20 χρόνια χωρίς τον Τζορτζ Χάρισον: Η μουσική ιδιοφυία που υποτιμήθηκε στους Beatles

Σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου το 2001, έφυγε από τη ζωή ο Τζορτζ Χάρισον, κιθαρίστας, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, τραγουδιστής, που μας χάρισε αμέτρητα κλασικά κομμάτια με τους Beatles, ενώ απέδειξε την μουσική ιδιοφυία του ως σόλο καλλιτέχνης.

Είναι ίσως το μοναδικό «σκαθάρι», που έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και κράτησε την προσωπική του ζωή πραγματικά προσωπική. Αν και μέλος των Beatles, δεν αποκάλυπτε πολλά για τον εαυτό του, ενώ ακόμη και σήμερα πολλοί δεν γνωρίζουν πολλά για την καταπληκτική ζωή.

Ακόμα και την εποχή της Beatlemania, ο Χάρισον δεν απολάμβανε την ίδια διασημότητα με τους υπόλοιπους Beatles -εξάλλου δεν το επιδίωκε και ο ίδιος, ενώ πολλές φορές έχει ψηφιστεί το… λιγότερο δημοφιλές «σκαθάρι».

Ο Τζορτζ Χάρισον μετα το ταξίδι του στην Ινδία, φωτογραφία: οικογένεια Χάρισον

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τον αντίκτυπο του Χάρισον, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διεύρυνση της ποπ μουσικής, βάζοντας τις βάσεις για αυτό που τώρα αποκαλούμε «μουσική του κόσμου». Μάλιστα, χάρη σε εκείνον οι Beatles και ο δυτικός κόσμος γνώρισαν το σιτάρ, ένα ινδικό μουσικό όργανο που έδωσε έναν νέο ήχο στο συγκρότημα στα μέσα της δεκαετίας του ’60.

Ωστόσο, από την πρώτη τους μεγάλη επιτυχία, το «Please Please Me» τον Φεβρουάριο του 1963, αλλά και την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση, ήταν ξεκάθαρο ότι τα τρία υπόλοιπα μέρη του συγκροτήματος είχαν χαρακτηριστικές προσωπικότητες. Ο Τζον Λένον ήταν ο προκλητικός-καυστικός Beatle, ο Ρίνγκο Σταρ ήταν ο αστείος και ο Πολ Μακάρτνεϊ ήταν ο επικοινωνιακός. Έτσι, ο Τζορτζ Χάρισον έμεινε στην ιστορία ως ο «ήσυχος» των Beatles.

Παρ’ όλο που ήταν η «μηχανή» του συγκροτήματος, ιδιαίτερα προς το τέλος των Beatles, ο Χάρισον ήταν συχνά στην άκρη της σκηνής, απομακρυσμένος από το επίκεντρο, που μοιράζοταν πάντα οι δύο «frontmen» του συγκροτήματος, ο Λένον και ο Μακάρτνεϊ -οι οποίοι συχνά μοιράζονταν και ένα μόνο μικρόφωνο.

Παράλληλα, το στιχουργικό ταλέντο του επίσης υποτιμήθηκε. Παρ’ όλο που τα τραγούδια του «Something» (το οποίο λάτρεψε μέχρι και ο Frank Sinatra) και «My Sweet Lord» αποτέλεσαν τεράστιες επιτυχίες, ο Λένον και ο Μακάρτνεϊ επικρατούσαν σε κάθε άλμπουμ των Beatles. Οι δυο τους έγραψαν το 80% όλων των τραγουδιών τους. Για παράδειγμα, στο «Abbey Road», ο Τζορτζ έγραψε μόλις πέντε από τα 17 κομμάτια του άλμπουμ. Παρ’ όλ’ αυτά, οι δύο μεγαλύτερες επιτυχίες, το «Something» και το «Here Comes The Sun» αποτελούσαν δικές του δημιουργίες.

Οι Beatles στο βίντεο κλιπ του «Don’t Let Me Down», φωτογραφία: Ethan A. Russell/© Apple Corps Ltd

Μάλιστα, στο τελευταία άλμπουμ του συγκροτήματος η κατάσταση αυτή χειροτέρευσε, με μόλις δύο τραγούδια του Χάρισον -και κανένα του Ρίνγκο Σταρ- να συμπεριλαμβάνονται στην τελική κυκλοφορία.

Έτσι, αφού το σπουδαίο ταλέντο του «παραβλέφθηκε» στους Beatles, ο Χάρισον κράτησε μερικά από τα πιο αριστουργηματικά τραγούδια του για την σόλο καριέρα του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος από τα «σκαθάρια» που έκανε επιτυχία μόνος.

Μερικά από τα πιο διάσημα τραγούδια του είναι τα «My Sweet Lord», «All Things Must Pass Away», «Beautiful Girl», «Wah-Wah» και «Isn’t it a Pity». Με το που του δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσει το μουσικό του όραμα, ο κόσμος υποκλίθηκε στο μεγάλο του ταλέντο.