Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου με τη Νένα Μεντή στο Θέατρο Ρεματιάς

Μια ιστορία με μοναδικά τραγούδια, που γράφτηκαν με ψυχή, από μια γυναίκα που έζησε με πάθος τη ζωή, μια ιστορία που συνδέεται με τις μεγάλες και ιστορικές στιγμές της πολιτικής και κοινωνικής εξέλιξης στην Ελλάδα. Όλοι έχουμε τραγουδήσει τα τραγούδια όπως Είμαι αητός χωρίς φτερά, Όνειρο απατηλό, Η φαντασία, Ηλιοβασιλέματα, Όλα είναι ένα ψέμα, Πήρα απ΄ τη νιότη χρώματα, Πετραδάκι πετραδάκι Μαλάμω, Τι έχει και κλαίει το παιδί, Περασμένες μου αγάπες, αλλά δεν ξέραμε οι περισσότεροι ότι ήταν δικά της, δεν ξέραμε μέχρι τώρα την ιστορία που έκρυβαν αυτά τα τραγούδια. Δεν ξέραμε ότι κουβέντες που πέρασαν από το στόμα μας, από γενιά σε γενιά, ήταν δικές της. Λαϊκή ποίηση αυθεντική. Απόσταγμα ζωής και σκέψης. Δεν ξέραμε τη δύναμη, τον πόνο, αλλά και την όρεξη για ζωή που είχε μέσα της η μεγάλη Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Το βιβλίο της Ρέας Μανέλη «Η γιαγιά μου η Ευτυχία» (εκδόσεις Άγκυρα), προσέφερε το υλικό της θεατρικής αφήγησης. Μιας αφήγησης αποσπασματικής και ακροβατικής, ανάλογης της προσωπικότητας που βιογραφείται. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου (Νένα Μεντή) μονολογεί συνομιλώντας με τα επτά πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και το έργο της σαν στιχουργού: τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Γιώργο τον άντρα της, τη Μαίρη την κόρη της, τον Τσιτσάνη, το Χιώτη, τη Ρέα την εγγονή της και τη Μαριόγκα τη μητέρα της.

Μέσα από την πολυτάραχη ζωή της Παπαγιαννοπούλου ξεδιπλώνεται όλη η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, αλλά και η σύγχρονη ιστορία του λαϊκού μας τραγουδιού. Η ιστορία της Ευτυχίας συναντά την εθνική τραγωδία μιας χαμένης πατρίδας, της Μικράς Ασίας, περνά από την εποχή των μπουλουκιών και της Αθηναϊκής επιθεώρησης, για να φτάσει ως τα καταγώγια του ρεμπέτικου και την άνθιση του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλης