Μια κόρη έχει μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα της. Κάποια βραδιά σε μια σοφίτα, η κιθάρα, τα ρούχα, οι φωτογραφίες, τα ηχογραφημένα τραγούδια, το ημερολόγιο του πατέρα, τα παιδικά παιχνίδια, οι μνήμες και οι φαντασίες της κόρης γίνονται οι μυστικοί δρόμοι που οδηγούν στη φανταστική τους συνάντηση. Εκείνη συνομιλεί μαζί του, παίρνει τη μορφή του και ζωντανεύει εκδοχές της ζωής του όπως μπορεί να τις φανταστεί. Ρίχνοντας φως στο σκοτάδι της απουσίας, της ψυχικής ασθένειας, της αυτοκτονίας του πατέρα, η κόρη φανερώνει τον ιστό μιας σχέσης που τρέφεται με ανεξίτηλες μορφές της ζωής: παιχνίδι, προσμονή, όνειρα, πόνο, τρέλα, φόβο, οργή, μα πάνω απ’ όλα αγάπη.
Από την πλευρά της ερμηνείας και της δημιουργίας, το συγκεκριμένο project είναι προϊόν μιας μακροχρόνιας πρακτικής έρευνας επάνω στην μέθοδο δουλειάς του σκηνοθέτη Richard Nieoczym που στοχεύει στην πλήρη ενεργοποίηση του ηθοποιού σε φωνητικό, σωματικό και υποκριτικό επίπεδο. Η παράσταση βασίζεται σε βιωματική εμπειρία της ηθοποιού – συγγραφέα.
Το κείμενο, που περιέχει σύνθεση αυθεντικών αποσπασμάτων από το ημερολόγιο του πατέρα της Erich Bernhardt, είναι προϊόν ενός δημιουργικού διαλόγου με τον σκηνοθέτη. Κοινός άξονας στη συνολική δημιουργία αυτής της παράστασης ήταν η μεταμόρφωση ενός προσωπικού ταξιδιού σε στιγμές που αξίζει να μοιράζονται. Στιγμές που πολλές φορές γίνονται ο δίαυλος για να ρίξουν οι θεατές φως στις δικές τους σκιές και να ανακαλέσουν τα νήματα που τους συνδέουν με τους δικούς τους ανθρώπους. Η σοφίτα ή η σκηνή γίνονται το πεδίο μιας υπόγειας, άλλοτε γλυκιάς κι άλλοτε άγριας μάχης ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.
Συντελεστές
Κείμενο – ερμηνεία: Mυρτώ Bernhardt
Σκηνοθεσία – Φωτισμοί: Richard Nieoczym
Σκηνογραφική επιμέλεια: Μπελίνα Καμπάνη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Ιόλη Μιχαλοπούλου
Δημιουργία video promo: Πόλυ Βλάχου, Αθηνά Φάσσα
Σχεδιασμός εντύπων: Χριστίνα Σηφιανού
Φωτογραφίες: Αθηνά Φάσσα
