Ο Kamasi Washington στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων

Ένας σαξοφωνίστας με σπουδαίες συνεργασίες (Quincy Jones, Lauryn Hill, Kendrick Lamar, Snoop [Doggy] Dogg, Stanley Clarke, Harvey Mason), δημιουργός μιας περίτεχνης τζαζ, που με μαγικό τρόπο αγγίζει όχι μόνο τους λάτρεις του είδους, αλλά όλους μας, έρχεται στην Αθήνα. Μετά από πρόσκληση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, θα εμφανιστεί για ένα εκρηκτικό live-γιορτή της μουσικής στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στις 4 Ιουλίου. Για μία μόνο βραδιά, θα έχουμε την ευκαιρία να υποκλιθούμε στη μουσική ιδιοφυΐα του ανθρώπου που επαναπροσδιορίζει την τζαζ, υπό τους ήχους των συνθέσεων του The Epic, του άλμπουμ του που φιγούραρε στην πρώτη δεκάδα της εφημερίδας Guardian και του Pitchfork με τα καλύτερα άλμπουμ του 2015.

Το τρίωρο The Epic υλοποιήθηκε σε μαραθώνιες ηχογραφήσεις εβδομάδων, από τις 10 το πρωί έως τις 2 τη νύχτα, από τις οποίες προέκυψε υλικό για 8 δίσκους! Από τα συνολικά 45 κομμάτια, κρατήθηκαν τελικά τα 17… Το The Epic είναι μια υπερπαραγωγή με ορχήστρα και χορωδία, όπου διακρίνονται σημαντικές καταβολές και επιρροές, τόσο μουσικές (John Coltrane, Pharoah Sanders, Art Blakey, Sun Ra) όσο και ιδεολογικές (Malcolm X). Το τρίωρο αυτό άλμπουμ χαρακτηρίστηκε αριστούργημα από τους περισσότερους κριτικούς, βρέθηκε στην κορυφή δεκάδων τζαζ καταλόγων επιτυχιών (iTunes) και τιμήθηκε με το American Music Prize.

Ο ίδιος λέει για το μουσικό του στίγμα: «Η μουσική μου είναι παγκόσμια. Είναι κάτι με το οποίο ο καθένας μπορεί να συνδεθεί. Δεν της βάζω ετικέτες. Γιατί να έχει σημασία μια λέξη; Υπάρχουν τόσες διαφορετικές μουσικές σε αυτό που αποκαλείται τζαζ! Πάνω από 100 χρόνια, χιλιάδες δίσκοι, εκατομμύρια κομμάτια.» Και συμπληρώνει: «Υπάρχει μια άποψη πως η τζαζ είναι πολύ τεχνική και δεξιοτεχνική. Η μουσική μου περιέχει συγκίνηση και έκφραση. Οι ικανότητες με βοηθούν να εκφράσω βαθύτερες ιδέες και αισθήματα. Η έρευνα του ήχου είναι έκφραση ζωής.»

Κάποιοι μίλησαν για «crossover αναβίωση της cosmic jazz». Ο ίδιος διαφωνεί και αντιπροτείνει: «Η καλύτερη μουσική είναι εκείνη που σε αναγκάζει να την ακούς ενεργητικά».

Ο Καμάσι γεννήθηκε στο Λος Άντζελες το 1981 και ήταν ένα από τα επτά παιδιά του σαξοφωνίστα Rickey Washington. Σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε μαθήματα κλαρινέτου. Δύο χρόνια αργότερα, ο πατέρας του τού χάρισε ένα σοπράνο σαξόφωνο. Όπως αναφέρει ο ίδιος, ήταν «ένας έρωτας με το πρώτο φύσημα, θεία φώτιση, περίπου όπως όταν πρωτογνωρίζεις τον άνθρωπο που θα παντρευτείς»!
Μεγάλωσε στα προάστια του Λος Άντζελες, τη δεκαετία του 1980, σε μια εποχή και περιοχή με πολλά περιστατικά βίας – κάποια στιγμή, μάλιστα, βρήκε έναν άνθρωπο σκοτωμένο στην αυλή του σπιτιού του. Αυτό συνέβαλε στην πολιτικοκοινωνική αφύπνισή του. Πήγε στο φημισμένο γυμνάσιο Hamilton και, ως έφηβος, περιόδευε με την μπάντα του πατέρα του, αλλά και με το –αναπάντεχα τζαζιστικό– γκρουπ του διάσημου ράπερ Snoop (Doggy) Dogg. Σπούδασε στο UCLA εθνομουσικολογία, και πιο συγκεκριμένα τις μουσικές παραδόσεις της Ινδίας, της Ινδονησίας και της Γκάνας. Πρωτοεμφανίστηκε στο δίσκο Young Jazz Giants το 2004 και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα, όπως ο Wayne Shorter, ο Kenny Burrell, ο Herbie Hancock, ο George Duke, ο Stanley Clarke, η Chaka Khan, η Lauryn Hill, ο McCoy Tyner, ο Quincy Jones, ο Freddie Hubbard, ο Raphael Saadiq, ο “Thundercat”, ο Billy Higgins, ο Flying Lotus, οι Afrikaan People’s Orchestra.αλλά και η Beyonce.

Στην πιο πολυσυζητημένη κυκλοφορία του 2015, το άλμπουμ To Pimp A Butterfly του Kendrick Lamar, ο Καμάσι έπαιξε σαξόφωνο και έκανε ενορχηστρώσεις. Θεωρεί αυτό το άλμπουμ «μεγάλο επίτευγμα, από τα σημαντικότερα στη μουσική ιστορία» και τιμητική τη συμμετοχή του. Ο δίσκος περιλάμβανε στίχους που έγιναν συνθήματα κατά της αστυνομικής βίας, ενώ τιμήθηκε και με Γκράμι.

Επί δύο δεκαετίες, ο Καμάσι έπαιζε συνεχώς μουσική με τους φίλους και συμμαθητές του από το σχολείο. Σήμερα, το προσωπικό του σχήμα, οι Next Step, που είναι μια προέκταση της παρέας εκείνης, αποτελεί μέλος της κολεκτίβας West Coast Get Down. Οι Next Step (υπάρχει κι ένα ομώνυμο ελληνικό τζαζ συγκρότημα) είναι μια ασυνήθιστη μπάντα με δύο ντράμερ, δύο κοντραμπασίστες και δύο πιανίστες, τρεις πνευστούς και μία φωνή.

«Η πολιτική έχει να κάνει τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων. Η μουσική είναι έκφραση σκέψεων που κυβερνούν τους ανθρώπους.» – Kamasi Washington