Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1893 στη Σκάλα του Μιλάνου με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ήταν η τελευταία όπερα που έγραψε ο Ιταλός συνθέτης και μόλις η δεύτερη κωμωδία σε όλο του το έργο! Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία αριστουργήματα των τελευταίων χρόνων του Βέρντι. Ο μεγάλος Ιταλός συνθέτης, αρκετά πλούσιος εκείνη την περίοδο, δεν είχε γράψει τίποτα για δέκα ολόκληρα χρόνια. Η συνεργασία του, όμως, με τον νέο Μπόιτο, φάνηκε να τον ανανεώνει. Έτσι, στα 80 του χρόνια, έχοντας κάνει την απαραίτητη για τον ίδιο παύση, δημιουργεί το Φάλσταφ, απελευθερωμένο από τα στενά όρια της όπερας.
Σύνοψη: Στο Ουίνδσορ, ο χοντρός Φάλσταφ ζει ράθυμα στο πανδοχείο, περιτριγυρισμένος από μια αυλή χαρούμενων αλητών. Επειδή θεωρεί τον εαυτό του πάντοτε νέο και ωραίο, αποπειράται να κατακτήσει δύο αστές, οι οποίες, με τη βοήθεια της κυρίας Κουίκλι, κανονίζουν να τον γελοιοποιήσουν σε όλη την πόλη. Ο Φάλσταφ, γελοιοποιημένος μετά από τη φάρσα που του έστησαν, συμπεραίνει από τις περιπέτειές του ότι ολόκληρος «ο κόσμος είναι μια φάρσα».
Διεύθυνση Ορχήστρας: Daniel Oren | Σκηνοθεσία: Dominique Pitoiset | Διάρκεια: 153 λεπτά | Γλώσσα: Ιταλικά
