Χρήστος Σπανός: «Δεν μου αρέσει που στο επάγγελμα του ηθοποιού δεν υπάρχει αξιοκρατία» (vid)

Για το επάγγελμα του ηθοποιού που έχει επιλέξει να ακολουθήσει στη ζωή του, για τις ωραίες αλλά και τις πιο «κακές» στιγμές του, μίλησε ο Χρήστος Σπανός στο «Πάμε Δανάη» και τον Γιώργο Κρικοριάν. «Πρέπει να το θέλεις πάρα πολύ για να κάνεις αυτή τη δουλειά και να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Εγώ στην αρχή έλεγα πως θέλω να γίνω δικηγόρος, μου άρεσε η νομική αλλά μετά είδα πως έχει κοινά στοιχεία με την υποκριτική. Και στα δύο έχεις κοινό από κάτω, προσπαθείς να πεις μια αλήθεια, να πείσεις κάποιους. Όταν τελικά είπα στους γονείς μου ότι θα γίνω ηθοποιός δεν τους άρεσε. Όταν δεν ξέρεις τη δουλειά είναι λογικό να φοβάσαι». 

«Στο επάγγελμά μου αυτό που δεν μου αρέσει είναι όταν κάποιος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη θέση του, σε υποτιμά για να ανυψωθεί ο ίδιος και γενικά ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία. Βλέπεις ανθρώπους να κάθονται σε καρέκλες που δεν έχουν τα φόντα για να βρίσκονται σε αυτές. Όταν κάθεσαι σε μια καρέκλα και έχεις τα φόντα δεν έχεις έπαρση». 

«Δεν μπορώ να μην είμαι δίπλα της. Όταν με χρειάζεται είμαι εκεί. Στην αρχή της συνεργασίας μας ήταν λίγο περίεργο γιατί εκείνη κυρίως δεν μπορούσε να διακρίνει αν αυτό που της λέω της το λέω ως πατέρας ή συνεργάτης. Για εμένα ήταν πιο εύκολο. Όσο περνάει ο καιρός αρχίζει και το αντιλαμβάνεται. Αν και είμαστε και οι δύο πολύ εκρηκτικοί χαρακτήρες, μπορούμε να τσακωθούμε για ‘ψύλλου πήδημα’». 

«Μια χρονιά στην Επίδαυρο με το Εθνικό Θέατρο που έπαιζε ο Πάνος Βλάχος, είχα κατέβει κι εγώ γιατί η γυναίκα μου έκανε τη μουσική διδασκαλία. Όταν τελείωσε η παράσταση πήγαμε στα καμαρίνια. Ήρθαν τότε κάτι κυρίες και μου είπαν ‘συγχαρητήρια κύριε Βλάχο’. Τους είπα τότε ότι δεν ήμουν εγώ και τους έδειξα το καμαρίνι του Πάνου. Τους το χάλασα. Μετά από λίγο πάλι τα ίδια. Μέχρι να φτάσω στο πάρκινγκ του θεάτρου δεχόμουν συγχαρητήρια και εκεί άρχισα να λέω ‘ευχαριστώ πολύ’. Πάνο μου να παίζεις ωραίους ρόλους να δέχομαι εγώ συγχαρητήρια», είπε αστειευόμενος.