Η Θέληση, του Σέζαρ Μπρι στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον

Η Αγγελική  Πασπαλιάρη και ο Δημήτρης Παπαβασιλείου, υπο την καθοδήγηση του Αργεντίνου σκηνοθέτη Σέζαρ Μπρι, με την παράσταση «Η Θέληση», η οποία έρχεται στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον, από τις 23 Ιανουαρίου 2020,  μας μεταφέρουν τις τελευταίες μέρες της Γαλλίδας φιλοσόφου και ακτιβίστριας Σιμόν Βέιλ δίπλα στον Κάρλο, φίλο και νοσοκόμο της, τον Αύγουστο του 1943 στο νοσοκομείο του Άσφορντ στο Κεντ της Αγγλίας.

«Η Θέληση»: Υπόθεση του έργου

Μέσα στο δωμάτιο που άφησε την τελευταία της πνοή, η Σιμόν βλέπει στον Κάρλο, τη μορφή ανθρώπων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης αλλά και της πολιτικής της συγκρότησης. Έτσι, εκείνος μεταμορφώνεται στον αδερφό της Αντρέ Βέιλ, τον στρατιώτη Λουί Κρανί, τον σκηνοθέτη Μεγερχόλντ, τον Έκτορα της Ιλιάδας, τον πατέρα της Μπερνάρ Βέιλ, τον πατήρ Ζαν Πιέρ Περρίν και άλλους. Συνομιλώντας μαζί τους, σκιαγραφείται μία προσωπικότητα που πήρε σαφή θέση στα ιστορικά γεγονότα του περασμένου αιώνα και την οποία -όχι άδικα-  ο Αλμπέρ Καμύ χαρακτήρισε ως «το μοναδικό μεγάλο πνεύμα» της εποχής του.

Η αφίσα της παράστασης «Η Θέληση»

Λίγα λόγια για το έργο

Το έργο του Σέζαρ Μπρι «Η Θέληση» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία του ίδιου με την υπoστήριξη της Πρεσβείας της Αργεντινής, ενώ έχει ανέβει στην Ιταλία, όπου εργάζεται τα τελευταία χρόνια καθώς και στη γενέτειρά του, την Αργεντινη. Αποτελεί έναν σοβαρό απολογισμό της πορείας της μεγάλη Γαλλίδας θεωρητικού και ακτιβίστριας και προέκυψε μετά από εκτενή έρευνα και μελέτη των κειμένων της. Πραγματεύεται τις απόψεις της Σιμόν Βέιλ πάνω σε ζητήματα που την καθόρισαν όπως το εργατικό κίνημα και ο μαρξισμός, η σημασία του ισπανικού εμφυλίου, οι συσχετισμοί που δημιουργήθηκαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία, η θρησκεία και η βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών για τα μειονεκτούντα άτομα.

«Αυτοί οι fools, αυτοί οι τρελοί, λένε ψέματα, δεν είναι αληθινά φρούτα…, στον Σαίξπηρ όμως οι μπουφόνοι, οι τρελοί, είναι οι μόνοι που λένε την αλήθεια, αυτή είναι η τραγική τους μοίρα. Οι τρελοί, βυθισμένοι στο έσχατο στάδιο της ταπείνωσης, χειρότερο από εκείνο των ζητιάνων, περιφρονημένοι γιατί μοιάζουν να μη χρησιμοποιούν τη λογική, μόνο εκείνοι λένε την αλήθεια. Όλοι οι άλλοι ψεύδονται(….)  Μαμά, δεν βλέπεις μια συγγένεια ανάμεσα σ’ αυτούς τους τρελούς κι εμένα;»  S.W.