Ρένα Μόρφη: Επαναπροσδιορίζω τον εαυτό μου με απόλυτη αποδοχή

Πρώτη φορά είχαμε μιλήσει με τη Ρένα Μόρφη, πριν από περίπου πέντε χρόνια. Είχε μόλις κυκλοφορήσει τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο, με τίτλο Σάμπα Τσικίτα, ένα πολύ φιλόδοξο live latin πρότζεκτ, για το οποίο είχε επιστρατεύσει μεταξύ άλλων τη θρυλική latin μπάντα Los Angeles Azules, ενώ λίγο νωρίτερα είχε κάνει τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο, με πρωταγωνιστικό μάλιστα ρόλο στην ταινία του Αλέξη Καρδαρά “Φαντασία”. Ήδη από τότε την περιγράφουν ως την “ερμηνεύτρια με τα χίλια πρόσωπα”. Ίσως γιατί την είχαμε γνωρίσει ως τη φωνή των Imam Baildi, αργότερα ως Σούλη Ανατολή, στο πλαίσιο του πρώτου ομώνυμου δίσκου της, και φυσικά ως Ρένα Μόρφη στα υπόλοιπα βήματά της.

Από τότε, βέβαια, έχουν αλλάξει πολλά και η Ρένα Μόρφη μπορεί να περηφανεύεται ότι προστέθηκαν κι άλλα πρόσωπα στη φαρέτρα της. Από τη μία, συμμετείχε στο Μουσικό Κουτί, μία από τις πιο επιτυχημένες μουσικές εκπομπές στη σύγχρονη τηλεοπτική ιστορία, που την έκανε γνωστή σε ένα ακόμα πιο ευρύ κοινό, ενώ στους ήδη υπάρχοντες fans αποκάλυψε μια, ή μάλλον πολλές ακόμα πλευρές της. Εκεί την είδαμε να ερμηνεύει με τον δικό της μοναδικό τρόπο ό,τι πρότεινε το jukebox της εκπομπής, είτε αυτό ήταν ρεμπέτικα, είτε Roxette.

Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη όμως αλλαγή, ήρθε με τη μητρότητα. Στη συζήτησή μας, ένα ήσυχο πρωινό στο Μεταξουργείο, επανέρχεται πολύ συχνά στον τρόπο, με τον οποίο ο νέος αυτός ρόλος της άλλαξε τη ζωή. Πήρε πολύτιμα μαθήματα, άρχισε να βλέπει διαφορετικά τον κόσμο, ήρθε πιο κοντά με τον ίδιο της τον εαυτό. Συνειδητοποίησε ότι σημασία δεν έχουν τα μεγάλα πράγματα, αλλά τα απλά και καθημερινά, εκείνα δηλαδή που σε κάνουν ευτυχισμένο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο υπαρξιακής αναζήτησης, γεννήθηκε και η πιο προσωπική δισκογραφική δουλειά της μέχρι τώρα, ο τρίτος δίσκος της, με τίτλο “Το Δωμάτιο μου“, που κυκλοφορεί στις 2 Ιουνίου, πάνω στην ώρα για το καλοκαίρι. Σε μια εποχή που η μουσική συχνά φτιάχνεται για να «λειτουργεί» σε πλατφόρμες, εκείνη επιμένει στον δικό της δρόμο. Δεν τρέφεται από τα likes, δεν σκέφτεται με στρατηγική, δεν θέλει να δείχνει κάτι, το οποίο δεν είναι. Εξάλλου, αν κάτι έχει σημασία για εκείνη είναι να είσαι αυθεντικός και αληθινός – με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό σου.

Εφαρμοστό φόρεμα απλικαρισμένο με μεγάλα 3D λουλούδια από ντουσέζ MADE BRIDE BY ANTONEA/ Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery/ Πέδιλα JEFFREY CAMPBELL, FAVELA

Από μικρή ήμουν πολύ συνειδητοποιημένη για το εφήμερο της ζωής, της ευτυχίας, της πραγματικότητας. Ακόμα δεν ξέρω γιατί είχα τόσο έντονο αυτό το συναίσθημα μέσα μου, αλλά πάντα με θυμάμαι να βάζω στόχους, οι οποίοι μου φαίνονταν εφικτοί, απτοί. Μεγαλώνοντας λοιπόν στον Βόλο, ένα πρώτο όνειρο ήταν να έρθω στην Αθήνα – και αυτό το κατάφερα. Αυτή η πόλη, που για εμένα είναι μία από τις πιο όμορφες του κόσμου, είναι πλέον η πόλη μου. Ζω εδώ, μεγαλώνω το παιδί μου εδώ, οπότε ο πρώτος μικρός, παιδικός μου στόχος έχει εκπληρωθεί.

Οι αρχικοί μου στόχοι όχι μόνο εκπληρώθηκαν, αλλά ξεπεράστηκαν

Όταν είσαι μικρός και σκέφτεσαι τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, ουσιαστικά λες πράγματα που μεταφράζονται στο πώς θες να ξυπνάς το πρωί, πώς ονειρεύεσαι ότι θα είναι η καθημερινότητά σου. Εμένα ο αρχικός μου στόχος ήταν η μουσική. Επομένως, η ζωή και η καθημερινότητά μου είναι ακριβώς όπως τις ονειρεύτηκα, γιατί είμαι ελεύθερη, μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει, ό,τι κι αν είναι αυτό – πόσω μάλλον όταν αυτό που κάνω είναι η μουσική. Πλέον νιώθω ότι οι αρχικοί στόχοι μου όχι μόνο εκπληρώθηκαν, αλλά ξεπεράστηκαν κιόλας. Για αυτό εγώ νιώθω ευγνώμων – και δεν είναι λίγο αυτό. Καμιά φορά παραβλέπουμε τα διάφορα δώρα που μας χαρίζονται καθημερινά, όπως για παράδειγμα το να ξυπνάς το πρωί και να είσαι υγιής. Το ζήτημα είναι πώς μπορείς να φτάσεις στο σημείο να απολαμβάνεις ό,τι κι αν έρχεται στη ζωή σου. Ξέρω ότι μπορεί να φαίνεται κλισέ, αλλά πραγματικά κάθε μέρα που ξυπνάω αισθάνομαι ευγνώμων. Γιατί φανταζόμουν πολύ λιγότερα από αυτά που τελικά συνέβησαν στη ζωή μου. Δεν είχα φτάσει καν να ονειρεύομαι μέχρι το 2025, μου φαινόταν φοβερά μακρινό.

Top και φούστα από μεταξωτό τούλι, απλικαρισμένο με παγιέτες MADE BRIDE BY ANTONEA / Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery/ Γυαλιά ηλίου PAUL FRANK, PRIME OPTICS

Ειλικρινά, τότε, φανταζόμουν ότι όλο αυτό θα είχε ένα ταβάνι, ή ότι θα τελείωνε γρήγορα. Ίσως γιατί αυτό που κάναμε όταν ξεκινήσαμε ήταν κυρίως διασκευές. Φυσικά κάναμε και δικά μας, πρωτότυπα τραγούδια, αλλά οι διασκευές, εκείνη την εποχή, είχαν ένα άλλο νόημα. Διασκευάζαμε παλιά λαϊκά τραγούδια, για να μεταδώσουμε τη μουσική και τις ρίζες μας – και μάλιστα σε πανευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, γιατί ταξιδέψαμε πολύ και εκτός Ευρώπης. Τελικά οι Imam Baildi πήραν άλλη πορεία, πέρα από τις προσδοκίες μας. Βέβαια, όλα έγιναν πολύ σύντομα. Θυμάμαι ένα μήνυμα που είχα λάβει, μετά το δεύτερο ή τρίτο live μας, στο οποίο τα παιδιά με ρωτούσαν αν είχα διαθεσιμότητα για το Μπαχρέιν. Δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι εννοούσαν τη χώρα, οπότε ρώτησα αν το Μπαχρέιν είναι κάποιο μαγαζί. Αυτό στο λέω για να καταλάβεις πόσο σύντομα πήρε άλλη διάσταση. Βέβαια, εμείς το επεξεργαζόμασταν με την αθωότητα εκείνης της εποχής, η οποία ήταν ακόμη εντελώς απελευθερωμένη από τα σόσιαλ μίντια και από αυτό το επιθετικό μάρκετινγκ.

Οι Imam Baildi πήραν άλλη πορεία, πέρα από τις προσδοκίες μας. Όλα έγιναν πολύ σύντομα.

Δεν έχει να κάνει τόσο με την έκθεση, όσο με τη χρήση. Τώρα γίνεται μια διαφορετική χρήση της δουλειάς μας και της μουσικής της ίδιας, το οποίο είναι κάτι που εξετάζω από τη στιγμή που βρίσκομαι σε αυτόν τον χώρο. Ειδικά τώρα που ετοιμάζω την νέα μου δισκογραφική δουλειά, με απασχολεί πολύ αυτό. Είχα πάρα πολλές σκέψεις για το πώς εγώ μπορώ να ενταχθώ μέσα σε αυτό, γιατί καλώς ή κακώς υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της μουσικής που φτιάχνεται όπως ένα διαφημιστικό σποτάκι, που έχει δηλαδή σκοπιμότητα, συγκεκριμένη χρήση. Φυσικά γίνονται και τυχαία πράγματα, για παράδειγμα έχουμε δει πολλά παλιά τραγούδια να αναβιώνουν χάρη στα σόσιαλ μίντια. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της μουσικής πλέον έχει πολύ έντονο αυτό το κριτήριο, δηλαδή το πώς θα έχει ανταπόκριση σε συγκεκριμένες χρήσεις. Όταν ξεκίνησα με τους Imam Baildi δεν υπήρχε αυτό. Όπως δεν υπήρχε και το ότι πρέπει να μεγενθύνουμε ό,τι κάνουμε μέσα από τον φακό της κάμερας. Απλά το ζούσαμε. Πηγαίναμε σε όλα αυτά τα φεστιβάλ, τραγουδούσα σε χιλιάδες κόσμου και φεύγαμε. Ήταν σαν πενθήμερη. Μάλλον γι’ αυτό μου έχει μείνει σαν μια τόσο ωραία εμπειρία. Αν προσπαθούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε κάπως, θα ήταν άλλες οι απαιτήσεις, θα κατέληγε κάτι πιεστικό. Από τη μια, λοιπόν, λέω μακάρι να το ζούσαμε τώρα αυτό, θα το βιώναμε σαν να κάναμε την σούπερ διεθνή καριέρα. Από την άλλη σκεφτομαι ότι το ζήσαμε όπως έπρεπε και το χορτάσαμε. Αν ευγνωμονώ για κάτι, τώρα, όμως, είναι η δύναμη αυτή που έχουν τα σόσιαλ μίντια να σε φέρουν σε απευθείας επικοινωνία με το κοινό σου ανά πάσα στιγμή και με διαφορετικούς τρόπους. Αυτό μπορεί να γίνει τρομερά απελευθερωτικό και συγκινητικό.

Θα ήταν μεγάλο πισωγύρισμα να πω ότι δεν με νοιάζει να εξελίσσω τον ήχο μου

Κατέληξα ότι δεν είναι για εμένα. Με τίποτα. Το επεξεργαζόμουν τώρα, με «Το Δωμάτιό μου» τον τρίτο μου δίσκο, ο οποίος μου πήρε αρκετό χρόνο – όπως και οι προηγούμενοι, βέβαια. Σκέψου, ότι ξεκίνησα να τραγουδώ επαγγελματικά από το 2009 και ο πρώτος, προσωπικός μου δίσκος κυκλοφόρησε το 2016. Κι αυτό γιατί, αυτό που με ενδιαφέρει πάντα είναι να είμαι σίγουρη ότι μπορώ να υποστηρίξω αυτό που κάνω. Πάνω απ’ όλα, για εμένα, είναι ο στίχος – θέλω να έχει νόημα και παράλληλα να σε ταξιδεύει – και φυσικά η παραγωγή. Ίσως γιατί μεγάλωσα και ανδρώθηκα στους Imam Baildi που ξεχώρισαν για τις παραγωγές τους – και φυσικά γιατί έχω παραγωγό μου τον Ορέστη Φαληρέα που είναι μουσικός παραγωγός με την κλασική έννοια. Μπορεί, δηλαδή, να πάρει ένα ντέμο με κιθάρα φωνή και να στο κάνει κάτι που ούτε θα μπορούσες να φανταστείς. Θα ήταν νομίζω πολύ μεγάλο πισωγύρισμα για την πορεία μου να πω ότι δεν με νοιάζει το επανασυστήνομαι και να νιώθω η ίδια ότι εξελίσσω τον ήχο μου. Και αυτό φυσικά έχει πάντα ρίσκο.

Πουκάμισο κολάν και φούστα ELENI KAVVADA / Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery / Πέδιλα JEFFREY CAMPBELL, FAVELA

Ναι, βεβαια. Παρ’ όλο που τα νέα μου τραγούδια μου αρέσουν πάρα πολύ και μάλιστα μπήκα πιο δημιουργικά και στο κομμάτι της παραγωγής, καμιά φορά σκέφτομαι “ποιος θα τα ακούσει;” Ή “τώρα αυτό τι «είδος» ακριβώς είναι;” Φυσικά και εχω μουσικές αναφορές – άλλες φορές πολύ έντονα, άλλες φορές λιγοτερο – και παντα με εξιτάρει αυτό. Από το εξώφυλλο μέχρι και το όνομα του πρώτου μου δίσκου, το Σούλη Ανατολή, έπαιζα πολύ με τις αναφορές. Αλλά το αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων δεν ταυτίζεται απόλυτα ούτε με το ελληνικό pop καθαυτό, ούτε με το έντεχνο. Οπότε λέω τώρα για ποιον είναι αυτά; Θα ενδιαφέρουν κανένα; Αυτό δεν το λέω τόσο με αγωνία, αλλά περισσότερο με πραγματική περιέργεια. Γιατί αισθάνομαι ότι μπήκα στο στούντιο, μετά από έναν μεγάλο ταξίδι αναζήτησης για το πώς πρέπει να είναι το επόμενό μου βήμα και κατέληξα πάλι στον γνωστό μου δρόμο. Δηλαδή εγώ θα κάνω αυτό που μου αρέσει και θα δημιουργήσω αναπόφευκτα ένα δικό μου μονοπάτι και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει – με την έννοια ότι θα με βγάλει σε έναν δικό μου, πολύ προσωπικό προορισμό, μουσικά.

Μπήκα στο στούντιο, μετά από έναν μεγάλο ταξίδι αναζήτησης. Τελικά το ένστικτο μου με οδήγησε σε έναν αμιγώς ερωτικό δίσκο

Αυτό ακριβώς εννοώ. Γιατί βάλλεσαι από όσα συμβαίνουν γύρω σου, βλέπεις τι τρεντάρει. Δεν μπορείς να μην επηρεαστείς. Αλλά τελικά το ένστικτο μου με οδήγησε στο να φτιάξω έναν αμιγώς ερωτικό δίσκο με όλα τα συναισθηματικά και μουσικά ερεθίσματα των τελευταίων ετών, δημιουργωντας ενα αποτύπωμα που έχει δημιουργηθεί από το DNA μιας ομάδας που ενώνει τις δυνάμεις της για τρίτη φορά, δηλαδή του Φοίβο Δεληβοριά, του Δημήτρη Μπαλογιάννη και του Ορέστη. Η έμπνευση μου, δηλαδή, προήλθε απ’ την πραγματική ζωή εκεί έξω και όχι από το κινητό. Ελπίζω να αυτό να είναι καλό, μπορεί και όχι, θα δούμε.

Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery /Φόρεμα MADE BRIDE BY ANTONEA

Ναι, για αυτόν τον δίσκο μπήκα στην παραγωγή πιο ενεργά, πιο δημιουργικά. Συνειδητοποίησα ότι η παραγωγή είναι ένα rabbithole, στο οποίο μπορείς να μπεις και να μην βγεις ποτέ. Γιατί προσθέτεις, αφαιρείς, δοκιμάζεις. Είναι μία πάρα πολύ ωραία και δημιουργική διαδικασία, πάντα φυσικά ως μαθητευόμενη.

Σίγουρα. Αρχικά, γιατί έχω την άνεση και την οικειότητα, να είμαι ο εαυτός μου. Αν κάτι δεν λειτουργεί, πως θα το επικοινωνήσεις σε έναν ‘ξένο’; Είναι λίγο άβολο. Βέβαια μπορεί να μην έχω βρει εγώ τον τρόπο ακόμη, αλλά θέλω οπωσδήποτε την ομάδα μου. Οι άνθρωποι που αποτελούν τη δημιουργική ομάδα και των τριών δίσκων, είναι καλλιτέχνες, τους οποίους θαυμάζω και λατρεύω. Αισθάνομαι ότι έρχονται κοντά μεγάλα πνεύματα διαφορετικών κόσμων και αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την προσωπική πορεία του καθενός. Έχει πλακα να το βλέπεις αυτό.

Σκουλαρίκα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery

Είναι αλήθεια ότι κατά βάση συνεργάζομαι δημιουργικά με άντρες. Κάθε φορά που μου κάνουν αυτή την ερώτηση και μπαίνω σε διαδικασία να το σκεφτώ, καταλήγω ότι αισθάνομαι πολύ τυχερή που γνώρισα φωτισμένους και ταλαντούχους ανθρώπους, με τους οποίους αγαπιόμαστε βαθιά. Δεν ξέρω αν τελικά μπήκε ο ένας στον κόσμο του άλλου, επηρεαστήκαμε και ουσιαστικά δημιουργηθήκαμε μαζί. Δεν μπορώ να το απαντήσω αυτό. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αυτή τη φορά ονειρεύτηκα ένα πολύ πιο ολοκληρωμένο project, ήθελα να οπτικοποιηθεί η μουσική, να υπάρχει visual για κάθε τραγούδι που να σε βάζει στο σύμπαν του και αυτό το κατάφερα με μια γυναικεία ομάδα. Κάναμε μια καταπληκτικη φωτογραφηση με την Μαρία Χατζηαθανασιάδη σε art direction της Σίσσυς Σουβατζόγλου, σε ένα σετ γυναικοκρατούμενο και εκεί ένιωσα ότι πήρε σάρκα και οστά όλη μου η πρόθεση, να γιορτάσω δηλαδή την θηλυκότητα και τον ερωτισμό – ουσιαστικά και όχι κραυγαλέα. Πιστεύω ότι μόνο με γυναίκες θα μπορούσα να το πετύχω αυτό και μάλιστα στάθηκα τυχερή που συνάντησα τόσο ταλέντο γιατί το έψαχνα χρόνια. Και εντελώς τυχαία με την ίδια ομάδα κάναμε και αυτήν εδώ τη φωτογράφιση – και τις ευχαριστώ από καρδιάς.

Για να νιώθω ασφαλής, πρέπει να κάνω τολμηρά βήματα στη μουσική

Έχει να κάνει με το πού αισθάνομαι κάθε φορά πιο ασφαλής. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει ο κίνδυνος. Εμένα με τραβάει η αίσθηση της ασφάλειας, άσχετα με το αν είναι αληθινή ή ψευδής. Όταν κάνω αυτό που μου αρέσει, το αισθάνομαι στη ρίζα, στο βάθος μου. Έχω δοκιμάσει να κάνω κάτι το οποίο ήξερα ότι δεν μπορώ να υποστηρίξω και είχα αισθανθεί φοβερά άβολα. Σαν να μην πατάω στα πόδια μου. Οπότε και ανταπόκριση να είχε αυτό το πράγμα, εγώ θα ήμουν δυστυχής. Το να κάνω αυτό που μπορώ να υποστηρίξω, δηλαδή αυτό που με εκφράζει, χωρίς να με νοιάζει αν θα έχει ανταπόκριση, με γαληνεύει περισσότερο, γιατί έτσι αισθάνομαι ασφαλής. Και ξέρω ότι ίσως αυτό ακούγεται παράδοξο.

Αυτός ο δίσκος έχει πολύ διαφορετικό άκουσμα από τις δύο προηγούμενες δουλειές μου. Έχει έναν ήχο πολύ διαφορετικό, ο οποίος μπορώ να πω ότι γυρνάει στους Imam Baildi. Τόσο η Ασταμάτητη Καρδιά και το Αυγουστιάτικο, όσο και τα επόμενα τραγούδια του δίσκου, έχουν πολύ πιο έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο. Κάνουμε κατά κάποιον τρόπο έναν κύκλο. Γιατί ο πρώτος δίσκος ήταν πιο 70ς αναλογικός, ο δεύτερος ήταν live λάτιν, ο τρίτος τώρα έχει περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία, αλλά και περισσότερα είδη τραγουδιών που τείνουν προς την ποπ διάθεση. Αυτός ο δίσκος είναι εγώ, τώρα. Αύριο μπορεί να είμαι κάποια άλλη και αυτό να οδηγήσει σε κάτι διαφορετικό.

Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery / Φόρεμα MADE BRIDE BY ANTONEA

Τα ακούσματά μας τώρα. Ή μάλλον τα από πάντα ακούσματά μας. Στην Ελλάδα, η μουσική είναι βέβαια πολύ κατηγοριοποιημένη. Ειδικά, το έντεχνο έχει ένα θωράκισμα, πολύ συγκεκριμένο, και κατά την άποψή μου σιγά σιγά πρέπει να αρχίσει να ανοίγεται, ως προς τους ήχους που περιλαμβάνει. Επίσης, όταν κάναμε τους προηγούμενους δίσκους, το συγκρότημα ήταν ενεργό, οπότε ήθελα να καλύψω μια γκάμα. Τώρα που δεν είναι ενεργό, μας ξαναήρθε αυτή η ανάγκη κάπως ασυναίσθητα. Ενστικτωδώς πήγαμε εκεί.

Η Ασταμάτητη Καρδιά είναι για εμένα ένα ψυχογράφημα. Ήταν αρκετά τολμηρό βήμα να το επιλέξω ως το πρώτο τραγούδι του δίσκου, γιατί είναι και το πιο διαφορετικό απ’ όλα. Εντάσσεται βέβαια πολύ όμορφα μέσα στην ενότητα, δένει με τα υπόλοιπα, είναι κομμάτι του παζλ. Γεννήθηκε όπως και τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου, στο ίδιο 5ήμερο. Τον περασμένο Αύγουστο είχα την ευκαιρία να συμμετέχω στην Ταράτσα του Φοίβου και εκεί είχαμε μια καθημερινή τριβή με τον Φοίβο Δεληβοριά, με σκοπό ουσιαστικά να γράψουμε τραγούδια. Στις διακοπές μιλούσαμε στο τηλέφωνο συνέχεια, μοιραζόμασταν τις ανησυχίες μας και τις υπαρξιακές μας αναζητήσεις και έτσι προέκυψαν τα έξι τραγούδια που έγραψε για τον δίσκο μου. Ο Φοίβος, ξέρεις, έχει αυτή την ιδιότητα να μπορεί να μπαίνει μέσα σου, να καταβάλλεται από το πνεύμα σου. Μόνο εκείνος μπορεί να εκφράζει με τόσο ποιητικό τρόπο την κατάσταση, στην οποία βρίσκομαι, κάθε φορά. Γι’ αυτό και θεωρώ πολύ προσωπικά αυτά τα τραγούδια, δηλαδή δεν νιώθω ότι είμαι εκτελεστής. Γιατί έχουν προκύψει μέσα από μία πολύ συγκεκριμένη διεργασία ψυχικής ένωσης. Το ίδιο ισχύει και με τον Δημήτρη Μπαλογιάννη που έχει χάρισμα σε ιδιαίτερες μελωδιες και στο να αφουγκράζεται και να αποτυπώνει τις προθέσεις μου.

Top και φούστα από μεταξωτό τούλι, απλικαρισμένο με παγιέτες MADE BRIDE BY ANTONEA / Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery / Γυαλιά ηλίου PAUL FRANK, PRIME OPTICS / Μποτάκια JEFFREY CAMPBELL, FAVELA

Αυτόν τον δίσκο ήθελα να το κάνω πολύ σωστά. Παρότι ήμουν ενεργή προφανώς στη μουσική – και μέσα από το Μουσικό Κουτί τόσα χρόνια μεταξύ άλλων – έχω αρκετό καιρό να βγάλω μια δική μου, δισκογραφική δουλειά. Γι’ αυτό ήθελα να πάρω το χρόνο μου, να το κάνω με έναν τρόπο που να μπορώ να εκφραστώ. Σε αυτή τη φάση της ζωής – γενικότερα, όχι μονο της δικής μου – παρακολουθώ πώς κινούνται τα πράγματα και μορφοποιουνται κάποιες αξίες, ήθελα λοιπόν πολύ να εκφράσω το κλασικό συναισθημα του Έρωτα. Στο “Δωμάτιό μου” αυτό το ένστικτο -που συνεχώς παραμελείται και θάβεται στην εποχή μας για διάφορους λόγους – εξυμνείται σε όλα τα στάδιά του. Υπάρχουν 9 τραγούδια που μιλούν για τον έρωτα που ξεπέρασες, για τον έρωτα που περιμένεις και δεν έρχεται, για τον έρωτα που κρατάς κρυφό ωστόσο σε κυριεύει, για την καψούρα γενικότερα. Και αυτό με έναν σημερινό ήχο. Φυσικά, είμαι τρομερά χαρούμενη, όπως είπαμε και πριν, που βρήκα και νέους ανθρώπους να εντάξω σε αυτή τη δημιουργική οικογένεια, όπως τη Μαρία, τη Σίσσυ και φυσικά τον Caner Özyurtlu, που έφτιαξε το music video για το Αυγουστιάτικο και τα vizualizers όλων των νέων τραγουδιών.

Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery / Γάντια από μεταξωτό τούλι με πιέτες απλικαρισμενο με 3D λουλούδια MADE BRIDE BY ANTONEA

Επανεκτιμάς πάρα πολλά πράγματα. Όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται, φέρνοντας μια ζωή στον κόσμο, έρχεσαι σε επαφή με το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης γενικότερα. Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πράγματα πολύ διαφορετικά. Αρχίζεις να βλέπεις την αρχή, να φοβάσαι πολύ περισσότερο κάθε τέλος. Γιατί γίνεσαι μάρτυρας ενός πλάσματος που μεγαλώνει και αυτό σου αλλάζει την προοπτική.

Η μητρότητα άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου. Δεν χρειάζεται να φορέσω τακούνια και κραγιόν για να νιώσω σέξι

Έχω αλλάξει 100%. Ήμουν πολύ πιο εγκλωβισμένη στον εγωισμό μου. Προφανώς, το παιδί θα σου ανοίξει έτσι κι αλλιώς άλλους ορίζοντες, στη διαδραστικότητα που έχεις με ένα άλλο άτομο, αλλά και προς την κοινωνία. Έχει αλλάξει το πώς βλέπω τους πάντες πλέον. Τους βλέπω παιδιά, τους βλέπω γονείς. Τους βλέπω ανθρώπους που έχουν εσωτερικές αναζητήσεις. Όλο αυτό πλέον το βλέπω, γιατί η ίδια παρακολουθώ το πώς είναι ένα σποράκι να γίνεται δέντρο. Πόσο κόπο έχει αυτό το πράγμα και πόσο αναπόφευκτο είναι να δημιουργηθούν τραύματα. Οπότε εκεί αναγνωρίζεις την περιπλοκότητα της ζωής, της ανθρώπινης ύπαρξης και ταυτόχρονα την ματαιότητα. Και η αλήθεια είναι πως καμιά φορά τρομάζω που έχω την ευθύνη ενός παιδιού. Σκέφτομαι «αφού κι εγώ παιδί είμαι, πως γίνεται να με φωνάζουν μαμά;»

Ναι, γιατί μας έχει κοπεί ο τσαμπουκάς σε πολλά πράγματα. Ίσως γιατί δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε πράγματα που βλέπαμε ότι δημιουργούσαν οι προηγούμενες γενιές – οι οποίες είχαν όλες μια ανοδική πορεία, είμαστε οι πρώτοι που έχουμε καθοδική. Ήταν μια εκτεταμένη περίοδος κρίσης και μας κόπηκε μια φόρα, η οποία ίσως τελικά να ήταν και εκτός πραγματικότητας. Αυτό μας έκλεψε την αυτοπεποίθηση. Φαντάζομαι ότι οι γονείς μας, έχοντας δημιουργήσει περισσότερα πράγματα μέχρι τα 30 τους, θεωρούσαν ότι είναι πολύ εύκολο ή φυσικό να έχεις και μια οικογένεια. Εμείς ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι μας προσλαμβάνουν για μια δουλειά. Πόσω μάλλον να πάρουμε στις πλάτες μας μια καινούργια ζωή.

Η Γενιά Ζ το χει πολύ περισσότερο. Δηλαδή πιστεύω ότι η νέα γενιά μπορεί και ξέρει να χειρίζεται πολύ περισσότερο κάποια πράγματα. Εμείς φάγαμε πάρα πολλές απανωτές κατραπακιές, αλλά δεν είναι τίποτα τελειωμένο. Ακόμα εδώ είμαστε. Και στα καλύτερα μας θα έλεγα!

Φόρεμα MADE BRIDE BY ANTONEA / Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery/ Γυαλιά ηλίου TRUSSARDI, PRIME OPTICS /Μποτάκια JEFFREY CAMPBELL, FAVELA

Είναι ενδιαφέρον που το ρωτάς αυτό, γιατί αυτός είναι και ο στόχος στον νέο μου δίσκο. Όταν σκεφτόμουν τι θα ήθελα να πω στην νέα μου δισκογραφική δουλειά, συνειδητοποίησα ότι αυτό ήθελα να επικοινωνήσω. Θέλω να πω ότι το γεγονός πως είμαστε μανούλες, δε σημαίνει ότι έχουμε χάσει την προσωπική μας ταυτότητα. Μάλιστα, η μητρότητα έχει αλλάξει τον τρόπο που εγώ βλέπω τον εαυτό μου. Δεν χρειάζεται να φορέσω τακούνια και κραγιόν για να νιώσω σέξι. Δεν χρειάζεται, γιατί εγώ αρχίζω να έχω μεγαλύτερη σύνδεση με τον εαυτό μου με έναν τρόπο που σταματάει να είναι ναρκισσιστικός εκ των πραγμάτων. Τα ένστικτα, που είναι η σεξουαλικότητα ή η κοινωνικότητα, απογυμνώνονται και αισθάνομαι πολύ πιο απελευθερωμένη.

Η γενιά μας προσπαθεί να τα κάνει όλα διαφορετικά ως ένα είδος επανάστασης για την κοινωνία

Όλοι έχουμε ναρκισσισμό μέσα μας. Δεν γίνεται διαφορετικά. Και δεν το λέω καθόλου αρνητικά. Προφανώς και υπάρχουν διαβαθμίσεις. Και το σίγουρο είναι ότι ζούμε σε μια εποχή που βασίζεται στον ναρκισσισμό. Οπότε η ανασφάλεια του “πώς φαίνομαι” έχει ίσως έναν βαθμό ναρκισσισμού που μπορεί να σε κάνει να υποφέρεις. Δηλαδή, τώρα εγώ αισθάνομαι πολύ άνετα όταν είμαι εντελώς άβαφη. Νιώθω ότι είναι λανθασμένη η οπτική πως πρέπει να είσαι πολύ φτιαγμένος για να είσαι όμορφος ή ελκυστικός. Κι αυτό χαράζεται από νηπιακή ηλικία και το βλέπω τώρα με όλα τα κοριτσάκια. Και κάπως πρέπει αυτό να το χειριστείς. Ως γονέας, κρατάς μαχαιράκι για να σμιλέψεις αυτό το ελεύθερο πνεύμα που ήρθε στη γη και απορροφά τα πάντα – αλλά στη προσπάθεια σου να το θωρακίσεις μπορεί και να το τραυματίσεις για πάντα. Οπότε θέλει προσοχή. Και δεν ισχύει μόνο για τα κορίτσια αυτό, ακόμα και τα αγόρια πλέον πιστεύω ότι βιώνουν την πίεση από αυτά τα πρότυπα ομορφιάς.

Πουκάμισο κολάν και φούστα ELENI KAVVADA/ Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery/ Γυαλιά ηλίου PAUL FRANK, PRIME OPTICS / Πέδιλα JEFFREY CAMPBELL, FAVELA

Ακόμα το ψάχνω. Δεν έχω καμία ιδέα αν τα καταφέρνω. Θεωρώ ότι οι γονείς μας ήταν πολύ πιο τυχεροί, κάνοντας παιδιά νεότεροι, γιατί υπήρχε ο εγωισμός της νιότης. Τώρα είμαστε σε μια εποχή πολύ πιο συνειδητοποιημένη, που μάλιστα τρεντάρει το σωστό parenting. Βέβαια, βλέπω ότι πολλές φορές φλερτάρουμε με το άλλο άκρο, το οποίο πάλι δεν θα έχει το σωστό αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι επιβάλλεται να συντηρηθούν κάποια πλαίσια, κάποιες έννοιες. Γιατί βλέπεις ότι από μόνο του το νέο αυτό πλάσμα χρειάζεται να οριοθετηθεί μέσα στο σύμπαν, το οποίο είναι άπειρο, ατελείωτο. Το βλέπω και στη μικρή αυτό. Βλέπω ότι θέλει να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη. Έτσι θα μπορέσει μετά η ίδια αν θέλει να σπάσει αυτούς τους κανόνες. Αυτό θα είναι τελικά η νίκη και η κατάκτηση της. Το να πει ξέρω τα πλαίσια και τελικά τα ξεπερνώ για να φτάσω όπου θέλω – αυτή είναι η αρχική ιδέα και η αρχική πρόθεση. Γιατί δεν έχουμε κακή πρόθεση. Η γενιά μας προσπαθεί να τα κάνει όλα διαφορετικά ως ένα είδος επανάστασης για την κοινωνία. Βλέπουμε ότι αποτυγχάνουμε να κάνουμε επανάσταση στο πόδι. Ας κάνουμε μια ριζική επανάσταση, λοιπόν, να βγάλουμε άλλους ανθρώπους.

Είμαι πολύ περήφανη που συμμετείχα στο Μουσικό Κουτί και αισθάνθηκα πολύ ωραία που είχαμε το θάρρος να κλείσουμε τον κύκλο αυτό στην κορύφωσή του

Απ’ ότι φαίνεται έχω πλήρη άγνοια κινδύνου, γιατί δεν αγχώθηκα ούτε δευτερόλεπτο. Σίγουρα το πλαίσιο της εκπομπής, το οποίο ήταν μουσικό, με έκανε να νιώσω ασφάλεια – όπως και η κινηματογραφική μου εμπειρία. Πες το και αθωότητα, αλλά αυτός είναι και ο  λόγος που ανεβαίνω στη σκηνή και δεν φοβάμαι τίποτα. Γιατί δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι  θέλουν να αλληλοσπαραχθούν. Όλοι θέλουμε να ζούμε τη ζωή μας, να ψυχαγωγούμαστε, να  διασκεδάζουμε. Θέλω να έχω μια αθώα οπτική ως προς αυτό και τη συντηρώ. Στα μάτια  μου, η ανθρωποφαγία που συμβαίνει τώρα, είναι κάτι πολύ εφήμερο. Οπότε, όχι δεν  αγχώθηκα. Βέβαια η εκπομπή ξεκίνησε εν μέσω πανδημίας, οπότε για πολύ καιρό δεν  μπορούσαμε να καταλάβουμε τον αντίκτυπό της. Όταν τελικά το καταλάβαμε, είχαν τα πράγματα ήδη πάρει μια σειρά.

Top και φούστα MADE BRIDE BY ANTONEA / Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery/ Γυαλιά ηλίου PAUL FRANK, PRIME OPTICS / Μποτάκια JEFFREY CAMPBELL, FAVELA

Για εμένα ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και νομίζω ότι κατά κάποιον τρόπο την υποτίμησα, ως προς το τι μπορεί να σημαίνει για τη δική μου έκθεση, δηλαδή. Δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να περπατώ στον δρόμο και να με αναγνωρίζουν περισσότερο. Γι’ αυτό σου λέω ότι είχα άγνοια κινδύνου. Πάντως, είμαι πολύ περήφανη που συμμετείχα στο Μουσικό Κουτί και αισθάνθηκα πολύ ωραία που είχαμε το θάρρος να κλείσουμε τον κύκλο αυτό στην κορύφωσή του. Αυτό, για εμένα, αφήνει μια πολύ όμορφη παρακαταθήκη.

Όχι και ομολογώ πως μου κόστισε γιατι είχε δουλευτεί με πολύ αγάπη από ακόμη περισσότερους ανθρώπους, γιατί ήταν live. Κοιτώντας πίσω βλέπεις πόσο μάταια μπορεί να είναι κάποια πράγματα που σου φαίνονται σημαντικά. Για παράδειγμα, τότε είχα θεωρήσει – κάπως μαρκετίστικα – ότι ήταν η σωστή εποχή για να τον κυκλοφορήσω. Βλέπεις όμως ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αύριο μπορεί να μην είμαστε εδώ. Γι’ αυτό ό,τι έχουμε να πούμε, όση αγάπη έχουμε να μοιραστούμε, ας το κάνουμε τώρα, μην το αφήνεις για αύριο. Ήταν μάθημα ζωής αυτό.

Το “Όταν σου χορεύω” είναι ένα κομμάτι που είναι ακόμα ζωντανό. Αυτό δεν μπορεί να αντικατασταθεί με ένα virality

Το Σάμπα Τσικίτα ήταν μια πρόταση το 2020 που βγήκε και φυσικά συμμετείχαν κορυφαίοι μουσικοί. Μου άρεσε πάρα πολύ η μπάντα που είχαμε δημιουργήσει και με την ίδια χαρά αντιμετωπίζω και τον νέο μου δίσκο. Γιατί νιώθω ότι είναι δουλειές, για τις οποίες θα είμαι περήφανη σε 5 και σε 10 χρόνια. Δηλαδή το γεγονός ότι σήμερα, 9 χρόνια μετά, το Όταν σου χορεύω παίρνει τόση αγάπη, με κάνει τόσο περήφανη. Όταν το έκανα, μου έλεγαν να μην περιμένω πολλά, ότι δεν θα γίνει και smash hit. Κι όμως, είναι ένα κομμάτι που είναι ακόμα ζωντανό. Αυτό για μένα δεν μπορεί να αντικατασταθεί με ένα virality – κάτι το οποίο εννοείται ότι επίσης θα μου άρεσε και θα με δικαίωνε εξίσου, δεν είναι κατι που υποτιμώ.

Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery / Πουκάμισο κολάν και φούστα ELENI KAVVADA

Δεν θέλω κανένας να με θαυμάσει. Δεν με νοιάζει καθόλου αυτό. Το μόνο που με νοιάζει είναι η μουσική μου να μπορέσει να συντροφεύσει την καθημερινότητά σου, να γίνει το soundtrack της ζωής σου. Για παράδειγμα μου στέλνουν μηνυματα ότι το Όταν σου χορεύω είναι στο sex playlist τους. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από αυτό; Να ακούει κάποιος το τραγούδι σου και να θυμάται τη ζωή του, το σώμα του, τη στιγμή; Αν δεν είναι αυτός ο σκοπός, τότε ποιος είναι; Να έρθει κάποιος σε μια συναυλία και να σχολιάσει τι ρούχα θα φορέσω και αν φαίνεται η κυτταρίτιδα; Ή να πει τι θεάρα που είμαι; Δεν νομίζω. Μου φαίνεται πολύ βαρετός λόγος για να τραβηχτεί κανείς μέχρι ένα live. Εγώ θέλω να έρχονται στα live μου, για να ενεργοποιηθούν οι αισθήσεις, να κοιταχτούμε, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε. Να σταματήσουμε να ζούμε πίσω από την οθόνη που μας ρουφά την ψυχή.

Ναι. Αν το καλοσκεφτείς, είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς μια στενή ομάδα απευθύνεται και δημιουργεί μια ευρύτερη ομάδα, που είναι το κοινό. Αυτή είναι τρομερή κοινωνικοποίηση για εμένα. Ως πιο εσωστρεφής άνθρωπος με αυτό τον τρόπο επιλέγω να κοινωνικοποιούμαι. Για εμένα είναι φοβερή παρηγοριά αυτό. Συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι μόνος σου σε αυτόν τον κόσμο. Νομίζω ότι όλες οι μορφές τέχνης ουσιαστικά έχουν απώτερο σκοπό την επικοινωνία, την ψυχική ταύτιση.

Προσπαθώ αν και δεν είναι πάντα εφικτό. Γιατί ζούμε σε μία εποχή ασταμάτητης πληροφόρησης και συνθηκών, στις οποίες οφείλεις να ενταχθείς – και αν δεν το κάνεις, είσαι ένα τίποτα. Είναι μάχη αυτό. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Και για να είμαι ειλικρινής η τελευταία απευθύνση που έκανα ήταν το 2020. Από τότε έχουν περάσει πέντε χρόνια, αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει σαν να είναι 15 χρόνια, οι ρυθμοί πλέον είναι ιλιγγιώδεις. Γι’ αυτό το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να μη χάνεις το κέντρο σου.

Θέλω να έρχονται στα live μου, για να ενεργοποιηθούν οι αισθήσεις, να κοιταχτούμε, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε. Να σταματήσουμε να ζούμε πίσω από την οθόνη που μας ρουφά την ψυχή.

Νομίζω ότι τα σόσιαλ μίντια έφεραν ριζικές αλλαγές. Φαντάσου, εγώ ακόμη ντρέπομαι να βγάλω selfie, πώς να γυρίσω TikTok; Ζηλεύω πάρα πολύ τους ανθρώπους που το υποστηρίζουν και τους αρέσει κιόλας. Δεν το απορρίπτω, αλλά ακόμη το ψηλαφίζω. Σκέψου ότι χάλασε το κινητό μου και για δύο εβδομάδες έκανα μια μίνι αποχή. Όταν το άνοιξα ξανά, μου φάνηκε πολύ περίεργο και τελικά το μυαλό μου πολτοποιήθηκε ξανά μέσα σε πέντε λεπτά. Ήταν τόσο έντονο, που όταν το συνειδητοποίησα μού έσκασε σαν βόμβα. Σκέφτηκα “ουάου, όντως έτσι ζούμε;” Γιατί να έχουμε τόση διαφορετική πληροφορία μέσα σε λιγα λεπτά; Δεν θα απορροφήσεις τίποτα. Και μέσα σε τόσα δήθεν διδάγματα χάνεις και το νόημα στο τέλος. Η ουσία είναι να μην είσαι κακός άνθρωπος στον απέναντί σου. Να μπορέσεις να τον συναισθάνεσαι στα προβλήματά του. Να μπορέσεις να είσαι ένα μέλος της κοινωνίας που να έχει να προσφέρει κάτι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ακόμη παλεύουμε για να μπορούμε να περπατάμε στον δρόμο φορώντας ό,τι θέλουμε. Ότι ακόμη υπάρχει η συζήτηση και η μάχη για τον σεξουαλικό προσδιορισμό. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Έχουμε 2025, παιδιά.

Κοσμήματα χρυσά Κ14 AL’ORO Jewellery / Γάντια MADE BRIDE BY ANTONEA

Πολλές φορές μπαίνω κι εγώ σε αυτή τη διαδικασία. Όχι, να κρίνω την εμφάνιση ή τη συμπεριφορά κάποιου νεότερου. Αλλά μπορεί καμιά φορά να απορήσω με κάτι και να νιώθω ότι χάνω την επαφή μου. Αυτό με αγχώνει πάρα πολύ ως μητέρα, γιατί έτσι δημιουργείται σιγά σιγά το χάσμα.

Ναι, γιατί όταν αρχίζεις να συνειδητοποιείς την ασημαντότητα του μεγάλου, εστιάζεις στη σημαντικότητα του μικρού. Δηλαδή εμένα μου φαίνεται τώρα πολύ σημαντικό να μπορέσεις να απολαύσεις τις αισθήσεις σου, ένα φιλί, ένα χαμόγελο, ένα πράγμα καθημερινό. Αυτό θέλω να εκφράσω και μέσα από τη μουσική μου – και από τα ερωτικά τραγούδια αυτού του δίσκου. Είτε λοιπόν είμαστε προσομοίωση, είτε υπάρχουν παράλληλες πραγματικότητες, είτε μας βλέπει ένας θεός και γράφει σε τεφτέρι τις αμαρτίες μας, τώρα είμαστε εδώ με αυτό το σώμα και αυτή την ανάσα, δεν θα υπάρξει κάτι άλλο που να θυμάσαι τουλάχιστον.