Η ποιήτρια Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, στο ποίημα της «Κάθε μέρα» επαναλαμβάνει τον στίχο: «Πόλεμος που δεν κηρύχθηκε, απλώς συνεχίζεται…». Εκείνη είναι μια ηθοποιός που γυρίζει στη Χιροσίμα μία ταινία για την ειρήνη. Εκείνος είναι ένας αρχιτέκτονας που, ενώ πολεμούσε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έζησε την τραγωδία στην ίδια πόλη μέσα από τα μάτια της οικογένειάς του. Αυτή είναι η σύντομη ερωτική τους συνάντηση.
Το «Χιροσίμα Αγάπη Μου» ξεκινά και τελειώνει ουσιαστικά με μια περιπλάνηση. Η Χιροσίμα είναι η ιστορία μιας καταστροφής, η ιστορία μιας τραγωδίας, η απόλυτη συντριβή και ο απόλυτος έρωτας.
Η παράσταση σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, εξερευνά την απόλυτη καταστροφή και τον απόλυτο έρωτα. Ποιες είναι, οι σημερινές καταστροφές που εξακολουθούν να διχάζουν την ανθρωπότητα; Ποιες προηγούμενες καταστροφές εξακολουθούν να μας χωρίζουν;
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η παράσταση Χιροσίμα αγάπη μου, χρησιμοποιεί την επανάληψη και την μνήμη , για να ψάξει με τόλμη και να ανακαλύψει την αλήθεια. Αλλοτε με μικρές παραλλαγές, άλλοτε με αντιφάσεις, χωρίς να βασίζεται τόσο στα ίδια τα γεγονότα όσο στον αντίκτυπο που αυτά αφήνουν, αναζητά το αποτύπωμα του έρωτα. Οι επαναλήψεις αυτές , έχουν την μορφή μιάς σπείρας που ολοένα βαθαίνει στην ανθρώπινη ανάγκη, την μοναξιά και τον έρωτα. Οι ιστορίες επεκτείνονται και συνδέουν τις προσωπικές ιστορίες των δύο χαρακτήρων με την ιστορική μνήμη αλλά ακόμη ευρύτερα, τη μοίρα και τη συλλογική ιστορία.
Ακριβώς όπως ο νέος απαγορευμένος έρωτας προκαλεί την επιστροφή από το παρελθόν της αντίστοιχης ανάμνησης, Εκείνη φαίνεται πεπεισμένη ότι η καταστροφική ιστορία τής Χιροσίμα είναι καταδικασμένη να συμβεί και πάλι από την αρχή, ίσως κάποτε στο μέλλον, ίσως σε κάποια άλλη πόλη, όμως με μαθηματική, τραγική σιγουριά και ακρίβεια.
