Τον Ιούλιο του 2005, ο 16χρονος Mahmound Asgari και ο 19χρονος Ayaz Marhoni καταδικάστηκαν σε θάνατο δια δημόσιου απαγχονισμού στην πλατεία Edalat στο βορειοανατολικό Ιράν με την κατηγορία του βιασμού ενός 13χρονου αγοριού. Το θέμα πήρε διεθνείς διαστάσεις και πολλές οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεσηκώθηκαν λέγοντας πως η ποινή των δύο νεαρών οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν ομοφυλόφιλοι και όχι στον υποτιθέμενο βιασμό.
Το έργο
Δυο νέοι Ιρανοί, ο Μαχμούτ και ο Τζαλίλ, γνωρίζονται και ερωτεύονται μεταξύ τους σε μια χώρα όπου ο ομοφυλόφιλος έρωτας είναι έγκλημα και τιμωρείται με την ποινή του θανάτου.
Ο Μαχμούτ αντιμετωπίζει με σεβασμό τα συναισθήματα και τις επιθυμίες του και είναι έτοιμος να παλέψει γι’ αυτά, ενώ ο Τζαλίλ, πιο φοβισμένος και πιο αδύναμος, θα επιλέξει να εγκαταλείψει τις επιθυμίες του και να ζήσει κατά πως το επιθυμούν οι άλλοι.
Ο Μαχμούτ λίγο μετά θα γνωρίσει τον Αγιάζ, ένα νέο στην ηλικία του και θα ερωτευτούν. Πολύ σύντομα όμως θα τους συλλάβουν και θα τους κρεμάσουν δημόσια. Η επιλογή τους να ζήσουν τον έρωτα τους και να πεθάνουν γι’ αυτόν, σε μια κοινωνία που δεν τους το επέτρεπε, τους έκανε ήρωες.
Στο τρίτο του αυτό έργο, ο σκηνοθέτης πραγματεύεται τον τρόπο που επιλέγουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, αλλά και κατά πόσο η κοινωνία μας απομακρύνει από τον πραγματικό μας στόχο, δημιουργώντας μία παράσταση που βασίζεται στο ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής.
Σκηνογράφος / Ενδυματολόγος: Μαρία Παλάντζα
Κίνηση / χορογραφίες: Νάνσυ Κοντονίκου
Σχεδιασμός φωτισμού / Ήχοι: Γιώργος Σπηλιόπουλος
