Οι ελληνικοί δίσκοι που θα θυμάμαι από το 2024

Αυτοί είναι οι αγαπημένοι μας ελληνικοί δίσκοι από το 2024. Ακολουθούν με χρονολογική σειρά κυκλοφορίας.

“Και λίγο οξυγόνο αρκεί για να ακουστεί πως παίζει μουσική σε άλλους πλανήτες”

Κυκλοφόρησε στις 19/01/2024 από την Black Caramel Records. Το βινύλιο κυκλοφορεί από τη Veego Records.

Δεκαετία του ’80. Πλανήτης Άρης. 14 αστροναύτες που συνειδητοποιούν ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ στο σπίτι τους και πρέπει να συνηθίσουν σε μια νέα πραγματικότητα. Η μόνη τους παρέα; Λύκοι. Ναι, λύκοι. Αυτή η ιστορία που θα μπορούσε να είναι η υπόθεση μιας επικής ταινίας φαντασίας (δίνω ιδέες στον Νόλαν τώρα), είναι η θεματική γύρω από την οποία έχει στηθεί, ο φοβερός, sci-fi δίσκος του Pan Pan και του Years of Youth, των δύο συνεργατών – μελών των Echo Tides. Ο πρώτος μήνας του 2024 με βρήκε να κλείνω τα μάτια και να ταξιδεύω σε μια διαστημική Οδύσσεια με synthesizers, σε έναν μακρινό πλανήτη, που τελικά δεν είναι και τόσο κακός – ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο η Γη, όπως κανει ξεκάθαρο “Ο μόνος παράδεισος που υπήρξε ποτέ” στο φινάλε αυτής της επικής ιστορίας.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Ροζ φώτα, Κάτι να σε ζεσταίνει, Μέρες σιωπής, Νεκρό τηλεσκόπιο.

“Είμαι ο Bob Ross εξηγώντας μια νέα παλέτα, έκανα τόσα πλατινένια φέτος που ήρθαν σε παλέτα”

Κυκλοφόρησε στις 22/02/2024 από την OffBeat Records.

Η καλή χρονιά από την αρχή φαίνεται και αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε τον Saske. Εξάλλου, το 2024 ήταν αδιαμφισβήτητα η χρονιά του. Τον Φεβρουάριο, κυκλοφόρησε το Deluxe, τον πρώτο από τους δύο (εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους) δίσκους του – τον Ιούνιο ακολούθησε το επίσης φοβερό Get Loved or Die Tryin’. Α, και τον Οκτώβριο διοργάνωσε το δικό του διήμερο φεστιβάλ στο θέατρο Λυκαβηττού, φέρνοντας μεταξύ άλλων στην Αθήνα ονόματα, όπως ο Rich the Kid και ο Βρετανός Ghetts. Εκτός απο το Saskepticism Festival, από τη σαρωτική αυτή χρόνια, εγώ κρατάω τα classics που άφησαν πίσω τους αυτοί οι δύο δίσκοι. Η αλήθεια είναι ότι, με κομμάτια όπως το 10′, το Αύριο, το Καλοκαίρι αυτό και το OULALA, μάλλον και το GLODT αξίζει μια θέση στους top ελληνικούς δίσκους για το 2024. Ωστόσο, ξεχωρίζω (για λίγο) το DELUXE. Συνεχίζω να έχω τις ενστάσεις μου, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι είτε στα πιο ωμά, hip hop κομμάτια, είτε στις πιο R&B, “pop” στιγμές του, είναι ένας εξαιρετικά καλοδουλεμένος δίσκος, με φοβερές παραγωγές, ολοκληρωμένο όραμα και αισθητική. Μόνο συναρπαστικό μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το μουσικό victory lap, που ξεκινάει με το Babar και τελειώνει με το Arc de Triomphe και ένα homage στο Mafia και το Saskepticism Vol. 1 του 2019.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Mixed by Erry, Shiesty Mask, Go!, Arc de Triomphe.

Κυκλοφόρησε στις 28/03/2024 από την Stay Independent.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να εκτιμήσεις τον Εθισμό. Η προσωπική του πορεία είναι για εμένα ο πρώτος και κύριος λόγος, με τη συμβολή του στην εξέλιξη της ελληνικής σκηνής με διαμαντάκια όπως το Millennialls, να ακολουθεί. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτά τα δύο μάλλον είναι αλληλένδετα, βεβαια. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να βλέπεις έναν καλλιτέχνη να μιλάει για όλα εκείνα που μας απασχολούν, να εκφράζεται αυθεντικά και ελεύθερα και να αγωνίζεται για όλα εκείνα τα “μεγάλα” που αξίζουν σε αυτή τη ζωή – όχι τα μεγάλα checks ή τη μεγάλη ζωή, αλλά για τα πραγματικά μεγάλα, όπως την αλληλεγγύη, την αίσθηση του συλλογικού, σε έναν κόσμο που προσπαθεί να μας πείσει ότι είμαστε μόνοι μας. Εγώ ούτε ακριβώς Millennial είμαι, ούτε και “παιδί του 2000”, βρίσκομαι κάπου στο μεταίχμιο, ανάμεσα σε δύο γενιές που όμως ξέρω πως μοιράζονται ένα κοινό: την δύναμη να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. Και αν κάνει κάτι το Millenialls είναι να μας δίνει ξανά και ξανά την έμπνευση να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Η ευκαιρία μου, Blue Jeans, Revanche

“Μα εσύ είσαι ταξίδι χωρίς προορισμό”

Κυκλοφόρησε στις 28/03/2024.

Το ότι δύο Μαρίνες θα ταρακουνουσαν την ελληνική μουσική δεν ήταν στο bingo card μου για φέτος. Η μία από τις δύο ήταν φυσικά η Μαρίνα Σπανού, το κορίτσι που έντυσε τις ανοιξιάτικες βόλτες μας στις γειτονιές της Αθήνας και το καλοκαίρι μας στα ελληνικά νησιά, με το πιο ταιριαστό soundtrack – αν πεις ότι δεν σου κόλλησε έστω και μια φορά φέτος το Ταξίδι, δεν θα σε πιστέψω. Αμέσως μετά το τρυφερό “25 τετραγωνικά”, η Μαρίνα Σπανού έγραψε τη δική της “Κασέτα για τον δρόμο”, την πιο ώριμη δουλειά της, από την οποία όμως δεν λείπει η ειλικρίνεια, η τρυφερότητα και ο ρομαντισμός που τη χαρακτηρίζουν. Από τους δίσκους που δικαίως έγιναν viral.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Ταξίδι, Εισιτήριο για Τήνο, Γράμμα

“Θα σου χτίσω ένα σπιτάκι στο βουνό και ας μην είναι στο βουνό”

Κυκλοφόρησε στις 26/04/2024.

“Ο Κήπος”, ο δίσκος – συνεργασία της Νεφέλης Φασούλη με τον φοβερό συνθέτη και κιθαρίστα Αντώνη Απέργη, ήταν από τους αγαπημένους μου δίσκους της χρονιάς και σκέψου ότι τον ανακάλυψα εντελώς τυχαία στο Spotify, ψάχνοντας να ακούσω το Phases (τον επίσης εξαιρετικό jazz δίσκο της Νεφέλης). Ο “Κήπος” λοιπόν είναι ένας αναζωογονητικά φρέσκος λαϊκός δίσκος, που πιστεύω ότι δεν αναγνωρίστηκε όσο του αξίζει. Δεν πειράζει όμως, όποιος αγαπά το καλό, ελληνικό τραγούδι θα το εκτιμήσει. Η ίδια η Νεφέλη, πάντως, έχει περιγράψει τον “Κήπο” ως «αντίδοτο για την πραγματικότητα, μίαν όαση για όσους δεν αντέχουν την ζωή όπως είναι» και θα συμφωνήσω. Τουλάχιστον, εμένα με ταξίδεψε σε άλλες δεκαετίες, ή μάλλον καλύτερα σε έναν άλλο κόσμο που δεν έχει ακόμα έρθει, έναν κόσμο που είναι πιο αγνός, πιο ευαίσθητος, στον οποίο είμαστε ελεύθεροι να ακούμε τη μαγευτική φωνή της Νεφέλης, χωρίς έγνοιες, “στο βουνό κι ας μην είναι στο βουνό”. Ακόμη και τώρα, τόσους μήνες μετά, ακούω το Όλες μου οι αλήθειες και οι εικόνες που ζωγραφίζει το μυαλό μου με ταξιδεύουν στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου. Ήταν πράγματι το καταφύγιο μου για το 2024.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Όλες μου οι αλήθειες, Πρόσωπο Δικό μου, Μωρία

“Λέτε μόνο, μόνο λέτε”

Κυκλοφόρησε στις 14/05/2024 από την Golden Records & Minos EMI.

Η δεύτερη Μαρίνα που ταρακούνησε τον κόσμο μας φέτος είναι η Μαρίνα Σάττι. Μετά από την πιο πολυσυζητημένη ελληνική συμμετοχή των τελευταίων ετών στην Eurovision (και ο λόγος που άνοιξα τηλεόραση για να δω Eurovision μετά από άπειρα χρόνια), η Μαρίνα κυκλοφόρησε ένα E.P. που οριακά μας έκανε να ξεχάσουμε το Zari. Πώς να το πω ψύχραιμα; Ο,τι ήταν το Brat για τον πλανήτη, ήταν το P.O.P για την Ελλάδα (και όχι μόνο, υπενθυμίζω ότι Ο Fantano συμπεριέλαβε το P.O.P στα καλύτερα EP της χρονιάς). Μιλάμε δηλαδή για ένα cultural reset, από τα λίγα. Από το “Στην υγειά μας” (που έγινε το ιδανικό soundtrack για τα πανηγύρια στο χωριό), μέχρι το ανατριχιαστικό “Αχ Θάλασσα” και φυσικά τον αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή του EP το “Mixtape” (10 λεπτά καθαρής μαγείας), αυτός ο δίσκος τα είχε όλα. Η Μαρίνα έπλεξε μέσα σε λίγα κομμάτια ένα μωσαϊκό της σύγχρονης Ελλάδας, και τα χώρεσε όλα: επικό ΛΕΠΑ, Έφη Θώδη, απολαυστικές ρίμες, κολλητικα ad libs και φυσικά μια απάντηση σε όσα ακούστηκαν από τα τηλεοπτικά πάνελ για το Zari. Οι “αντιδράσεις” μετά την κυκλοφορία του P.O.P ήταν φυσικά εξίσου απολαυστικές.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Αχ Θάλασσα, Mixtape, LALALALA

Το 2024, ο Εισβολέας έκλεισε 25 χρόνια πορείας στη μουσική και αν το καλοσκεφτείς λίγοι έχουν καταφέρει μέσα σε αυτά τα χρόνια, να εξελίξουν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και έναν ολόκληρο ήχο. Αυτό που έκανε ο Εισβολέας, δηλαδή, πηγαίνοντας ένα τεράστιο βήμα παραπέρα, μπλέκοντας τις ρίμες τουε βαλκάνιους, ελληνικούς ρυθμούς σε ένα είδος τόσο χαρακτηριστικό, που μόνο ‘δικό του’ μπορείς να το πεις. Αυτόν τον ήχο τον ακούσαμε και στον προηγούμενο δίσκο του, Λιάκος Vs Εισβολέας, φέτος όμως, στη Βιομηχανία των Ηλιθίων, το τελειοποίησε σε ήχο, αλλά και περιεχόμενο. Ένας δίσκος με ολοκληρωμένο όραμα, αρχή-μέση-τέλος, που μέσα από 11 τραγούδια – ‘κεφάλαια’ σε μορφή αφήγησης, περιγράφει λίγο λίγο την ελληνική πραγματικότητα.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Βουντού, Με 400 βασικό, Εμείς Παλιά

“I’m writing for your past self for the few who read these lines trying to convince you to keep your grasp on life”

Κυκλοφόρησε στις 17/05/2024.

Ένα χρόνο μετά το πρώτο του EP με τους Amalia and the Architects και τρία χρόνια μετά το τόσο ξεχωριστό “Love is in my Room” – που κάπως κατάφερε και φέτος να τρυπώσει στα αγαπημένα μου τραγούδια της χρονιάς σύμφωνα με το Spotify – ο 26χρονος μουσικός κυκλοφόρησε φέτος τον πρώτο, ολοκληρωμένο του δίσκο. Με τίτλο “Amalia???”, ο δίσκος αποτελείται από 10 πολύ ξεχωριστά τραγούδια και ο Αμαλία παραδίδει την πιο ολοκληρωμένη και ώριμη δουλειά του. Σε μια συζήτησή μας στη μέση της χρονιάς, μου είπε ότι η μουσική τον βοήθησε να σταθεί σε αυτόν τον κόσμο και ελπίζει να μπορεί να κάνει κι αυτός το ίδιο. Εγώ είμαι σίγουρη.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Between Us (Nothing Ever Happened), Say We’ve Had a Fire, To Survive ’19

“Α-Γ-Α-Π-Η, μόνο αυτό θα χρειαστεί”

Κυκλοφόρησε στις 17/05/2024 από τη Sky Vector Music. Το βινύλιο κυκλοφορεί από την Inner Ear Records.

Ο Κ. Βήτα μού χάρισε φέτος μερικές από τις πιο όμορφες μουσικές στιγμές. Από τον Κήπο του Μεγάρου μέχρι τον Σταυρό του Νότου, κάθε συνάντηση μου με τη μουσική του με γέμισε ζωή. Όπως έκανε και ο δίσκος του, με τίτλο “Το Χέρι”. Χέρι βοηθείας, χέρι φιλικό και συμπονετικό, ένα χάδι που ήταν εκεί στα ακουστικά μου, κάθε φορά που το είχα ανάγκη. Δεν έχω πολλά περισσότερα να πω, είναι ένας κλασικός Κ. Βήτα δίσκος, πρωτοποριακός, φρέσκος, βαθύς, ουσιαστικός και τον εκτιμας με κάθε ακρόαση και περισσότερο.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Κάτοψη, Ο Άνθρωπος Ορίζοντας, Πλειάδες

Κυκλοφόρησε στις 31/05/2024 από την Inner Ear Records.

Όταν βλέπεις τον τίτλο “Πολύ καλή στα πάρτυ”, λες αυτός θα είναι ένας δίσκος γεμάτος χορευτική fun μουσική για παρτι, σωστά; Εγώ τουλάχιστον αυτό νόμιζα και η πρώτη γεύση που είχα πάρει από τον δίσκο μέσα από το μπιτάτο “Όλα τα πάρτυ του κόσμου” ήταν ακριβώς αυτό. Βέβαια, αν ξέρεις την Nalyssa Green, ξέρεις ότι δεν μένει ποτέ στην επιφάνεια και πάντα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό. Εγώ, αν και προίδεασμένη, σίγουρα δεν είχα προετοιμαστεί για αυτά τα 11 αυτά κομμάτια. Το πρώτο τραγούδι, Όλα Άμμος και η εφιαλτική (ή ονειρική;) εικόνα που ζωγραφίζει, ήταν η ιδανική εισαγωγή. Αμέσως έρχεται και το ομώνυμο με τον δίσκο κομμάτι για να σου κάνει ξεκάθαρο ότι αυτός ο δίσκος είναι για όλους εμάς που νιώθουμε “πλήρως μόνοι μέσα στον συνωστισμό”, που νιώθουμε να μας ρουφάει η άμμος, που μπορούμε όμως να κάνουμε τις κόκκινες πληγές, κίτρινες σαν τον ήλιο. Παρ’ όλο που αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος δίσκος για πάρτι, το Nail Salon και το Όλα τα πάρτυ του κόσμου, μπήκαν εύκολα στην party playlist μου.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Όλα Άμμος, Έλα πιο κοντά, Όλα τα πάρτυ του κόσμου

“Και δεν είμαι άλλο μπάλωμα, ζω για μένα κι όχι για άλλονα. Ως τα σύννεφα απλώνομαι, για κανεναν δεν διπλώνομαι”

Κυκλοφόρησε στις 23/05/2024 από την Cobalt Music

Τέσσερα χρόνια μετά την τόσο καθοριστική – για εκείνους αλλά και για εμάς – Εποχή του Θερισμού, το φοβερό και τρομερό τρίο των Νατάσσα Μποφίλιου, Θέμη Καραμουρατίδη, Γεράσιμου Ευαγγελάτου, επέστρεψε φέτος με νέα δισκογραφική δουλειά, με τίτλο Κάτι Καίγεται. Αυτόν τον δίσκο θυμάμαι πως τον άκουσα χωρίς να πάρω ανάσα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μέσα στη χρονιά επανήλθα ξανά και ξανά στον δίσκο αυτό και κάθε φορά έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται πόσο φοβερό κατόρθωμα είναι να μιλάς στο κοινό σου, με την ίδια συνέπεια μετά από τόσα χρόνια, ενώ παράλληλα κάνεις μια καινούρια πρόταση, ξεφεύγεις από τα παλιά, επανεφευρίσκεις αυτό που κάνεις. Πλέον, νομίζω, έχω καταλήξει στο γιατί με άγγιξε τόσο. Αυτός είναι ένας δίσκος για εσένα που έχεις νιώσει πολλές φορές εύθραυστος, αλλά δεν το βάζεις κάτω. Είναι για όλους εκείνους που είτε ψάχνουν, είτε έχουν ήδη βρει τη δύναμη μέσα τους. Και αν κρατώ κάτι για το 2025 είναι πως δεν λέει να γίνεσαι μπάλωμα για κανέναν. Η ευτυχία κρύβεται στο να ζεις αληθινά, αυθεντικά και ελεύθερα.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Κάτι Καίγεται, Το Μπάλωμα, Έσπασε

“Ο νέος Bloody θα ‘ναι πιο καλός κι από παλιός”

Κυκλοφόρησε στις 30/05/2024 από την Minos EMI.

Έναν ακριβώς χρόνο μετά τα Φθηνά Tricks, ο Bloody Hawk κυκλοφόρησε φέτος το σίκουελ του εκπληκτικού αυτού δίσκου – που ήταν ανάμεσα στους αγαπημένους μου εκείνη την χρονιά. Με τίτλο, Φθηνά Tricks 2, ο δίσκος ξεκινάει με μια σαφή αναφορά στον προκάτοχό του από την πρώτη κιόλας μελωδία, όπου ακούμε το γνώριμο “Ήταν όλα ένα κόλπο” που μας στοίχειωσε στο “Φάντασμα”, ενώ λίγα δευτερόλεπτα λεπτά η φωνή του Mad Clip ραπάρει “Δεν θα πεθάνω φτωχός” – λες και δεν ήταν ήδη αρκετά ψαρωτικό το “Κρίμα”. Το πρώτο κομμάτι αυτό δίνει τον τόνο για έναν δίσκο εξίσου δυνατό με αυτόν που είχαμε ακούσει πέρσι. Απόδειξη, κομμάτια όπως το “Βαλαωρίτου”, το οποίο με έκανε για ακόμη μια φορά να σκέφτομαι ότι ο Mateos Nps πρέπει να είναι μάγος, γιατί δεν γίνεται να φτιάχνει τέτοια απίστευτα beats. Όλος ο δίσκος κυλάει κάπως έτσι, με φοβερά beats, εθιστικά flow, άψογος στίχους – όλα αυτά χαρακτηριστικά του Bloody εδώ και χρόνια.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Κρίμα, Βαλαωρίτου, Τροχόσπιτο Freestyle, Σούπερ μάρκετ.

Κυκλοφόρησε στις 12/06/2024.

Το 2024 κυκλοφόρησε ο 4ος ολοκληρωμένος δίσκος των Fundracar, που ήρθε 4 χρόνια μετά το Alpha Frequency – “αααα τα funds” στιγμή όταν κατάλαβα τον τίτλο του δίσκου. Το “4.4.4” είδε τους Fundracar να εξελίσσουν την μαγική συνταγή τους μέσα από φρέσκα κομμάτια και συνεργασίες, με τον ΝΤΜ για την “Αποκάλυψη”, τον Harito για το “Κάτι έχει συμβεί” και τους Zoro, Septimo για το ρεμίξ του Amanitas. Ωστόσο, το highlight αυτού του δίσκου ήταν για εμένα το καταιγιστικό “Καλησπέρα Κυρ Αννίτα μου”, ένα άκρως φαντρακαρικό κομμάτι, αλλά και το φινάλε που ανήκει στο επικά λαϊκό “Υπερβολές” και το “Πόσο σ’αγαπώ” – άλλη μια έκπληξη.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Αποκάλυψη, Καλησπέρα κυρ Αννίτα μου, Υπερβολές

“Ξένος είν’ κι αυτός που λέει φύγε από ‘δω ξένε, δεν ανησυχώ γιατί κι εδώ υπάρχουν ντομπροι Γραίκε”

Κυκλοφόρησε στις 10/10/2024

Άλλο ένα δυνατό EP σε αυτή τη λίστα, αυτή τη φορά από τον OG τραμπέτη της ελληνικής μουσικής σκηνής. Μετά το εξαιρετικό ΘΡΑCΟC (αναμφισβήτητα έναν από τους καλύτερους δίσκους της περασμένης χρονιάς), ο ΝΤΜ (κατά κόσμον Kevin Ansong) παραμένει θρασύς και συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε με τον Odydoze. Μέσα από πέντε νέα τραμπέτικα κομμάτια, ο ΝΤΜ επεκτείνει το σύμπαν του τραμπέτικου, κρατώντας το επίπεδο υψηλό, από άποψη παραγωγής, με πρωτότυπα beats, θρασείς στίχους, άφθονο κλαρίνο και μπουζούκι. Μακάρι ο ΝΤΜ να μη χάσει ποτέ το θράσος του,να πειραματίζεται ελεύθερα για να απολαμβάνουμε κι εμείς τέτοιες δουλειές.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Δύο Αλάνια στο Trap, Kapos Allios Vol. 11, Ο Θρασύς

Κυκλοφόρησε στις 25/12/2024

Πριν από δύο χρόνια, οι Bonnie Nettles είχαν ανοίξει ένα live των Fundracar στο Gagarin και αν θυμάμαι ακόμα κάτι από το act τους αυτό είναι η αστείρευτη ενέργεια και η ορμή που μόνο μια μπάντα που νιώθει ακόμα τον ενθουσιασμό μπορεί να σου δώσει. Την επόμενη ημέρα είχα βάλει να ακούσω το ντεμπούτο τους και ο psychedelic ήχος τους πολύ με είχε ιντριγκάρει. Το “The Bonnie Nettles” του 2022 ήταν φυσικά πολύ καλό (τι φοβερό τραγούδι το Already In), αλλά του έλειπε μια ωριμότητα, μια σιγουριά που εγώ βρήκα στο First In / First Out, έναν δίσκο με αρχή, μέση και τέλος που κάνει ξεκάθαρη την μουσική τους ταυτότητα και δείχνει ότι παρόλο που το συγκρότημα έχει κατασταλάξει στον ήχο του, διατηρεί την ορμή και τον ενθουσιασμό του, παραδίδοντας έτσι ένα ολοκληρωμένο και φρέσκο δίσκο.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Fed Up, Be Careful, Shine on ’84

“No offence, μπορείς να είσαι όποιος θες
Αλλά ο επόμενος ΛΕΞ θα είναι ο επόμενος ΛΕΞ”

Κυκλοφόρησε στις 22/11/2024 από την Stay Independent.

Νομίζω ότι χωρίς υπερβολές, ο πιο πολυσυζητημένος δίσκος της χρονιάς ήταν το ΓΤΚ του ΛΕΞ – και δικαίως. Δυο και κάτι χρόνια μετα την ιστορική συναυλία του στο Γήπεδο του Πανιωνίου, που “σύστησε” τον ίδιο, αλλά και την ελληνική χιπ χοπ κουλτούρα σε μίντια, δημοσιογράφους, πανελίστες που έμοιαζαν να αγνοούν μια ολόκληρη γενιά, ο ΛΕΞ κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο – ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτή την περίοδο και κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρο ακριβώς γιατί είναι στην κορυφή του game. Ο δίσκος αποτελείται από εννιά τραγούδια – και όλα τους αξίζουν τη θέση τους εκεί. Μέσα από αυτά τα τραγούδια απαντάει σε κάθε Πορτοσάλτε με τους “άθλιους” (για εκείνους) στίχους του, ενώ μεταφέρει την ελληνική πραγματικότητα – την πραγματική πραγματικότητα, του λαού, όχι εκείνη των δήθεν φραγκάτων ράπερς, που έχουμε βαρεθεί να ακούμε. Ο ΛΕΞ κάνει ραπ για την κοινωνία και κουβαλάει την κουλτούρα. Τόσο απλά.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: 3000 Στροφές, Cognac, Νυχτερίδες, Μωβ Βροχή

“Δεν πειράζει που δεν θα το πιάσουν ποτέ, ποια είμαι, πώς ζω και πώς ντύνομαι”

Κυκλοφόρησε στις 29/11/2024 από την Kiki Music / Minos EMI

Η αλήθεια είναι ότι η Τάμτα δεν σταματά να μας εκπλήσσει τα τελευταία χρόνια. Δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα pop stars που τολμούν τέτοια στροφή στον ήχο και την εικόνα τους, που παρουσιάζουν το όραμά τους, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς να τους νοιάζει αν θα είναι “εύπεπτο”. Αυτό, δηλαδή, που κάνει η Τάμτα, με αποκορύφωμα το Identity Crisis – ένα κεφάλαιο που εξέλιξε με την νέα δισκογραφική δουλειά της, με τίτλο “The Villain”. Μέσα από έξι fun, χορευτικά, άκρως confident κομμάτια (ΧΑΙ5-V, Khorumi, Anakata, Copy, BYE, ΝΑΙ), η Τάμτα είναι αναπολογητικά ο εαυτός της, αγκαλιάζει τη σκοτεινή πλευρά της και συνθέτει το απόλυτο empowering feel-good soundtrack.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Khorumi, Ανακατα, BYE

“My inner menace strikes me down, but it’s too soon. I’ll be hanging there for you”

Κυκλοφόρησε στις 06/12/2024

Πρωταγωνιστής σε δύο από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις των τελευταίων δύο ετών, το Brokeback Mountain και το Μια άλλη Θήβα, ο Δημήτρης Καπουράνης, εκτός από εξαιρετικός ηθοποιός, είναι και μουσικός. Μαζι με τους τα αδέρφια Πέτρος (rhythm guitar) και Γιάννης Πανηγυράκης (lead guitar), ο Χρήστος Κλαριδόπουλος (bass) και ο Αλέξανδρος Σταθάκης (drums) αποτελούν τους Cosmonuts, ένα συγκρότημα που εγώ ανακάλυψα πέρσι σε ένα live τους στο ΚΠΙΣΝ – και μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Με τον ίδιο ενθουσιασμό, λοιπόν, περίμενα το ντεμπούτο τους, που κυκλοφόρησε πριν λίγες εβδομάδες με τον τίτλο Cosmic Anthology. Παρ’ όλο που πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους, φαίνεται ότι έχουν βάλει πολλή σκέψη στην επιλογή των κομματιών για να αντιπροσωπεύει την ευρεία γκάμα τους, τις επιρροές και τους πειραματισμούς τους. Έτσι μαζί με τις hard rock στιγμές, υπάρχει και το πιο αργό, συναισθηματικό Broken, μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, σε έναν πολύ όμορφο δίσκο, που προσωπικά με ταξίδεψε σε μια άλλη εποχή, που το rock n roll μεσουρανούσε. Υπέροχος αγγλόφωνος στίχος, αναζωογονητικός rock ήχος και ανυπομονούμε να ακούσουμε κι άλλα από τους Cosmonuts.

Τα αγαπημένα μου κομμάτια: Cosmic Anthology, Menace, Inevitable