Σε πρώτο πρόσωπο: Γιάννης Καπελέρης, ηθοποιός

Συγκεκριμένα στην Αγία Βαρβάρα -γέννημα θρέμμα των pure δυτικών προαστίων-και όπως καταλαβαίνετε σε μια λαϊκή, ζωντανή και πολυπολιτισμική γειτονιά.

Ανήκω στην τελευταία γενιά που μεγάλωσε “έξω”. Επίσης, είχα την τύχη να ζούμε στο ίδιο σπίτι με τον παππού και την γιαγιά, συνεπώς ήμουν καλομαθημένο. Πιο έντονες στιγμές ήταν σίγουρα οι μεγάλες Κυριακάτικες βόλτες στο κέντρο της Αθήνας ή του Πειραιά, αλλά και οι αυτοσχέδιες παραστάσεις στο δωμάτιό μου που είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των φίλων μου που ήταν αναγκασμένοι – ήθελαν δεν ήθελαν – να συμμετάσχουν.

Ήταν κάτι που υπήρχε μέσα στις παιδικές μου αναμνήσεις. Από παιδί με τραβούσαν οι ιστορίες, οι χαρακτήρες, οι φανταστικοί κόσμοι. Αγαπούσα τα βιβλία, έβλεπα παιδικό θέατρο και κάπως με είχε γοητεύσει η ιδέα του να ανήκω εκεί. Βέβαια σαν «καλός γιος» εγκατέλειψα το σενάριο αυτό και πρώτα σπούδασα οικονομικά στη Θεσσαλονίκη. Αυτή όμως η «ελευθερία» της απόστασης από το σπίτι, μου έδωσε την ευκαιρία επιστρέψω στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις και έτσι ξεκίνησα τις σπουδές μου – στην αρχή κρυφά και αργότερα πια ολοφάνερα.

Υπάρχουν ρόλοι-όνειρα, αλλά και ρόλοι που πρέπει να τολμήσεις

Είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με σημαντικούς ρόλους και ακόμα πιο σημαντικούς συνεργάτες. Διαφορετικοί ρόλοι και έργα, μου έδωσαν την ευκαιρία να δοκιμαστώ και στη συνέχεια την όρεξη να αναζητήσω τον επόμενο ρόλο με ακόμα μεγαλύτερη λαχτάρα. Πέρα απ’ την τύχη, που καλώς να έρθει όταν το θελήσει, ο μόνος σταθερός παράγοντας σε αυτό το πεδίο είναι η συνειδητή επιλογή του πού θέλω πραγματικά να υπάρχω και πού όχι. Γιατί αν δεν το ορίσεις εσύ αυτό, θα στο ορίσουν οι άλλοι.

το βλέπω σαν σημάδι πως πρέπει να το κάνω. Είναι μια ευκαιρία να πάω ένα βήμα παραπέρα, στην υποκριτική αλλά και στη ζωή, είναι μέρος της εξέλιξης μου. Οπότε, ναι, υπάρχουν ρόλοι-όνειρα αλλά και ρόλοι που πρέπει να τους τολμήσεις.

Ο Γιάννης Καπελέρης είναι ο Τελετάρχης, ο πιο ενεργός επικοινωνιακά ρόλος, που καλωσορίζει, επικοινωνεί και καθοδηγεί το κοινό στο Festen

Και μπορώ να πω ότι η δύναμη της ήταν τόσο έντονη που με έκανε να αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε το θέατρο να αποδώσει την ίδια συναισθηματική ένταση. Όταν, όμως, διάβασα το Festen και περισσότερο μιλώντας με τον Οδυσσέα (Παπασπηλιόπουλο) για την παραστασιακή μορφή του, είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην λάβω μέρος σ’ αυτό το πείραμα. Ήταν αδιαμφισβήτητα πρόκληση και είμαι τόσο ευγνώμων που είμαι κομμάτι του για δεύτερη χρονιά.

Ο Τελετάρχης ειναι σε συνεχή επικοινωνία με το κοινό και η ενέργεια του πρέπει να είναι αδιάκοπη. Αυτός φέρνει το κοινό στο επίκεντρο των γεγονότων. Οφείλει να το κρατά ενεργό, να το καθοδηγεί, να το προκαλεί και παράλληλα να αφήνει χώρο στις σιωπές και στις συγκρούσεις των άλλων χαρακτήρων. Όλα πρέπει να είναι καλά υπολογισμένα, ώστε να διατηρείται η αίσθηση της έντασης χωρίς όμως να προδίδει το νόημα των όσων συμβαίνουν ενώπιον του κοινού. Για ‘μένα, το πιο δύσκολο αλλά και πιο ενδιαφέρον είναι να διατηρήσω αυτήν την ισορροπία και να μείνω συντονισμένος σε όλη την παράσταση.

Το «μαζί» μάς δίνει δύναμη και ενέργεια για να δημιουργήσουμε κάτι ζωντανό για το κοινό

Μου αρέσει αυτό, με χαλαρώνει. Οικειοποιούμαι τον χώρο σαν να είναι πρώτη φορά. Επίσης έχω ανάγκη να συνδεθώ με την ομάδα. Μια μικρή συζήτηση, ένα αστείο, μια ματιά με τους συναδέλφους. Αυτή η σύνδεση, έστω και για λίγα λεπτά, είναι καταλυτική. Νιώθω ότι το «μαζί» μας δίνει δύναμη και ενέργεια για να δημιουργήσουμε κάτι ζωντανό για το κοινό.

Το κοινό δεν είναι απλά θεατές, αλλά συμμετέχουν ενεργά, μιλούν, χορεύουν και κινούνται στους ίδιους χώρους του θεάτρου με εμάς. Αν, λοιπόν, κάθε παράσταση παραδοσιακής δομής είναι διαφορετική, φανταστείτε πόσο η αλληλεπίδραση αυτή καθορίζει την δική μας.

Για τις προκλήσεις της παράστασης, ο Γιάννης Καπελέρης λέει ότι όλα πρέπει να είναι καλά υπολογισμένα

Η αλήθεια είναι ότι και για ‘μας του ηθοποιούς είναι μια εντελώς νέα ξεχωριστή εμπειρία με απρόβλεπτα, αλλά τόσο αυθεντικά αποτελέσματα. Οπότε η αβεβαιότητα είναι το συναρπαστικό κομμάτι της παράστασης αυτής.

Να αφήνεσαι και όχι να «παίζεις». Να μην σε νοιάζει αν θα φανείς αδύναμος, γιατί η αλήθεια σου είναι αυτή που μετράει. Κι όσο πιο ουσιαστική γίνεται αυτή η σύνδεση με το κοινό τόσο πιο κοντά έρχεσαι και με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Όσο μένουμε σιωπηλοί και απαθείς, γινόμαστε συνένοχοι και μοιραία θύτες

Ξεσκεπάζει αυτό που ξέρουμε αλλά δεν παραδεχόμαστε. Όλοι κουβαλάμε μυστικά, σιωπές, βία που κρύβονται πίσω από το «όλα καλά», αλλά όσο μένουμε σιωπηλοί και απαθείς μπροστά σε καταστάσεις που απαιτούν αντίδραση γινόμαστε συνένοχοι και μοιραία θύτες.

Ο Γιάννης Καπελέρης ξεχωρίζει στον απαιτητικό ρόλο του χαρισματικού Τελετάρχη: Από τη μία φέρει εις πέρας την πολύ σημαντική καθοδήγηση του κοινού, από την άλλη καθρεφτίζει πάνω μας όλο τον κοινωνικό ξεπεσμό

Έχει έναν μοναδικό τρόπο να οδηγεί τον ηθοποιό να ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια που κρύβεται πίσω από κάθε σκηνή. Εκτιμώ πολύ τον τρόπο που δημιουργεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης στην ομάδα, επιτρέποντας σε κάθε ηθοποιό να εκφραστεί και να εξελιχθεί χωρίς περιορισμούς. Ο Οδυσσέας έχει την ικανότητα να βλέπει το «μεγάλο σύνολο», να διαχειρίζεται την ενέργεια της παράστασης και να φέρνει κάθε μικρό κομμάτι του έργου σε τέλεια συνομιλία με τον θεατή.

Που έχει κάτι να προσφέρει,να προτείνει ή να ακυρώσει. Μια αλήθεια, μια προοπτική, ή ακόμα και μια εσωτερική αναστάτωση που θα κάνει τον θεατή να αναρωτηθεί για τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.

Υγεία μέσα και έξω σε όλους!