Έφυγε από τη ζωή ο Μπιόρν Άντρεσεν – Η τραγική ιστορία πίσω από το «ωραιότερο αγόρι στον κόσμο»

Σε ηλικία 70 ετών έφυγε από τη ζωή ο Σουηδός ηθοποιός, Μπιόρν Άντρεσεν, που έμεινε στην ιστορία ως το ‘ομορφότερο αγόρι στον κόσμο’, λόγω του ρόλου του ως Τάτζιο στην θρυλική ταινία του Λουκίνο Βισκόντι ‘Θάνατος στη Βενετία’ του 1971. Όσο κολακευτικός κι αν είναι αυτός ο χαρακτηρισμός, το ‘επιθετικό’ μάρκετινγκ της ταινίας είχε στιγματίσει τον Άντρεσεν για την υπόλοιπη ζωή του, ενώ μόλις το 2019 η ταινία «Μεσοκαλόκαιρο» του Άρι Άτσερ τον είχε φέρει ξανά πίσω στο προσκήνιο – αυτή τη φορά όχι για την ομορφιά του, αλλά για το ταλέντο του.

Ο θάνατός του, αυτό το Σάββατο, ανακοινώθηκε σήμερα, Δευτέρα 27/10, στη σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter από τον Kristian Petri, συν-σκηνοθέτη του The Most Beautiful Boy in the World, ενός ντοκιμαντέρ του 2021 για την ζωή του ηθοποιού, δεκαετίες μετά την ταινία του Βισκόντι. Η αιτία θανάτου δεν έχει δημοσιοποιηθεί.

Γοητευμένος από τον ήρωα του Τόμας Μαν, ο Λουκίνο Βισκόντι αποφάσισε να μεταφέρει τον «Θάνατο στη Βενετία» στον κινηματογράφο. Αφού απέρριψε τον νεαρό Μιγκέλ Μποσέ, στον οποίο οι γονείς του δεν επέτρεψαν να παίξει, ξεκίνησε να αναζητά τον ιδανικό Τάτζιο σε όλη την Ευρώπη. Τον βρήκε τελικά το 1970 στη Στοκχόλμη στο πρόσωπο του Μπιόρν Άντρεσεν. «Ήξερα αμέσως πως ήταν αυτός», παραδέχτηκε ο σκηνοθέτης αργότερα, αποκαλώντας τον «το ωραιότερο αγόρι του κόσμου» – μια ταμπέλα που θα τον στοίχειωνε για πάντα.

O Μπιόρν Άντρεσεν με τον Λουκίνο Βισκόντι στα γυρίσματα της ταινίας “Θάνατος στη Βενετία”

Ο Μπιόρν Άντρεσεν ήταν μόλις 15 ετών όταν ο Λουκίνο Βισκόντι τον επέλεξε για να υποδυθεί τον νεαρό Τάτζιο, στην ταινία που αφορά την εμμονή ενός μεγαλύτερου άνδρα, τον οποίο υποδυόταν ο Ντιρκ Μπόγκαρντ, με ένα πανέμορφο νεαρό αγόρι, τον Άντρεσεν. Πέντε χρόνια νωρίτερα, σε ηλικία 10 ετών, ο Άντρεσεν είχε χάσει τη μητέρα του, η οποία είχε αφαιρέσει τη ζωή της, ενώ ο πατέρας του είχε επίσης πεθάνει, με τη γιαγιά του να αναλαμβάνει την ανατροφή του. Εκείνη ήταν που τον πίεσε να δώσει οντισιόν για τον ρόλο.

Όσο για τον Βισκόντι, δεν του πήρε ούτε ένα λεπτό να του ζητήσει να γδυθεί για την κάμερα – και αυτό είναι γνωστό επειδή αυτές οι εικόνες του ντροπαλού, ευάλωτου Άντρεσεν εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ που ο ίδιος ο Βισκόντι γύρισε για την αναζήτησή του, με τίτλο Alla ricerca di Tadzio. Έτσι ξεκινά και το ντοκιμαντέρ The Most Beautiful Boy in the World (2021), που αφηγείται την κόλαση που έζησε ο Andrésen.

Στο ντοκιμαντέρ αυτό που είχε κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Σάντανς, μισό αιώνα μετά το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, είχε εμφανιστεί πολύ αδύνατος, με μακριά μαλλιά και γένια, δεν μπορούσε καν να κοιτάξει στην κάμερα των σκηνοθετών Kristina Lindström και Kristian Petri, οι οποίοι είχαν δηλώσει ότι τους πήρε πέντε χρόνια να τον κάνουν να τους εμπιστευτεί.

O Μπιόρν Άντρεσεν στην ταινία “Θάνατος στη Βενετία”

Οι δυο σκηνοθέτες είχαν πλησιάσει τον Άντρεσεν για να διαπιστώσουν πώς τα περίφημα γυρίσματα και η ‘επιθετική’ – ακόμα και για τα στάνταρ της εποχής – προώθηση της ταινίας κατέστρεψαν τη ζωή του. Τα υποτίθεται κολακευτικά σχόλια του Βισκόντι, ο οποίος στις Κάννες του ‘κόλλησε’ την ταμπέλα «του ωραιότερου αγοριού του κόσμου» τον κυνηγούσαν, δεκαετίες αργότερα.

Μάλιστα, σε εκεινη τη συνέντευξη Τύπου του Φεστιβάλ των Καννών, ο Βισκόντι αναφέρεται στον Μπιόρν Άντρεσεν αγνοώντας τον, παρότι ο μικρός τότε δεν ήξερε γαλλικά οπότε δεν καταλάβαινε τι ακριβώς έλεγε ο σκηνοθέτης στους δημοσιογράφους. «Φοβόμουν, όλοι γύρω μου έμοιαζαν με νυχτερίδες. Μετά την πρεμιέρα πήγαμε σ’ένα gay μπαρ να γιορτάσουμε. Θυμάμαι μόνο τους τείχους από πράσινο βελούδο, τις μαύρες απαστράπτουσες ζωγραφιές, τις αδηφάγες γλώσσες…» θυμόταν ο Άντρεσεν. Μάλιστα, στο ντοκιμαντέρ επέμενε ότι δεν ήταν ομοφοβικός, αλλά ότι ο τρόπος με τον οποίο του φέρθηκαν εκεί, σε τόσο νεαρή ηλικία, τον έκανε να νιώθει «πολύ άβολα», σαν να ήταν «ένα νόστιμο πιάτο κρέατος».

Εκείνο το βράδυ ήπιε τόσο πολύ που δεν θυμάται πώς γύρισε στο ξενοδοχείο. Αυτή ήταν «η πρώτη από πολλές τέτοιες συναντήσεις». Μετά ακολούθησε η περιοδεία στην Ιαπωνία –όπου τον εκμεταλλεύονταν επί βδομάδες δίνοντάς του ναρκωτικά για να ανταπεξέλθει στην ηχογράφηση ενός δίσκου, τις φωτογραφήσεις, τις τηλεοπτικές εκπομπές.

Μετά το τέλος της προώθησης της ταινίας, ο Andrésen και ο Visconti δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Σε μια συνέντευξη του 2003 στην εφημερίδα The Guardian, δήλωσε ότι η ταμπέλα του «ομορφότερου» τον επηρέασε προσωπικά και επαγγελματικά: «Ένιωθα σαν ένα εξωτικό ζώο σε κλουβί».

Ο Andrésen ήταν ένα ευαίσθητο αγόρι, που είχε σημαδευτεί από το θάνατο του πατέρα του και την αυτοκτονία της μητέρας του όταν ήταν 10 ετών, καθώς και από μια γιαγιά που είχε εμμονή να γίνει διάσημος ηθοποιός, στερώντας του την πραγματική του χαρά: τη μουσική. «Ποτέ δεν έχω δει τόσους φασίστες και μαλάκες όσο στον κινηματογράφο και το θέατρο. Ο Λουκίνο ήταν ο τύπος του αρπακτικού που θα θυσίαζε τα πάντα και τους πάντες για το έργο του», είχε πει στο πρόμο για το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του.

Ο Άντρεσεν συνέχισε να παίζει, εμφανιζόμενος σε περισσότερες από 30 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, οι περισσότερες από τις οποίες γυρίστηκαν στη γενέτειρά του, τη Σουηδία.

Είχε δύο παιδιά με την πρώην σύζυγό του, την ποιήτρια Σουζάνα Ρόμαν: μια κόρη, τη Ρόμπιν, και ένα γιο, τον Έλβιν, ο οποίος πέθανε από σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου σε ηλικία εννέα μηνών. Σύμφωνα με την έκθεση του δικαστηρίου, ο Andrésen βρισκόταν ξαπλωμένος δίπλα στον γιο του, μεθυσμένος, όταν πέθανε. Μετά το διαζύγιό τους, ο ηθοποιός έπεσε σε μια περίοδο κατάθλιψης και αλκοολισμού.

Από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους του, τα τελευταία χρόνια ήταν το Midsommar του Ari Aster, όπου εμφανίστηκε σε έναν μικρό ρόλο ως ένας γέρος του οποίου το πρόσωπο συνθλίβεται με ένα σφυρί ενώ θυσιάζεται σε μια παγανιστική τελετή. Ο Andrésen ήταν ενθουσιασμένος με τον ρόλο: «Το να σκοτωθείς σε μια ταινία τρόμου είναι το όνειρο κάθε παιδιού».