MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
29
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου:Το θέατρο γιορτάζει σήμερα!

Σήμερα (27 Μαρτίου) εορτάζεται το θέατρο σε ολόκληρο τον κόσμο. Και όπως μας λέει ο Νοτιοαφρικανός συγγραφέας και σκηνοθέτης Brett Bailey, στον οποίο έχει ανατεθεί το διεθνές μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου, όλοι εμείς πηγαίνουμε στο θέατρο «για να δοξάσουμε τον πλούτο των διαφορετικών πολιτισμών και να διαλύσουμε τα όρια που μας χωρίζουν!» Παράλληλα, στην Αθήνα, την πόλη που ίδρυσε το δυτικό θέατρο, πραγματοποιούνται θεατρικά δρώμενα, αφιερώματα και συζητήσεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του θεάτρου.

author-image Γιώργος Σμυρνής

-Ο ΙΑΝΟS (Σταδίου 24), στις 20:30 οργανώνει ένα αφιέρωμα στον «Καλλιτεχνικό Οργανισμό Φάσμα – Απλό Θέατρο» του Αντώνη Αντύπα, ζωντανεύοντας βήμα-βήμα τη διαδρομή του θεάτρου από το πρώτο κουδούνι του 1990 μέχρι το 2012. Στην εκδήλωση συμμετέχουν ο Παύλος Τσίμας, ο Αντώνης Αντύπας, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, η Μάνια Παπαδημητρίου και η Ελένη Καραΐνδρου. Η εκδήλωση ξεκινάει στις 20:30 κι η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Την εκδήλωση προλογίζει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ενώ στη συνέχεια, ο Παύλος Τσίμας συνομιλεί με τον σκηνοθέτη Αντώνη Αντύπα, ο οποίος ταύτισε την πορεία του με το Απλό Θέατρο. Η Μάνια Παπαδημητρίου μοιράζεται με το κοινό ένα μονόλογο από την ιστορική παράσταση “Μόλλυ Σουήνυ” του Μπράιαν Φρίελ (1996-1998). Η Ελένη Καραΐνδρου, ζωντανεύει στο πιάνο επί σκηνής μουσικά στιγμιότυπα από αγαπημένες θεατρικές παραστάσεις του Α. Αντύπα.

-Στις μία στο Θεατρικό Μουσείο (Ακαδημίας 50) θα πραγματοποιηθεί συζήτηση, διαμαρτυρία για την απαξίωση του Ελληνικού Θεάτρου από την επίσημη πολιτεία.

Συγκεκριμένα, το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου διοργανώνει συζήτηση με θέμα: Η επαναλειτουργία του Θεατρικού Μουσείου και η απαξίωση του Ελληνικού Θεάτρου από την επίσημη πολιτεία.

Στη συνάντηση συμμετέχουν οι φορείς: Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου (ΚΜΕΕΘ) – Θεατρικό Μουσείο, Εταιρία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων,  Ένωση μη Κερδοσκοπικών Θιάσων (ΕΜΚΕΘΙ), Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ), Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (ITI), Το Σπίτι του Ηθοποιού, Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος, Ακροάματος (ΠΟΘΑ), Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών , Ένωση Σκηνογράφων & Ενδυματολόγων Θεάτρου Ελλάδας, Καμεράτα, Ορχήστρα των φίλων της Μουσικής.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

Ο Νοτιοαφρικανικής καταγωγής θεατρικός συγγραφέας, σχεδιαστής, σκηνοθέτης, δημιουργός θεατρικών παραστάσεων με κατασκευές και καλλιτεχνικός διευθυντής του «Third World Bunfight», Brett Bailey, ήταν ο άνθρωπος που επιλέχθηκε φέτος από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΔΙΘ), για να γράψει το Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καλεί μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για να γράψει το μήνυμα. Το μήνυμα μεταφράζεται σε περισσότερες από 20 γλώσσες, δημοσιοποιείται μέσα από το δίκτυο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και τα Εθνικά του Κέντρα, αλλά και θεατρικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο, διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο.

Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς, Τζον Μάλκοβιτς, Ντάριο Φο κ.ά.

brett-baileyBrett Bailey: Πηγαίνουμε θέατρο για να δοξάσουμε τον πλούτο των διαφορετικών πολιτισμών και να διαλύσουμε τα όρια που μας χωρίζουν!

“Όπου υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, εκδηλώνεται το ασυγκράτητο πνεύμα της παράστασης. Κάτω από δέντρα σε μικρά χωριά, πάνω σε σκηνές υψηλής τεχνολογίας στις μητροπόλεις του κόσμου, σε σχολικές αίθουσες, σε γήπεδα και σε ναούς· σε υποβαθμισμένες αστικές περιοχές, σε εμπορικά κέντρα, σε κοινοτικά κέντρα και υπόγεια στο κέντρο της πόλης, οι άνθρωποι μαζεύονται για να κοινωνήσουν στους εφήμερους θεατρικούς κόσμους που εμείς δημιουργούμε προκειμένου να εκφράσουμε την ανθρώπινη πολυπλοκότητα, την διαφορετικότητα και την ευαισθησία μας με σάρκα, ανάσα και φωνή.

Μαζευόμαστε για να κλάψουμε και να θυμηθούμε, για να γελάσουμε και να σκεφτούμε. Για να μάθουμε, να επιβεβαιώσουμε και να φανταστούμε. Για να θαυμάσουμε τις τεχνικές επιδεξιότητες και για να ενσαρκώσουμε θεούς. Για να κοπεί σε όλους μας η ανάσα με την ικανότητά μας να αναγνωρίσουμε την ομορφιά, τη συμπόνια και τα τερατουργήματα. Ερχόμαστε για να ενεργοποιηθούμε και για να πάρουμε δύναμη. Για να δοξάσουμε τον πλούτο των διαφορετικών πολιτισμών μας και να διαλύσουμε τα όρια που μας χωρίζουν.

Όπου υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, εκδηλώνεται το ασυγκράτητο πνεύμα της παράστασης. Γέννημα της κοινότητας, φορά τις μάσκες και τα κοστούμια των διαφορετικών παραδόσεων μας. Χρησιμοποιεί τις γλώσσες, τους ρυθμούς και τις χειρονομίες μας, και καταργεί τον χώρο ανάμεσα μας. Και εμείς, οι καλλιτέχνες που εργαζόμαστε με αυτό το αρχέγονο πνεύμα, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να το διοχετεύσουμε μέσω της καρδιάς μας, των ιδεών μας και του σώματός μας ώστε να αποκαλύψουμε την πραγματικότητά μας σε όλο της το γήινο μέγεθος και το λαμπερό μυστήριό της.

Αλλά σε αυτή την εποχή εκατομμύρια άνθρωποι παλεύουν να επιβιώσουν, υποφέρουν κάτω από τυραννικά καθεστώτα και έναν αρπακτικό καπιταλισμό, και προσπαθούν να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις και τις κακουχίες. Σε αυτή την εποχή που ζούμε η ιδιωτικότητά μας παραβιάζεται από μυστικές υπηρεσίες και οι λέξεις λογοκρίνονται από παρεμβατικές κυβερνήσεις. Σε αυτή την εποχή τα δάση εξολοθρεύονται, είδη του ζωϊκού βασιλείου εξολοθρεύονται και οι ωκεανοί δηλητηριάζονται.

Μια τέτοια εποχή τι αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να αποκαλύψουμε; Σε αυτό τον κόσμο της άνισα κατανεμημένης εξουσίας, σε έναν κόσμο όπου διάφοροι ηγεμονικοί κανόνες προσπαθούν να μας πείσουν πως ένα έθνος, μια φυλή, ένα γένος, μια σεξουαλική προτίμηση, μια θρησκεία, μια ιδεολογία ή ένα πολιτισμικό πλαίσιο είναι ανώτερο από όλα τα άλλα, μπορούμε πράγματι δικαιολογημένα να επιμείνουμε ότι οι τέχνες πρέπει να αποδεσμευτούν από κοινωνικές ατζέντες; Μήπως εμείς οι καλλιτέχνες της αρένας και της σκηνής προσαρμοζόμαστε στις στείρες απαιτήσεις της αγοράς; Ή μήπως αρπάζουμε τη δύναμη που έχουμε για να καθαρίσουμε το τοπίο στην καρδιά και στο μυαλό της κοινωνίας προκειμένου να μαζέψουμε τους ανθρώπους γύρω μας, να εμπνεύσουμε, να μαγέψουμε και να πληροφορήσουμε, και να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ελπίδας και ανοιχτόκαρδης συνεργασίας;”

Μετάφραση από τα αγγλικά για το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου: Νεόφυτος Παναγιώτου. Επιμέλεια μετάφρασης από τα αγγλικά για το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.: Βίκυ Μαντέλη.

Ο Brett Bailey είναι νοτιοαφρικανός θεατρικός συγγραφέας, σκηνογράφος, σκηνοθέτης, δημιουργός καλλιτεχνικών εγκαταστάσεων και καλλιτεχνικός διευθυντής της θεατρικής ομάδας Third World Bunfight με έδρα το Cape Town. Εκτός από τη Νότια Αφρική έχει εργαστεί σε άλλες χώρες της Αφρικής, στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. Το θέατρό του έχει γνωρίσει μεγάλη αναγνώριση για τον αιρετικό, εικονοκλαστικό τρόπο με τον οποίο ερευνά το μετα-αποικιακό τοπίο της Αφρικής. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε όλη την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Αφρική, αποσπώντας πλήθος βραβείων· μεταξύ αυτών και το χρυσό μετάλλιο σκηνογραφίας στη Διεθνή Έκθεση Σκηνογραφίας της Πράγας το 2007.

Το 2009 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της τελετής έναρξης στη Σύνοδο Κορυφής για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό στο Γιοχάνεσμπουργκ, ενώ από το 2006 έως το 2009 σκηνοθέτησε τις εναρκτήριες παραστάσεις στο Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης Harare της πρωτεύουσας της Ζιμπάμπουε. Από το 2008-2011 διετέλεσε διευθυντής του Φεστιβάλ Τεχνών «Infecting the City» στο Κέηπ Τάουν. Φέτος ανέλαβε να γράψει το Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας θεάτρου για το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της UNESCO.

Περισσότερα από Θεατρικά Νέα
VIMA_WEB3b