Η βραβευμένη με Emmy και Tony ηθοποιός, Σίσελι Τάισον, που πάλεψε ενάντια στα στερεότυπα καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών, το απόγευμα της Πέμπτης 28 Ιανουαρίου.
«Είμαι μάνατζερ της κυρίας Τάισον πάνω από 40 χρόνια, και κάθε χρονιά ήταν προνόμιο, αλλά και ευλογία. Η Σίσελι θεωρούσε την νέα αυτοβιογραφία της ως ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, στολισμένο με όλα τα στολίδια της προσωπικής και επαγγελματικής της ζωής. Σήμερα τοποθέτησε το τελευταίο στολίδι, το Αστέρι, στην κορυφή του δέντρου» ανέφερε ο μάνατζερ της Λάρι Τόμπσον, για την αυτοβιογραφία της «Just As I Am» που κυκλοφόρησε μόλις την Τρίτη, λίγες μέρες πριν τον θάνατό της.
Σίσελι Τάισον
Η Τάισον ξεκίνησε την καριέρα της στον κινηματογράφο το 1959, με την ταινία «Odds Against Tomorrow» του Harry Belafonte, ενώ ακολούθησαν οι «Κωμικοί», “The Last Angry Man,” “A Man Called Adam” και “The Heart Is a Lonely Hunter”. Αρνούμενη να συμμετέχει στην εκμετάλλευση των μαύρων ηθοποιών, που γνώριζε δημοφιλία τη δεκαετία του ’60, περίμενε μέχρι το 1972 για να επιστρέψει στην μεγάλη οθόνη με το δράμα «Sounder» που κέρδισε πολλές υποψηφιότητες στα Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και μία υποψηφιότητα για την ίδια την Τάισον.
Τελικά, η ηθοποιός κέρδισε ένα Τιμητικό Όσκαρ το 2018, μένοντας έτσι στην ιστορία ως η πρώτη μαύρη γυναίκα που κέρδισε αυτό το βραβείο.
Παρά τις επιτυχίες της στον κινηματογράφο, όμως, μερικές από τις καλύτερες δουλειές της Τάισον είναι στην τηλεόραση. Συμμετείχε σε σειρές, όπως το «Miss Jane Pittman», για το οποίο κέρδισε δύο βραβεία Emmy. Στα βραβεία Emmy βρέθηκε υποψήφια άλλες 16 φορές, 5 εκ των οποίων για τη συμμετοχή της στο «How to Get Away with Murder». Κέρδισε άλλο ένα βραβείο το 1994 για την τηλεοπτική μεταφορά του “Oldest Living Confederate Widow Tells All”.
Η Σίσελι Τάισον την δεκαετία του ’70
Άλλες τηλεοπτικές συμμετοχές της ήταν στα “Roots,” “The Wilma Rudolph Story,” “King: The Martin Luther King Story,” “When No One Would Listen,” “A Woman Called Moses,” “The Marva Collins Story,” “The Women of Brewster Place,” “The Oldest Living Confederate Widow Tells All”, αλλά και στην τηλεοπτική μεταφορά του “Το ταξίδι στο Μπάουντιφουλ», για το οποίο κέρδισε ένα βραβείο Tony.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, η Σίσελι Τάισον πάλεψε κατά των στερεοτύπων, αρνούμενη να υποδυθεί εκδιδόμενες γυναίκες, ναρκομανείς ή υπηρέτριες, ρόλους που θεωρούσε υποτιμητικούς για τις μαύρες γυναίκες.
