Ο Louis Tomlinson πέρα από τους One Direction – Όσα θες να ξέρεις πριν από το live στο EJEKT

Το impact των One Direction είναι αδιαμφισβήτητο. Όποιος μεγάλωσε στα 10s, θυμάται την φρενίτιδα που επικρατούσε. Ως μια από τις πρώτες Directioner (weird flex το ξέρω προχωράμε), θυμάμαι όλα τα καλά (και κακά) εκείνης της εποχής.

Οι One Direction για πολλές και πολλούς από εμάς ήταν το safe space μας. Ακόμα και το πρώτο τους (φοβερά καλοσχεδιασμένο από άποψη marketing) hit, What Makes You Beautiful, ήταν βούτυρο στο ψωμί κάθε έφηβης και εφήβου που πίστευε πραγματικά ότι αυτοί οι 5 υπερταλαντούχοι και πανέμορφοι Βρετανοί ήταν παράλληλα τα πιο καλά παιδιά. Το ξέρω, πέσαμε στην ίδια καλοστημένη παγίδα που έχουν ακολουθήσει σχεδόν όλα τα μεγάλα boy bands της ιστορίας, αλλά αν με ρωτάς κάθε γενιά έχει ανάγκη να πιστέψει για λίγο στο “όνειρο”. Φυσικά βοηθούσε ότι ήταν όντως ταλαντούχοι. Κάποιοι (όπως ο Louis Tomlinson και ο Liam Payne) ηταν φοβεροί στιχουργοί, άλλοι (όπως ο Harry και ο Zayn) είχαν εξαιρετικές φωνές. Η συνταγή έδενε τέλεια.

Κάθε δίσκος τους γινόταν επιτυχία, κάθε βίντεο κλιπ και συνέντευξη viral (για τα δεδομένα της εποχής αυτό σήμαινε εκατομμύρια views απλά για ένα compilation βίντεο στο YouTube με αστείες ατάκες τους), άπειρα εφηβικά δωμάτια ήταν ντυμένα με αφίσες 1D, το fan fiction πήγαινε σύννεφο και φυσικά παγκοσμίως υπήρχε μια ισχυρή κοινότητα Directioners. Στην Ελλάδα κάναμε meet up, συζητήσεις επί συζητήσεων σε group chat και πάει λέγοντας. Ολόκληρες φιλίες χτίστηκαν μέσα από αυτή την κοινότητα, η οποία μετά τη διάλυση της μπάντας μπορεί να έχασε προφανώς τη δυναμική της, αλλά αυτό δεν αναιρεί το impact της. Εξάλλου, κάποια πράγματα δεν χάνονται τόσο απλά. Αυτό το συναίσθημα της πρώτης εφηβικής “εμμονής” με κάποιο boy band, αυτό το πρώτο, εντελώς αθώο κόλλημα με ολόκληρους δίσκους, που άκουγες ξανά και ξανά. Αυτά είναι πράγματα που καθορίζουν μια εφηβεία.

Σήμερα με τη νηφαλιότητα και την (όποια) ωριμότητα μάς έδωσε η ενηλικίωση μας, βλέπουμε πιο ξεκάθαρα κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα. Ο Louis Tomlinson ήταν από τους πρώτους που έκανε προσπάθειες για να μην είναι “ένα ακόμα, χαζό boy band” και μέσα από αυτή την προσπάθεια προέκυψαν μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια της μπάντας, όπως τα Where Do Broken Hearts Go και Night Changes – που ο ίδιος μέχρι σήμερα επιλέγει πολύ συχνά να ερμηνεύει στις συναυλίες του. Μάλιστα, πολλοί – δικαίως – του δίνουν τα εύσημα για την ‘αλλαγή’ των 1D, την προσέγγιση ενός πιο ώριμου ήχου.

Εκεί όμως που πραγματικά βρήκε τον χώρο να ακολουθήσει το όραμά του, ήταν όταν ξεκίνησε επιτέλους να κυκλοφορεί τις σόλο δουλειές του. Το σόλο ντεμπούτο του κυκλοφόρησε μόλις το 2020, όταν όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είχαν ήδη κυκλοφορήσει μία και δύο δικές τους δουλειές – άλλοι με περισσότερη κι άλλη με λιγότερη “επιτυχία” (και δεν μιλάω για την εμπορική επιτυχία, γιατί αυτή ήταν μέχρι ένα βαθμό δεδομένη).

Για τον Louis, αυτά τα 4 χρόνια από τη διάλυση της μπάντας μέχρι το ντεμπούτο του “Walls”, ήταν αρκετά τραυματικά. Είχε μεσολαβήσει ο θάνατος της μητέρας του και της 18χρονης αδερφής του, γεγονότα που προφανώς θα ταρακουνούσαν τον καθένα. Ο ίδιος έχει πει ότι εκεί κατάλαβε ότι ήθελε απλά να ξεκινήσει κάνοντας “αυτό που αγαπάει” και όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Και έτσι έγινε. Έχοντας ξεκινήσει την σολο καριέρα του με δύο πιο χορευτικά κομμάτια, το Just Hold On και το Back to You, το ντεμπούτο του, “Walls”, ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη. Ξεκάθαρα επηρεασμένος από indie pop μονοπάτια και τους παιδικούς του Britpop ήρωες, ο Louis Tomlinson βασίστηκε για ακόμη μια φορά στην πένα του, για να μας θυμίσει αυτό το εξαιρετικό ταλέντο του να γράφει τις πιο ειλικρινείς, τρυφερές, ευαίσθητες ιστορίες.

Ο δεύτερος δίσκος του, με τίτλο ‘Faith in the Future‘, τον βρήκε να νιώθει ακόμα πιο σίγουρος με τον εαυτό του και τον ήχο του – μετά την μεγάλη ανταπόκριση που γνώρισε το ντεμπούτο του. Έτσι, έφτιαξε έναν δίσκο ιδανικό για live, για επικά singalongs γεμάτα ενέργεια και παλμό – απόδειξη τα κομμάτια “Bigger Than Me”, “Out of My System” και “Silver Tongues”, που έγιναν και οι μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου.

Με αυτόν τον δίσκο ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο – κάνοντας στάση και στην Αθήνα – και κάπως έτσι προέκυψε και ο δίσκος με τον πολύ λιτό τίτλο Live. Αξίζει να ακούσεις αυτόν τον δίσκο, για να πάρεις μία γεύση από τις ικανότητες του ως performer  – και από τα όσα θα ζήσουμε σε λίγες μέρες στο Ο.Α.Κ.Α.

Ο Βρετανός τραγουδιστής επιστέφει στην Αθήνα για μία ακόμη μεγάλη συναυλία, στο πλαίσιο του επετειακού EJEKT Festival, που γιορτάζει τα 20 χρόνια του με τον καλύτερο τρόπο: με headliners δυο εφηβικα idols, της παλιάς και της νέας γενιάς. Τους Green Day και τον Louis Tomlinson. Εμείς αυτό, δεν το χάνουμε.