Ο Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852), με τα πρώτα του έργα που παρουσιάζονται στη Ρωσία, καταφέρνει πολύ εύστοχα να στήσει έναν πελώριο παραμορφωτικό καθρέφτη της κοινωνίας. Η γραφή του ξεδιπλώνει έναν ρεαλισμό πρωτόγνωρο, γεγονός που τον καθιστά πρόσωπο ύποπτο και επικίνδυνο για τους κρατικούς ιθύνοντες. Πικραμένος, αναστατωμένος και αηδιασμένος αποφασίζει να ξενιτευτεί στην Ρώμη . Εκεί, στο αρχικό του σχεδίασμα «Μνηστήρες» θα δώσει την τελική του μορφή, αλλάζοντας τον τίτλο του σε «Παντρολογήματα».
Το έργο στάλθηκε στη Ρωσία και παρουσιάστηκε στο θέατρο για πρώτη φορά στην Αγία Πετρούπολη τον Δεκέμβριο του 1842. Με μια γκροτέσκα σάτιρα της μικροαστικής ζωής, ο Νικολάι Γκόγκολ εμφανίζει χαρακτήρες παρορμητικούς, παράδοξους, αλλόκοτους. Για αυτό και αναφέρει χαρακτηριστικά πως κινούνται «σε ένα παράλογο πλαίσιο που υπάρχει στον παράλογο αυτό κόσμο». Πετυχαίνει έτσι λοιπόν να γίνει αυτό που επιθυμούσε ο ίδιος εξ αρχής: ένας κοινωνικός αναμορφωτής, που μέσω της έντονης διακωμώδησής, θα επηρέαζε τούς συγχρόνους του και θα τους προέτρεπε να γίνουν αλλιώτικοι και κυρίως καλύτεροι και ηθικότεροι άνθρωποι.
Οι ομάδα ΠΡACTORS μετά την Φλωρεντινή Τραγωδία (2018) και τον Κρίστοφερ (2019) παρουσιάζει την 3η θεατρική της παραγωγή. Αυτή την φορά η κλασσική σάτιρα του Γκόγκολ μας φέρνει σε επαφή με τις απαρχές του έρωτα και των σχέσεων. Μέσω μιας κοινωνικής εκπομπής, ενός ντοκιμαντέρ, μιας έρευνας πάνω στα ήθη και έθιμα του γάμου διαχρονικά ανά τον κόσμο, αλλά και μέσω της μουσικής, αναζητούμε τις αιτίες που μας οδηγούν στο να συναναστρεφόμαστε ερωτικά. Μήπως είναι η ανοχή μας στον χρόνο; Μήπως είναι η πάλη ενάντια στην τριβή; Ή τελικά είναι το ξόρκισμα της ίδιας προσωπικής μας μοναξιάς;
