Η Μαρίνα Σπανού έφερε το καλοκαίρι (της) στην καρδιά του χειμώνα

Ήταν Απρίλιος του 2023 όταν βρέθηκα για πρώτη φορά σε live της Μαρίνας Σπανού στο Fuzz. Τότε, μαζί με την μπάντα της, μάς καλούσε σε μια μουσική περιπλάνηση στην πόλη που τόσο αγαπάει: την Αθήνα. Εκείνο το live δεν ήταν το πρώτο της, είχε προηγηθεί ένα άλλο το 2021, το οποίο ήταν και η πρώτη της “μεγάλη” εμφάνιση σε οργανωμένη σκηνή, μετά τα αυτοσχέδια live στην Αρεοπαγίτου από όπου και ξεκίνησε πέντε χρόνια πριν.

Και φτάνουμε στο σήμερα, Δεκέμβριο του 2025. Η Μαρίνα επιστρέφει στο Fuzz (για 6η φορά) μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο συναυλίες και μια εκρηκτική εμφάνιση στο Λονδίνο για πρώτη φορά. Πλέον έχει τέσσερις ολοκληρωμένους δίσκους στο ενεργητικό της: Κι Αν Ποτέ Μαραθεί, 25 Τετραγωνικά, Μια Κασέτα Για Τον Δρόμο, Μεσαία Άρκτος. Και αν κάτι έχει αλλάξει από εκείνο το πρώτο live του ’21, είναι ότι πλέον ξέρει πού βαδίζει: νιώθει αυτοπεποίθηση στη σκηνή, επικοινωνεί συνεχώς με το κοινό της, δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να το ζήσει, να εκμεταλλευτεί όλο το εύρος του ταλέντου της χωρίς να περιορίζεται σε καμία “έντεχνη” ταμπέλα. Δεν ξεχνά όμως ποτέ την Αρεοπαγίτου της· την κουβαλάει πάντα μέσα της.

Με την ίδια άνεση που παίζει αρμόνιο και κιθάρα, κλείνει τα μάτια της και τραγουδάει τις ιστορίες της. Και την αμέσως επόμενη στιγμή, χορεύει με όλο της το “είναι” και τραγουδάει Billie Eilish, Beyoncé, Lady Gaga. Και γιατί να μη το κάνει; 2,5 ώρες πάνω στη σκηνή είναι αφιερωμένες σε όσα η ίδια αγαπάει πραγματικά: δικά της αγαπημένα κομμάτια, παλιά και νέα, τραγούδια της που δεν εντάσσει τόσο συχνά στα set lists της και θέλει να επαναφέρει, κομμάτια που είχε υποσχεθεί στους πιστούς της fans, αλλά και προσωπικά της αγαπημένα άλλων καλλιτεχνών, όπως Ο βυθός σου από τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και Όχι πια έρωτες από Κόρε. Ύδρο – μικρές εκπλήξεις που έκαναν τη millennial καρδιά κάποιων από εμάς να χτυπήσει δυνατά.

Κατά τη διάρκεια του live, μίλησε για τις συναντήσεις με ανθρώπους που τη συγκινούν, ειδικά όταν η μουσική και οι ιστορίες αποτελούν κοινό σημείο. Και με αυτά τα λόγια καλωσόρισε στη σκηνή τον Χρήστο Βέργο, και μαζί τραγούδησαν το τρυφερό Θα μείνω αλλά και τον δικό της Τζέρυ.

Στο μεταξύ έσβησε και τρεις τούρτες για τα γενέθλιά της που ήταν λίγες ημέρες πριν και ένα ακόμη live έγινε γιορτή – εκτός από ασφαλές καταφύγιο για όλους.

Η συναυλία κυλούσε με συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων. Κάποια κομμάτια συνοδεύονταν από μικρές διηγήσεις για ταξίδια, καλοκαίρια, στιγμές που το νεανικότερο κοινό της αγαπά να ακούει και που συχνά το κάνουν να ξεσπά σε αβίαστα δάκρυα. Άλλωστε η Μαρίνα πάντα καλεί το κοινό να φέρει εντός της συναυλίας την πιο αληθινή του εκδοχή και να αφήσει έξω ό,τι δεν χρειάζεται.

Για το τέλος κράτησε την ξεσηκωτική Καρτ Ποστάλ, αλλά τελικά μάς αποχαιρέτισε με το μελαγχολικό Κουκάκι, λέγοντας πως “αφού ξέρετε πού έρχεστε”.

Και έτσι, περάσαμε προς τα έξω την πόρτα του Fuzz, αφήσαμε πίσω τις καλοκαιρινές αυλές, τα μικρά μπαλκόνια, τις θάλασσες, τα πλοία και τα θερινά σινεμά. Εκεί μέσα το καλοκαίρι κράτησε λίγο ακόμη, στις νότες, στις ιστορίες, στον χορό, στα πρόσωπα τα γεμάτα γκλίτερ· έξω όμως μάς περίμενε ξανά η Αθήνα, λιγότερο φωτεινή και σίγουρα περισσότερο χειμωνιάτικη. Αλλά θα ελπίζουμε πάντα σε τέτοιες επιστροφές. Στο καλοκαίρι μας…

@monopoligr @Μαρίνα Σπανού FANS since before it was cool✨🌻❤️‍🩹 #marinaspanou #live #ikaria #αθηνα #μαρινασπανου ♬ Ikaria – Marina Spanou