Το αιώνιο, Βλαντίμιρ, σας αρέσει; στην Οικία Κατακουζηνού
Μια περφόρμανς για δύο ρόλους και πολλές φωνές.
– Ο σύντροφος Λένιν πιέζει για τα αγάλματα. Πρέπει να ξηλωθούν όλα τα τσαρικά μνημεία. Θα ξηλωθούν και θα στήσουμε καινούργια.
– Ελπίζω να μην εννοεί καινούργια είδωλα. Τον Στένκα Ράζιν πάνω στ’ άλογο ή τον Μπακούνιν με το χέρι τεντωμένο. Ή εμένα δίπλα στη λάμπα του γραφείου. Ή τον εαυτό του στο βήμα. Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι 
Δύο ηθοποιοί διασχίζουν τον χρόνο, βιώνουν εκ των έσω ή σχολιάζουν από απόσταση, στιγμές της ζωής και του έργου του Μαγιακόφσκι. Η ποίησή του που εμπνέει και εμπνέεται από την επανάσταση, αντικρίζεται στον έρωτα, πριν συντριβεί από την πραγματικότητα. Επιδραστική προσωπικότητα, δραστικό το ποιητικό του παράδειγμα, εξακολουθεί να μας αφορά σήμερα.
Βασισμένο σε πηγές, βιβλία, ντοκουμέντα, επιστολές και ποιήματα, «Το αιώνιο, Βλαντίμιρ, σας αρέσει;» διατρέχει το σύντομο αλλά ηχηρό πέρασμα του οραματιστή, προφήτη-ποιητή: από τα καφενεία των φουτουριστών στα εργοστάσια του προλεταριάτου και την Κόκκινη Πλατεία και από το «Σύννεφο με παντελόνια» στην ελεγειακή «Λενινιάδα».
Έρωτας και Επανάσταση είναι φτιαγμένα για τον Μαγιακόφσκι από το ίδιο πυρωμένο υλικό.
«Ούτε το μέλλον μας ανήκει πια. Μέσα σε μερικές δεκαετίες θα μας αποκαλούν σκληρά “ανθρώπους της περασμένης χιλιετηρίδας”. Είχαμε μόνο κάποια μαγευτικά τραγούδια που μας μιλούσαν για το μέλλον και ξαφνικά τα τραγούδια αυτά, καθώς βγήκαν έξω από τον δυναμισμό του παρόντος μεταμορφώθηκαν σε συμβάντα της φιλολογικής ιστορίας. Τώρα που οι τραγουδιστές έχουν σκοτωθεί, που τα τραγούδια έχουν συρθεί στα μουσεία και καρφιτσώθηκαν στο παρελθόν, η σύγχρονη γενιά νιώθει ακόμα πιο ερειπωμένη, πιο εγκαταλειμμένη και πιο χαμένη, αυτή η γενιά που δεν έχει, με την αυθεντικότερη σημασία της λέξης, τον λόγο». 5 Ιουνίου 1930, Roman Jakobson, «Το πρόβλημα Μαγιακόβσκη. Μια γενιά που σπατάλησε τους ποιητές της» (μτφρ. ΡΕΝΑ ΚΟΣΣΕΡΗ, Εκδόσεις Έρασμος, 1982).
*Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων, η κράτηση είναι απαραίτητη. (Αριθμός θέσεων 50).
