Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου, νέος κύκλος παραστάσεων στο ΠΛΥΦΑ
Το πολιτικά αιχμηρό και εξαιρετικά επίκαιρο έργο του Εντουάρ Λουί, «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», σε σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη, επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ με νέο κύκλο παραστάσεων.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά από το «Αντόνιο ή το μήνυμα» της Λούλας Αναγνωστάκη, μία παράσταση που έτυχε μεγάλης αποδοχής, η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ με το αιχμηρό έργο του Εντουάρ Λουί «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
«Κάθε μέρα, όταν πλησίαζα στον δρόμο μας, σκεφτόμουν το αυτοκίνητό σου και ευχόμουν από μέσα μου: κάνε να μην είναι εκεί, κάνε να μην είναι εκεί, κάνε να μην είναι εκεί.»
Λίγα λόγια για το έργο
Το αυτοβιογραφικό «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» είναι το τρίτο βιβλίο του Εντουάρ Λουί, το οποίο κυκλοφόρησε το 2018 – στην Ελλάδα το 2020 από τις Εκδόσεις Αντίποδες – και αφηγείται την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση μαζί του, σε μια συνθήκη βίαιη και για τους δύο, καθώς «ο πατέρας στερείται τη δυνατότητα να αφηγηθεί την ίδια του τη ζωή και ο γιος θα ήθελε μια απάντηση που δεν θα λάβει ποτέ.» Εκτός, όμως, από μια προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» στις κυβερνήσεις και την κυρίαρχη πολιτική που για τους έχοντες είναι «ζήτημα αισθητικής», ενώ για τους μη έχοντες «ζήτημα ζωής και θανάτου».
«Είμαστε αυτό που δεν κάναμε, επειδή ο κόσμος ή η κοινωνία μας εμπόδισαν.»
Λίγα λόγια για την παράσταση
Δύο αεικίνητοι ηθοποιοί επί σκηνής, ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Διονύσης (Ντένης) Μακρής, ξεκινούν την ιστορία στο εδώ και τώρα, δανείζονται τη ματιά ανθρώπων που τη βίωσαν, μπαίνουν μέσα στα περιστατικά και προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τις εικόνες, ταξιδεύοντας σε αναμνήσεις από όσα συνέβησαν, όσα δεν συνέβησαν και όσα θα μπορούσαν να συμβούν. Βουτώντας στις μνήμες, έρχονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αποδοχής, με τη σεξουαλικότητα και τη βία, με το ειδικό που γίνεται γενικό, με το προσωπικό που οδηγεί στο κοινωνικό και την πολιτική που μας αφορά προσωπικά.
«[…] τίποτα δεν ήταν πια βίαιο, γιατί τη βία δεν την ονόμαζες βία, την ονόμαζες ζωή, δεν την ονόμαζες, ήταν εκεί, ήταν.»
Ακολούθησε το Monopoli.gr και στο instagram!
Ακολουθήστε το Monopoli.gr στο Google News για όλες τις Ειδήσεις της ημέρας
- Αθήνα
