο «κεντρί» της καμαριέρας.
Αν και το ύφος της μουσικής ακολουθεί τα πρότυπα της ιταλικής κωμικής όπερας, οι διάλογοι όπως επίσης ορισμένες άριες και ντουέτα, είναι γραμμένα σε γερμανική γλώσσα, ώστε το κοινό να παρακολουθεί εύκολα την πλοκή.