Έχω την εντύπωση ότι πολλοί μη γονείς χρήστες του Ίντερνετ συμμερίζονται την αμηχανία μου όταν βλέπω γονείς, συνομηλίκους και μη, να δημοσιεύουν φωτογραφίες και ποστ σχετικά με τα παιδιά τους: από τη μια πλευρά καταλαβαίνω βεβαίως ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλει κανείς να μοιραστεί τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του με τους ανθρώπους που θεωρεί δικούς του αλλά από την άλλη αισθάνομαι το ίδιο που αισθάνομαι όταν βλέπω ανθρώπους να παθιάζονται με άλλα πράγματα που μου είναι απολύτως αδιάφορα· ο λόγος που δεν αισθάνομαι άσχημα γι αυτό είναι επειδή είμαι σίγουρος ότι κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται κι αυτοί κάθε φορά που εγώ αναρτώ κάτι σχετικό με κάποιο από τα πολύ συγκεκριμένα ενδιαφέροντά μου.Από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

Αυτοσχέδιο παιχνίδι: φράσεις με... βιολιά! Έχουμε και λέμε: το βιολί βιολάκι, και αυτός το βιολί του, βαράτε βιολιτζήδες κ.ά. πολλά. Φαίνεται ότι το συγκεκριμένο μουσικό όργανο τελικά εμάς τους Έλληνες μας εμπνέει ποικιλοτρόπως! Το ξέρατε όμως ότι μας εμπνέει τόσο πολύ και στην αυθεντική του χρήση, την μουσική δηλαδή, ώστε να έχουμε "βγάλει" εξαιρετικούς συνθέτες και ερμηνευτές για βιολί, διεθνούς βεληνεκούς; Από αυτούς, το πιθανότερο είναι οι περισσότεροι από εσάς να γνωρίζετε τον Λεωνίδα Καβάκο. Είναι καιρός να μάθετε και τον Γιώργο Δεμερτζή και αρκετούς άλλους. Μάλιστα αυτές τις μέρες έχετε και την πολύτιμη ευκαιρία να παρακολουθήσετε μια πραγματικά σπάνια συναυλία με έργα για βιολί, το Σάββατο 9 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής.Το τι κάνει αυτή την εκδήλωση ξεχωριστή, σας το εξηγούμε παρακάτω με τη βοήθεια του Γιώργου Δεμερτζή, που θα είναι ένα από τα δύο βιολιά της συναυλίας...Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη

Τί δουλειά έχουν ένας αρχιτέκτονας του κινήματος του μοντερνισμού και μια χορεύτρια φλαμένγκο; Πως συνταιριάζουν η πληθωρικότητα ενός παραδοσιακού χορού και ο φουτουριστικός μινιμαλισμός ενός οραματιστή αρχιτέκτονα; Και πως μπορεί το όραμα για ανθρωπισμό, αλληλεγγύη και ισότητα να μπει κάτω από τις φούστες μιας φλαμένκας; Η «Ουτοπία» που παρουσιάζεται στις 8,9 και 10 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής δεν είναι απλά μια παράσταση φλαμένκο. Είναι ένα οικοδόμημα. Μια ιδεαλιστική κατασκευή που ξεκινά από το έδαφος της ανθρώπινης ύπαρξης, περνά από τα μυστηριώδη βάθη της ψυχής, συναντά το συναίσθημα και την ανάγκη, ερευνά τη μοναξιά και γιορτάζει το ανθρώπινο μεγαλείο και τη συνύπαρξη.Το φλαμένκο της «Ουτοπίας» δραπετεύει από το ιστορικό και αισθητικό συμφραζόμενο της παραδοσιακής Ανδαλουσίας και γίνεται έκφραση μιας παγκόσμιας ελπίδας.Από την Κατερίνα Μανδενάκη

Τα ατμοσφαιρικά φίλτρα του Instagram αναδεικνύουν πρόσωπα, πράγματα και τοπία, με τρόπο που η απλή φωτογραφία πολλές φορές αδυνατεί να συναγωνιστεί. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την Αθήνα. Στις βιαστικές μας εξορμήσεις στο κέντρο, συνήθως δεν διακρίνουμε τις ομορφιές που η πόλη διατηρεί ακόμα. Χρειάζονται πολύ πιο χαλαροί ρυθμοί για να τις ανακαλύψουμε ξανά.Μια ομάδα φίλων της φωτογραφίας σκέφτηκε λοιπόν να συνδυάσει μια χαλαρή βόλτα με τις δυνατότητες του Instagram, προκειμένου να παρουσιάσει την όμορφη πλευρά της πόλης μας.

H Χάρη Ποντίδα ήταν το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στο Anodos Stage στην πρεμιέρα του Σωκράτη Μάλαμα...

Μια μουσικο-θεατρική παράσταση βασισμένη στα χρονογραφήματα του Αλέκου Σακελλάριου,τις γυναίκες της ζωής του,τα τραγούδια του από το θέατρο και τις ταινίες του,και τις σπάνιες προσωπικές διηγήσεις του θα ανέβει στο Badminton Loft από 12 Νοεμβρίου ως 17 Δεκεμβρίου κάθε Τρίτη.

Οι δύο κινηματογραφικές συνέχειες του Sex and the City ήταν για πολλούς επιεικώς άθλιες. Παρόλ' αυτά, δεν μπόρεσαν να βλάψουν την υστεροφημία της σειράς, που παραμένει αγαπητή σε μεγάλη μερίδα του τηλεοπτικού κοινού. Μάλιστα ένας από τους fans του SATC μάλλον δεν ήθελε να μπει τελεία στις περιπέτειες των τεσσάρων φιλενάδων, και συνέχισε την μυθοπλασία με έναν πρωτότυπο τρόπο: Δημιούργησε ένα λογαριασμό στο Twitter, στον οποίο οι ηρωίδες κινούνται κάπου μεταξύ του Τώρα και του Μέλλοντος, και ο οποίος είχε απρόσμενα μεγάλη απήχηση!από την Αργυρώ Σταυρίδη

Πήγα στο Anodos Stage στην πρεμιέρα του Μάλαμα...Από τη Χάρη Ποντίδα

Στο νέο τραγούδι που ερμηνεύει ο Φοίβος Δεληβοριάς, και το οποίο έχει τίτλο "Πες μου ποιος είναι ο εχθρός" (βλ. βίντεο παρακάτω), η διάθεση είναι "βαριά" και η φωνή του ερμηνευτή μοιάζει πάρα πολύ με αυτή του Σωκράτη Μάλαμα! Βέβαια αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις, δεν είναι η φωνητική ομοιότητα αλλά το ίδιο το τραγούδι, με την μελωδία και τους στίχους του.Πρόκειται για ένα κομμάτι που γράφτηκε για το soundtrack της ταινίας "Ο Εχθρός Μου", του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, η οποία έχει αποσπάσει πολύ κολακευτικά σχόλια στα διεθνή φεστιβάλ όπου έχει προβληθεί μέχρι τώρα (μεταξύ των οποίων και οι Νύχτες Πρεμιέρας).

Τον Μάιο του 2011, η σκηνοθέτις Βαρβάρα Δούκα παρουσίασε στην Τεχεράνη τους "Πέρσες" του Αισχύλου με 14 Ιρανούς ηθοποιούς στο Διεθνές Φεστιβάλ ΙΙFUT, στα φαρσί, στην ιστορική μετάφραση του πέρση ποιητή Fuad Rouhani. Φέτος η παράσταση αυτή μεταφέρεται στο θέατρο Εν Αθήναις με 8 νέους άντρες ηθοποιούς να υποδύονται όλους τους ρόλους, αυτή τη φορά στα ελληνικά στην μετάφραση του Παναγιώτη Μουλλά. Τόσο η Βαρβάρα Δούκα, όσο και η θεατρολόγος Τζωρτζίνα Κακουδάκη, που ανέλαβε τη δραματουργική επεξεργασία, μάς μεταφέρουν τα όσα έζησαν στο Ιράν και μάς εξηγούν το όραμά τους γι ατην παράσταση...

Η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης γαστρονομικού τουρισμού: αυτό πιστεύει η Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, σεφ του εστιατορίου Funky Gourmet, που αναδείχθηκε 6ο καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο για το 2013, σύμφωνα με την ψηφοφορία του TripAdvisor. Με τη Γεωργιάννα είχαμε μιλήσει το καλοκαίρι του 2012 για το REPORTER-Inside Information Magazine. Τότε μας είχε εξηγήσει το success story του φημισμένου εστιατορίου στο Μεταξουργείο, και είχε αναλύσει τη δική της αντίληψη για το ελληνικό gourmet και τις δυνατότητές του.Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη

Δύο ιδιωτικές συλλογές σπάνιων αφισών και δύο ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι σενάριο ταινίας. Οι οίκοι Guernsey's και Swann και η Reinhold-Brown Gallery ετοιμάζουν μεγάλες δημοπρασίες, με αντικείμενο χιλιάδες πόστερ που είχαν συγκεντρώσει ευλαβικά δύο φανατικοί συλλέκτες από την προπολεμική Γερμανία και Αυστρία και που θεωρούνταν χαμένα για αρκετές δεκαετίες.Aπό τη Βασιλική Κοτζιά

Πώς είναι το πίσω μέρος της σκηνής; Πώς είναι τα πραγματικά πρόσωπα των καλλιτεχνών-αθλητών χωρίς μακιγιάζ; Τι τρώνε οι συντελεστές στα διαλείμματα; Τι γίνεται backstage; Πόσο "φέτες" είναι τα παιδιά;

Τα τελευταία χρόνια οι δημιουργικές ομάδες που έχουν αναλάβει την προβολή της Λυρικής Σκηνής, κάνουν εξαιρετική δουλειά. Τόσο τα διαφημιστικά βίντεο των παραστάσεων όσο και οι γραφιστικές εμπνεύσεις στις αφίσες και τα flyers, είναι καλόγουστα και μοντέρνα, βάζοντας το δικό τους λιθαράκι -ή μάλλον βράχο- στη βελτίωση της εικόνας του εθνικού λυρικού μας οργανισμού και στην προσέγγιση του νεανικού κοινού.

Οι "Swing Shoes" και η "Sugahspank" (Γεωργία Καλαφάτη) θα εμφανιστούν στο Faust την Τρίτη 25 Νοεμβρίου.

Δύο ιδιωτικές συλλογές σπάνιων αφισών και δύο ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι σενάριο ταινίας. Οι οίκοι Guernsey's και Swann και η Reinhold-Brown Gallery ετοιμάζουν μεγάλες δημοπρασίες, με αντικείμενο χιλιάδες πόστερ που είχαν συγκεντρώσει ευλαβικά δύο φανατικοί συλλέκτες από την προπολεμική Γερμανία και Αυστρία και που θεωρούνταν χαμένα για αρκετές δεκαετίες.Aπό τη Βασιλική Κοτζιά

Ένας από τους Έλληνες που έζησαν τη φρίκη του πολέμου του '40, ήταν και ο Οδυσσέας Ελύτης. Ο σπουδαίος ποιητής ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός και πέρασε μια συγκλονιστική περιπέτεια, που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Αυτή την περιπέτεια περιέγραψε το 1965 σε συνέντευξή του στο φοιτητικό περιοδικό "Πανσπουδαστική", από την οποία αναδημοσιεύουμε παρακάτω σχετικό απόσπασμα.

Τι κοινό έχουν ο Δράκουλας, ο Λυκάνθρωπος, η Τζέην Έιρ, μια μούμια που νεκρανασταίνεται στην Αίγυπτο και η "Ρεβέκκα"; Μα την Κατάρα φυσικά. Την "Κατάρα της Ίρμα Βεπ", επιστρέφει φέτος στο Μικρό Παλλάς από τις 15 Νοεμβρίου.

Το βράδυ της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου, οι καλλιτέχνες του αύριο παρουσιάζουν τα έργα τους στο κοινό, σε μια ανοιχτή "γιορτή" με πολλή τέχνη και μουσική. Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εγκαινιάζει την έκθεση "Εκ νέου", την τελευταία που φιλοξενείται στον χώρο του Ωδείου Αθηνών όπου στεγάστηκε για πολλά χρόνια, λίγους μήνες πριν το Μουσείο μετακομίσει στη νέα, μόνιμη στέγη του στο Φιξ. από την Αργυρώ Σταυρίδη

Είχα την τύχη να μεγαλώσω με την προ-γιαγιά μου, τη γιαγιά της μαμάς μου! Μια δυνατή γυναίκα, πάντα χαμογελαστή μέχρι το τέλος, ακριβώς 7 μήνες πίσω. Είχε αρχοντική ομορφιά, μικρά σκιστά μάτια, έντονα ζυγωματικά, λεπτά χείλη, γλυκό χαμόγελο. Φορούσε πάντα τη βέρα της και το δαχτυλίδι του αρραβώνα στο ίδιο δάχτυλο κι ένα πολύ-πολύ λεπτό ρολόι αντίκα στον καρπό.Από την Εμμανουέλα Κόκκαλη

Μήπως η εμπειρία σου από θέατρο περιορίζεται στο Δελφινάριο;Μήπως διαλέγεις τι ταινία θα δεις στο σινεμά ανάλογα με το αν παίζουν τηλεοπτικοί σταρ;Μήπως νομίζεις ότι μοντέρνα τέχνη* είναι μόνο κάτι πιτσιλιές με μπογιά πάνω σε μουσαμά;Αν απάντησες "ναι" έστω σε μία από τις παραπάνω ερωτήσεις, καλώς βρίσκεσαι εδώ! Κερνάμε βασικές οδηγίες για εσένα που καλά κάνεις κι έχεις τα γούστα σου, αλλά που εδώ που τα λέμε, είσαι λίγο... Νεάντερταλ στα καλλιτεχνικά. Και κάτι μας λέει ότι ειδικά τις σύγχρονες εικαστικές τέχνες τις έχεις "παρεξηγήσει".Γιατί δεν γίνεται να έχεις σούπερ ντούπερ κινητό, να κυκλοφορείς με αυτοκίνητο και όχι με άλογο και να μαγειρεύεις στη χύτρα και όχι στο τσικάλι, αλλά να μην έχεις ιδέα από μοντέρνα Τέχνη!από την Αργυρώ Σταυρίδη

Έκφραση που χρησιμοποιείται για να δηλώσει έντονη αγανάκτηση, οργή η οποία καθώς ξεσπάει οδηγεί τον λεγόμενο «εαυτό» έξω από το νοερό κέλυφος που ονομάζεται πάλι «εαυτός». Aπό τη Μαρία Γιαγιάννου

Το σκέφτηκα με το που τέλειωσε το επικό 3ωρο της νέας παράστασης του Δημήτρη Καραντζά στη Στέγη: το πρώτο ανέβασμα (στην Ελλάδα) του «Κυκλισμός του Τετραγώνου» του Δημήτρη Δημητριάδη, και η μεγαλόπνοη ναυαρχίδα του ευρύτερου ongoing αφιερώματος του Ιδρύματος Ωνάση στον μεγάλο σύγχρονο Έλληνα συγγραφέα.Aπό τον Μανώλη Βαμβούνηπηγή: gkoultouroblog

Το Less είναι η πρώτη περφόρμανς της ομάδας MAG. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2007 στο Bios, και συμμετείχε επίσης στο Σύστημα Αθήνα 2008, που διοργάνωσε το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. Έξι χρόνια μετά, το Less επιστρέφει στον ίδιο ακριβώς χώρο που πρωτοπαρουσιάστηκε, για 8 μόνο παραστάσεις.

Ενώ επαγγελματικά έκανε ραδιόφωνο (ANT1, Galaxy, Radio Dee Jay), η Ελιώνα Ντούκνη είχε μια "στιγμή αποκάλυψης". Σε ένα ταξίδι της στη Βιέννη το 2010, βρέθηκε σε μια έκθεση με έργα τής Frida Kahlo. Κοιτώντας έναν πίνακα στον οποίο εικονίζονται η Kahlo με τον σύζυγό της, Diego Rivera, έβαλε τα κλάματα! Εκεί, επιτόπου και ανεξήγητα. Μιλάμε για πολύ κλάμα, τόσο που αναγκάστηκε να βγει έξω για να ηρεμήσει. Ε αυτό ήταν. Προσπαθώντας να καταλάβει τι στο καλό της συνέβη, και μετά από εξωτερική παρότρυνση, ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Και τότε άρχισαν να ξεπηδούν από μέσα της χρώματα, πεταλούδες, αριθμοί, σύμβολα, σε μια πανδαισία εικόνων που προσεχώς φέρνει την Ελιώνα μέχρι την γκαλερί του St.George Lycabettus, που θα φιλοξενήσει την πρώτη της ατομική έκθεση.Αν αυτό δεν είναι μια χαρούμενη ιστορία που μπορεί να εμπνεύσει κι εσένα, τότε ποια είναι; Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη

Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013 ανεβαίνει η παράσταση "2013 / Melina M." στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ.

H ταινία Avatar, το 2009, σημείωσε μια ιστορική εισπρακτική επιτυχία, αλλά ήταν και η ταινία που καθιέρωσε την τεχνολογία 3D στον κινηματογράφο. Ήταν λογικό το κοινό να ανυπομονεί για την κυκλοφορία του sequel της ταινίας. Όπως έγινε γνωστό αργότερα, δεν θα είναι ένα, αλλά τρία. Όμως, όπως φαίνεται η ανυπομονησία του κοινού θα αργήσει λίγο να λάβει τέλος, γιατί τα γυρίσματα δεν αναμένεται να ξεκινήσουν πριν το ερχόμενο φθινόπωρο.