Το Ρεμπέτικο, το σπουδαίο λαϊκό αυτό έργο που αγαπήθηκε και συνεχίζει να περνάει από γενιά σε γενιά, να τραγουδιέται από τις ταβέρνες μέχρι τις μεγάλες σκηνές, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, 40 χρόνια μετά τη δημιουργία του στις 3 Σεπτεμβρίου του 2023 στο Ηρώδειο. Η συγκίνηση και η αποδοχή ήταν τέτοια ώστε ακολούθησαν άλλες 4 SOLD OUT συναυλίες στην Αθήνα. Στις 2 Ιουλίου επαναλαμβάνεται για μία και μοναδική φορά στο Θέατρο Λυκαβηττού σε μια επετειακή συναυλία για το Rockwave Festival.
Ο δημιουργός:Μπροστά στα μάτια μας, ο Σταύρος Ξαρχάκος με τη «ρεμπέτικη κομπανία» του (20 μουσικούς, τραγουδιστές και ψάλτες) θα μας μεταφέρει τη συγκίνηση, τον διονυσιασμό, το φως, αλλά και τα γοητευτικά σκοτάδια των ορχηστρικών και των τραγουδιών του εμβληματικού αυτού έργου.
Ο ίδιος διευθύνει, δίνει παλμό σε τραγουδιστές και μουσικούς, αφηγείται ιστορίες της δημιουργίας του έργου, τραγουδάει το «Πρακτορείο».
Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι το ρεμπέτικο.
Σαράντα δύο χρόνια πριν, παρά τις επιθυμίες εταιρειών, επέλεξε να βρει φωνές που να ταιριάζουν σ´ αυτό που ονειρεύτηκε, φωνές με βίωμα και ιδιαίτερο χρώμα.
Έτσι και τώρα αναδεικνύει την ομαδικότητα στην παρουσίαση αυτού του έργου, δίνει τον πρώτο λόγο στην ορχήστρα του και επιλέγει τις βιωματικές φωνές της Ηρώς Σαΐα και του Ζαχαρία Καρούνη για να ερμηνεύσουν τα ιδιαίτερα και απαιτητικά τραγούδια του Ρεμπέτικου.
Εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις, βυζαντινό μέλος, χαρισματικοί μουσικοί που ερμηνεύουν μοναδικά τα ιδιαίτερα αυτά τραγούδια, προσδίδουν μια υπερβατική διάσταση στο έργο!
Όλοι μαζί παίζουν, τραγουδούν, συνθέτουν μια σύγχρονη ρεμπέτικη κομπανία, δημιουργείται η συνθήκη του ρεμπέτικου πάλκου του σήμερα, με τη σύγχρονη μουσική ματιά του Σταύρου Ξαρχάκου πάνω στο ιστορικό πλέον αυτό έργο του και μας αποκαλύπτουν, πώς τόσα χρόνια μετά, το έργο αυτό συνεχίζει να εξελίσσεται, να πρωτοπορεί και να εκφράζει τα μύχια της ανθρώπινης ψυχής.
Για την ιστορία:Ήταν το 1983 όταν o Κώστας Φέρρης σκηνοθέτησε και παρουσίασε, σε σενάριο του ίδιου και της Σωτηρίας Λεονάρδου, την ταινία «Ρεμπέτικο», μια ταινία ορόσημο, η οποία με αφορμή την πορεία μιας τραγουδίστριας του ρεμπέτικου (υπονοείται η Μαρίκα Νίνου), κατέγραψε την Ελλάδα του μεσοπολέμου, τα ρεμπέτικα, τη ζωή των καλλιτεχνών, τη ζωή στα προσφυγικά.
Για τις ανάγκες της ταινίας ο Σταύρος Ξαρχάκος δημιούργησε νέα τραγούδια φτιαγμένα με παλιά συνταγή που έδιναν την αίσθηση ότι πρόκειται για παλιά ρεμπέτικα.
Ο δίσκος ”Ρεμπέτικο” από τότε γνώρισε πολλές επανακυκλοφορίες και τεράστια αποδοχή, πούλησε περισσότερα από 250.000 αντίτυπα και έδωσε νέα ώθηση στο ρεμπέτικο.
Τα τραγούδια «Καίγομαι», «Μάνα Μου Ελλάς», «Το Δίχτυ», «Το Πρακτορείο», «Στου Θωμά», «Στης Πίκρας Τα Ξερόνησα», «Μπουρνοβολιά», «Στην Αμφιάλη», γνώρισαν ευρύτατη αποδοχή, κηρύχτηκαν διαχρονικά και έγραψαν τη δική τους αυτόνομη ιστορία. Από τότε μέχρι σήμερα άλλωστε τα έχουμε ακούσει σε άπειρες διασκευές και εκδοχές, από καλλιτέχνες όλων των ειδών, Έλληνες και όχι μόνο.
Όπως γράφει και ο Γιώργος Νοταράς στο βιβλίο του «Το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 30 χρόνων»: «Το ταλέντο του Ξαρχάκου πέτυχε κάτι μοναδικό: να γεννήσει ρεμπέτικα, με βάση όλα τα κλισέ και όλους τους δρόμους του είδους. Πήρε στα χέρια του τους ειδικούς κώδικες και τα κλειδιά και τα χρησιμοποίησε με τη μεγαλύτερη δυνατή προσήλωση και αυστηρότητα. Η ποίηση του Γκάτσου έπαιξε καταλυτικό ρόλο…»
