«Φάγαµε σούπα γιατί όλοι ήµασταν πάνω στις µηχανές και τρέχαµε. Φάγαµε σούπα και δεν µας άρεσε. Δεν το δεχτήκαµε αυτό, αλλά την φάγαµε.»
Από τις 9 Μαρτίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, το σύγχρονο «χορταστικό» κείμενο του Στυλιανού Παρρή, Η Σούπα, σερβίρεται στο θέατρο ΙΣΟΝ, µέσα από τη µυσταγωγία του µαγειρέµατος στον σύγχρονο κόσµο µας.
Φωτογραφία από την παράσταση «Η Σουπά»
Δύο γυναίκες µάς µαγειρεύουν µία σούπα και ο άντρας παράγει τη µυσταγωγική µελωδία του βρασµού. Ανακατεύουν µαζί µε τα υλικά τις ζωές τους και τη σερβίρουν στους θεατές µε µόνη απαίτηση να τις νιώσουν, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και να την χωνέψουν. Η µία γυναίκα βράζει στο ζουµί της ιστορίας της µε αγάπη, επιβιώνει σιωπηλά και βλέπει ό,τι αντέχει δίνοντας σηµασία σε ό,τι πονά λιγότερο. Η άλλη ενοχλεί, προκαλεί µιλώντας για το «εδώ που φτάσαµε» και την αχόρταγη ψυχή, θέλοντας να παρακινήσει όλους όσους κατέληξαν απαθείς θεατές της ζωής τους.
– Προσπαθώ να ζεστάνω τις καρδιές τους και να χορτάσω τις κοιλιές τους. – Τους φοβάσαι τους πεινασµένους ε; Φοβάσαι µην πεινάσουν τόσο που θα φάνε και σένα.
Μια Σούπα µε συνταγή την ιστορία του ανθρώπου που προσπαθεί να χωνέψει όλα τ’ αχώνευτα, µέχρι να θυµηθούµε πως µε την αγάπη τόσο ο άνθρωπος όσο και το φαγητό έχουν καλύτερη «γεύση».
Ο θεατής παίρνει το εισιτήριό του, την χαρτοπετσέτα του, κατατάσσεται υψοµετρικά προς χάριν της θέασης στην ανάλογη θέση και παρακολουθεί τη θεαµατική «διαδικασία» του µαγειρέµατος στον σύγχρονο κόσµο µας, αυτόν της διαλυµένης µητριαρχίας. Με µια εύλογη απορία: Αυτές οι δύο γυναίκες µού απευθύνονται ως τι;
Τι είµαι; Πεινασµένος; Έλληνας; Μετανάστης; Ζώο; Άνθρωπος; Θεατής της ζωής µου;
*Κατά τη διάρκεια της παράστασης προσφέρεται στους θεατές σούπα.
