Ο Asaf Avidan έρχεται στο Ηρώδειο στις 22 Σεπτεμβρίου 2022 και φέρνει έναν μουσικό κόσμο που είναι γήινος, πραγματικός, γεμάτος κανονική ζωή και γι αυτό εξωπραγματικά μαγικός. Έρωτες γεννιούνται, ανθίζουν, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται αλλιώς, η μοναξιά σε καταπίνει για να πάρεις την αμέσως επόμενη αναπνοή λουσμένος στο φως, αδιέξοδα βρίσκουν μπροστά τους ανοιχτές πόρτες και παράθυρα στην θάλασσα.
Με ένα από τα πιο διαπεραστικά φαλτσέτα, το θεατρικό του βαρύτονο, το διάσημο ανδρόγυνο παιχνίδι του, τις τόσες πολλές τεχνικές και συναισθήματα, τη φωνή που φωνάζει ψυχή, από τις πιο ιδιαίτερες στην ιστορία της ποπ και ροκ μουσικής που έχει γραφτεί ότι θυμίζει αυτές της Janis Joplin, της Nina Simone και του Jeff Buckley, o Asaf Avidan κάνει την ζωή του τραγούδια από αυτά που στοιχειώνουν τις ζωές όλων μας. Με ιστορίες και στίχους απόλυτα προσωπικούς, ποιητικούς και αφαιρετικούς ανοίγει έναν μουσικό κόσμο ελεύθερο να ταυτιστείς και να χωρέσεις τις δικές σου ιστορίες.
Μια μοναδική εμπειρία από αυτές που ζεις μια φορά γιατί η επόμενη δε θα είναι ποτέ ίδια.
Λίγα λόγια από τον Asaf Avidan«Μου είπατε “ευχαριστώ” για τα τραγούδια μου, αλλά τα τραγούδια μου είναι πολύ προσωπικά, τα γράφω τις στιγμές που νιώθω πολύ εγωκεντρικά. Τα γράφω για τους δικούς μου εγωιστικούς λόγους, για να ανακαλύψω κάτι που να βγάζει νόημα, για να μπορώ να αντέχω τον εαυτό μου και να συμβιώνω μαζί του. Κοιτάξτε τώρα τι γίνεται. Βρισκόμαστε εδώ όλοι μαζί και εγώ βγάζω τα σώψυχά μου μπροστά σας, τους πιο μύχιους φόβους μου, και τους μοιράζομαι μαζί σας. Και συμβαίνει το εξής: όλα αυτά σα να εξατμίζονται, να μαζεύονται ψηλά και να γίνονται σύννεφα, μετά βροχή που πέφτει πάνω στον καθένα σας, στις πεδιάδες και στις κορυφές σας, σε κάθε ξεχωριστή πτυχή, βρίσκοντας τις μυστικές σπηλιές σας. Αντηχεί σε κάθε ψυχή ξεχωριστά με διαφορετικό, αλλά μαγικό τρόπο, πιάνοντας τα όνειρα και τις ελπίδες, τους φόβους και τις αγάπες, τις προσδοκίες και τις αποτυχίες σας!
Αυτό το πράγμα, λοιπόν, όταν το κάνουμε μαζί, σε έναν μοναδικό και όμορφο χώρο, είναι πολύ κοντά σε αυτό που πιστεύω ότι είναι η τέχνη, αυτό το ατομικιστικό συναίσθημα που ταυτόχρονα το μοιραζόμαστε όλοι μαζί!
Όταν σας λέω «ευχαριστώ», εννοώ ότι σας ευχαριστώ που παίρνετε κάτι τόσο εγωιστικό, όσο η αφετηρία των τραγουδιών μου, και το μετατρέπετε σε τέχνη. Σας ευχαριστώ πολύ».
