Το Χάρισμα

Τρεις άνθρωποι δολοφονημένοι με τον ίδιο τρόπο (ένα μοιραίο χτύπημα στο κάτω μέρος του κεφαλιού) αλλά χωρίς κάποιο άλλο συνδετικό στοιχείο και, το κυριότερο, κανένα ίχνος του δράστη στους τόπους του εγκλήματος, προκαλούν πονοκέφαλο στους ντετέκτιβ του FBI Τζο Μεριγουέδερ (Jeffrey Dean Morgan) και Κάθριν Κόουλς (Abbie Cornish). Θα χρειαστεί να πείσουν το συνταξιοδοτημένο γιατρό με παραφυσικές ικανότητες Τζον Κλάνσι (Anthony Hopkins) να διακόψει το πένθος από το χαμό της κόρης του και να επιστρέψει στην ενεργό δράση, ώστε να ανακαλύψουν το αόρατο νήμα που συνδέει τη μακάβρια μοίρα του 11χρονου αγοριού, της μεσήλικης μαύρης κι του σαραντάρη λευκού που βρέθηκαν νεκροί.

Το αρνητικό με τα υπερφυσικά θρίλερ είναι πως δεν πείθουν εύκολα το θεατή για όσα βλέπει στην οθόνη. Ξεκινώντας λοιπόν από το… μείον, ο άγνωστος βραζιλιάνος σκηνοθέτης Afonso Poyart κάλυψε υποδειγματικά το χαμένο έδαφος στην κινούμενη άμμο όπου κλήθηκε να τρέξει και κατάφερε να γίνει κάτι παραπάνω από πειστικός.

Το μυστικό της επιτυχίας του είναι το εξής τρίπτυχο: χαρακτήρες φτιαγμένοι με σάρκα και οστά κι όχι στα μονοδιάστατα μερεμέτια κάποιου τηλεοπτικού CSI, δράση που προάγει την αληθοφάνεια αντί της εύκολης, κατασκευασμένης εντύπωσης και επιστράτευση της φαιάς ουσίας όταν το πράγμα πάει να ξεφύγει σε ατραπούς κοινοτυπίας ή προβλέψιμης διαδρομής. Επιπλέον προσδίδει στα καρέ του τα προαπαιτούμενα του είδους: αισθαντικό σασπένς, ατμόσφαιρα μυστηρίου και η αξιοποίηση της βασικής ιδέα ενός ανίκητου «κακού» (στην παράδοση των φιλμ «Se7en», «Συνήθεις ύποπτοι» αλλά και της «Σιωπής των αμνών»).

Στα θετικά του έργου δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε το πολυπεπίπεδο σενάριο που μιλάει για την προσωπική ενοχή, τη μετωπική σύγκρουση ψυχολογίας- θρησκείας- επιστήμης, το νόημα του ουμανισμού και το αναπόφευκτο της μοίρας. Επίσης αξίζει να σημειώσουμε την πρώτη εδώ και πολλά χρόνια ουσιαστική και συγκρατημένη ερμηνεία του Hopkins (η τελευταία μεγάλη ερμηνεία του εντοπίζεται στον… περασμένο αιώνα και τα «Απομεινάρια μια μέρας» ή έστω το «Nixon»), ο οποίος βοηθούμενος του καλογραμμένου σεναρίου αποδίδει ευπρεπώς την εσωτερική πάλη του βυθισμένου στο πένθος αντιήρωα που ψάχνει να βρει την εσωτερική γαλήνη για να συνεχίσει το μοναχικό δρόμο του.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης