MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
08
ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΝΕΑ

Γιώργος Λάνθιμος και Κατερίνα Σακελλαροπούλου υπέρ της διάσωσης των ιστορικών σινεμά της Αθήνας

Μπροστά στον κίνδυνο αφανισμού των ιστορικών κινηματογράφων Ιντεάλ και Άστορ, προστίθενται νέες, με ειδική βαρύτητα, φωνές που ζητούν την διάσωση τους μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως διατηρητέων μνημείων – κατά χρήση.

Monopoli Team

Μπροστά στον κίνδυνο αφανισμού των ιστορικών κινηματογράφων Ιντεάλ και Άστορ, προστίθενται νέες, με ειδική βαρύτητα, φωνές που ζητούν την διάσωση τους μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως διατηρητέων μνημείων – κατά χρήση.

Ο πολυβραβευμένος Έλληνας διεθνής σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος σε βίντεο που δημοσίευσε νωρίτερα κάνει έκκληση στους αρμοδίους φορείς να πράξουν τα δέοντα.

“Θα ήθελα να προσθέσω κι εγώ τη φωνή μου σε όσες τον τελευταίο καιρό εκφράζουν την ανησυχία τους για τον αφανισμό ιστορικών κινηματογράφων από το κέντρο της Αθήνας […] και να εκφράσω τη συμπαράσταση μου στην προσπάθεια για να διασωθούν. Θεωρώ ότι είναι αυτονόητο να καταλαβαίνουμε την αξία τους κοινωνικά και πολιτιστικά στο κέντρο μιας τέτοιας πόλης” ανέφερε μεταξύ άλλων o σκηνοθέτης σε βίντεο της Feelgood Entertainment.

Την ίδια ώρα, η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου τάσσεται υπέρ της προστασίας τους, κάνοντας λόγο στο μήνυμα της για την ερημοποίηση της Αθήνας. «Η ερημοποίηση της Σταδίου μας πληγώνει» αναφέρει. «Το καμένο κτίριο που στέγαζε τον «Απόλλωνα» και το «Αττικόν» παραμένει τραύμα ανεπούλωτο στον αστικό ιστό. Το «Ideal», το «Άστορ», η «Ίριδα» κινδυνεύουν. Χάνουμε κινηματογράφους που μας μύησαν στα «μυστικά του σινεμά σαν της ποιήσεως τη μαγεία», όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος, γνωρίζοντάς μας μεγάλους δημιουργούς, που απόσταξαν στις εικόνες τους τη λυρική ουσία της ζωής. Χάνουμε τη μυσταγωγία της αίθουσας, τη γοητεία της συλλογικής εμπειρίας. Χάνουμε χώρους που δεν ήταν απλώς αίθουσες προβολής, αλλά κιβωτοί πολιτισμού».

Το ζήτημα έχει πάρει ήδη μεγάλες διαστάσεις – παρά την ελλειμματική κάλυψη του από τα συστημικά μέσα – την ώρα που τα συναρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος – Ενέργειας και Πολιτισμού κωλυσιεργούν ή σωπαίνουν. Πάντως, στο ψήφισμα στήριξης για την διάσωση του σινεμά οι υπογραφές των πολιτών έχουν ξεπεράσει τις 14.000 και συνεχίζει να αυξάνεται σε συνέχεια της μαζικής προσέλευσης στήριξης στο κάλεσμα της περασμένης Κυριακής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΝα κηρυχθεί διατηρητέα η χρήση των ιστορικών σινεμά Ιντεάλ και Άστορ12.09.2018

Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση της προέδρου της Δημοκρατίας:

“Περπατώντας συχνά στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και ζώντας στην καρδιά του, βρίσκομαι συχνά μπροστά σ’ ένα παράδοξο: μια πόλη με πυκνή, πλούσια ιστορία και λαμπρά αρχαία μνημεία, να είναι ταυτόχρονα μια πόλη που κινδυνεύει να χάσει τη μνήμη της, ή ακριβέστερα, μια πόλη που επείγεται να εξαλείψει τα νεότερα μνημονικά της ίχνη, μαζί με τις αξίες που φέρουν, αξίες αισθητικές, πολιτισμικές, κοινωνικές.

Η ερημοποίηση της Σταδίου μας πληγώνει. Το καμένο κτίριο που στέγαζε τον «Απόλλωνα» και το «Αττικόν» παραμένει τραύμα ανεπούλωτο στον αστικό ιστό. Το «Ideal», το «Άστορ», η «Ίριδα» κινδυνεύουν. Χάνουμε κινηματογράφους που μας μύησαν στα «μυστικά του σινεμά σαν της ποιήσεως τη μαγεία», όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος, γνωρίζοντάς μας μεγάλους δημιουργούς, που απόσταξαν στις εικόνες τους τη λυρική ουσία της ζωής. Χάνουμε τη μυσταγωγία της αίθουσας, τη γοητεία της συλλογικής εμπειρίας. Χάνουμε χώρους που δεν ήταν απλώς αίθουσες προβολής, αλλά κιβωτοί πολιτισμού. Καθώς αποκόπτονται, ένας ένας, από το σώμα της πόλης, όπως εξάλλου και άλλοι, ιστορικοί τόποι συνάθροισης, παλιά καφενεία ή εστιατόρια που κάποτε αποτέλεσαν πυκνωτές της αθηναϊκής πνευματικής ζωής, χάνεται, σταδιακά, και η μνήμη της πόλης.

Όταν αναφέρομαι σε απώλεια μνήμης δεν μιλώ για μνήμη ιστορική, αλλά για ζώσα μνήμη, μνήμη βιωμένη, παρούσα στον τρόπο που ζούμε το παρόν και σχεδιάζουμε το μέλλον. Μνήμη που δεν έχει σχέση με την στειρότητα ή την καθήλωση της νοσταλγίας, αλλά με την ικανότητα αναδημιουργίας του παρελθόντος με βάση τις δυνατότητες του σήμερα και τις υποσχέσεις του αύριο. Γιατί η υποδοχή του μέλλοντος δεν σημαίνει ρήξη με ό,τι προϋπήρξε, αλλά εγγραφή στη συνέχεια. Δεν σημαίνει απάλειψη των ιχνών του παρελθόντος, αλλά ένταξή τους σε μια αστική εμπειρία που πλουτίζει από την παρουσία τους.

Η πόλη, κάθε πόλη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός σε συνεχή μεταμόρφωση, όπως και οι άνθρωποι που την κατοικούν. Αναζητεί όμως πάντοτε τις σταθερές της. Τα τοπόσημά της. Κι αυτά δεν είναι μόνο τα μνημεία της. Είναι τα σπίτια, τα καφενεία, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα, οι κήποι, οι πλατείες της, ό,τι, δηλαδή, προσδίδει σε μια πόλη ταυτότητα, ό,τι περιέχει την ιστορία των ανθρώπων, των αναζητήσεων, των παθών και των προσδοκιών τους, ό, τι συνέχει τους κατοίκους της. Αν κοπεί αυτό το ενοποιητικό νήμα, η πόλη χάνει τον άξονά της και ο καθένας από μας τη σύνδεση με τα ίδια του τα βιώματα”

Περισσότερα από Cine News